Δε συμμετείχαμε στη διαδικασία εκλογής γιατί είμαστε αντίθετοι στον παραπάνω θεσμό.
Εδώ και χρόνια το αστικό κράτος δημιουργεί θεσμούς και δήθεν ανεξάρτητες αρχές, προκειμένου να απορροφά τη δυσαρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική αλλά και να δημιουργεί αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα.
Ο συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης είναι ένας ακόμη τέτοιος θεσμός. Σύμφωνα με το νόμο «ελέγχει», αλλά στην πραγματικότητα επικυρώνει τη νομιμότητα των πράξεων της Διοίκησης του Δήμου. πχ. Η σημερινή δημοτική αρχή προωθεί τη διαδικασία της αξιολόγησης των δημοτικών υπαλλήλων. Αν κάποιος από τους «ανεπαρκείς» (όπως τους χαρακτηρίζει) υπαλλήλους απολυθεί και απευθυνθεί στο συμπαραστάτη, πώς θα τον βοηθήσει; Δε θα του προσφέρει τίποτα περισσότερο από το να τον ενημερώσει ότι η δημοτική αρχή κινήθηκε στο πλαίσιο του νόμου και άρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Αυτό που επιδιώκουν είναι να βάζουν τους εργαζόμενους στη λογική της προσωπικής επίλυσης των προβλημάτων, μακριά από το οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους μαζικούς φορείς. Να τους εγκλωβίζουν με υποσχέσεις ότι θα φροντίσουν στο μέλλον να δώσουν λύσεις.
Επίσης, από τον τίτλο και μόνο γίνεται κατανοητό ότι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί στους εργαζόμενους η αυταπάτη ότι το κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν κοινό συμπαραστάτη στα αντιτιθέμενα συμφέροντά τους.
Ο Συμπαραστάτης, επομένως, έχει βασική αρμοδιότητα τον έλεγχο την εφαρμογής των αντιλαϊκών νόμων.
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε το θεσμό συμμετέχοντας στις διαδικασίες ανάδειξης.
Στο θέμα για την επιβολή τέλους καυσοξύλευσης δικαιούχων ατομικών αναγκών:
Καταψηφίσαμε την επιβολή τελών, γιατί θεωρούμε ότι η ανάγκη για θέρμανση είναι από τις στοιχειώδεις για την επιβίωση του ανθρώπου, πολύ περισσότερο στην περιοχή μας που όλοι ξέρουμε τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και με τι σημερινή κατάσταση των λαϊκών νοικοκυριών.
Στο θέμα για τον ορισμό εκπροσώπων στο κέντρο πρόληψης κατά των ναρκωτικών: Θεωρούμε ότι έπρεπε να εκπροσωπείται η δική μας παράταξη στο συγκεκριμένο φορέα, έστω και στο επίπεδο του αναπληρωματικού μέλους, γιατί έχουμε πλήρεις και επεξεργασμένες θέσεις για το πολύ σοβαρό πρόβλημα των ναρκωτικών, που είναι διαφορετικές από τις κατευθύνσεις της κυρίαρχης πολιτικής.
Η ελληνική κυβέρνηση μέσω της ισχύουσας αντιναρκωτικής πολιτικής κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να οξύνει περαιτέρω το πρόβλημα :
§ Ο νέος νόμος (4139/2013) ουσιαστικά ορίζει ως επίσημη κρατική πολιτική τη χορήγηση υποκατάστατων. (δυνατότητα χορήγησης από νοσοκομεία, στρατόπεδα, φυλακές, ΜΚΟ και Δήμους). Προωθεί την ιδιωτικοποίηση της πρόληψης και της θεραπείας, τις μετατρέπει σε εμπόρευμα, δίνοντας στο κεφάλαιο τη δυνατότητα να κερδοφορεί εκμεταλλευόμενο τον πόνο και τα αδιέξοδα των χρηστών και των οικογενειών τους.
§ Η κρατική υποχρηματοδότηση οδηγεί σε μείωση της δράσης και σε κλείσιμο δομές Πρόληψης και Θεραπείας (Κέντρα Πρόληψης, ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΟΚΑΝΑ).
§ Η πολιτική των συγχωνεύσεων, της κατάργησης μονάδων υγείας και των απολύσεων εργαζομένων διαλύει το λεγόμενο Εθνικό Σύστημα Υγείας, την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας και κοινωνικής επανένταξης.
Η δικές μας θέσεις βρίσκονται απέναντι απ’ όλα αυτά, γιατί δε θεωρούμε το πρόβλημα των ναρκωτικών ένα φυσικό φαινόμενο, μια επιδημία. Οι αιτίες του βρίσκονται μέσα στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος.
Διεκδικούμε:
§ Δημιουργία ενός Δημόσιου και Ενιαίου Φορέα με επαρκή χρηματοδότηση από τον Κρατικό προϋπολογισμό που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της χώρας με υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης, έρευνας και αξιολόγησης.
§ Να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους παραπάνω τομείς.
§ Καμία αποδοχή του διαχωρισμού τους σε «σκληρά» και μαλακά».
§ Να στηριχθούν οι υπάρχουσες δομές πρόληψης – στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης- κοινωνικής επανένταξης.
§ Να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια διακίνησης «υποκατάστατων» μέσα από το σύστημα υγείας. Τα Προγράμματα υποκατάστασης πρέπει να είναι υψηλών προδιαγραφών, να απευθύνονται μόνο σε ειδικές ομάδες χρηστών και να οδηγούν στη θεραπεία και όχι απλά στη συντήρηση.
§ Να στηριχτεί ουσιαστικά και μέσα από τον Κρατικό Προϋπολογισμό ο μαζικός λαϊκός πολιτισμός και αθλητισμός
§ Να δοθεί βάρος στην πρόληψη με προτεραιότητα στην πρωτογενή πρόληψη
Για να γίνει αυτό πρέπει οι όποιες δράσεις να μην εξαντλούνται στην ενημέρωση αλλά να στοχεύουν στη διαμόρφωση μιας υγιούς και ισορροπημένης προσωπικότητας, με τις απαραίτητες γνώσεις, στάσεις ζωής, δεξιότητες που θα μπορεί να αντισταθεί. Και σε αυτήν τη κατεύθυνση σίγουρα δε βοηθάει το σημερινό σχολείο, δε βοηθάει η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και του πολιτισμού.
Πρέπει όλοι οι μαζικοί φορείς που έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά και τους νέους (Σύλλογοι γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητικά συμβούλια, Αθλητικοί και Πολιτιστικοί σύλλογοι κλπ) να δράσουν από κοινού, να προχωρήσουν σε πολύμορφες εκδηλώσεις και παρεμβάσεις με γενικό και τοπικό πλαίσιο διεκδίκησης προς κάθε αρμόδια αρχή.
Σε αυτήν τη κατεύθυνση θα μπορούσε να βοηθήσει και το Κέντρο πρόληψης. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει όταν όσοι απαρτίζουν τη διοίκησή του ασπάζονται την κυρίαρχη πολιτική πάνω σε αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα.
Για τους λόγους αυτούς καταψηφίσαμε την πρόταση.
