Ένας δρόμος ορυχείου περιφραγμένος με συρματόπλεγμα!!!!, έναν πεζό εργαζόμενο να προσπαθεί από τη μία να βάλει τάξη στην κυκλοφορία, που αποτελείται από φορτηγά ,ΙΧ, τρακτέρ με γεωργικά εξαρτήματα, μηχανάκια και ποδήλατα και από την άλλη η ασύλληπτη ποσότητα σκόνης που πολλές φορές δεν διακρίνεις σε απόσταση 2 μέτρων . Η μετακίνηση το βράδυ γίνεται με μεγάλη δυσκολία και επικινδυνότητα καθώς δεν υπάρχει φωτισμός παρά μόνο τα φώτα των σπαστήρων και οι τεράστιες ταμπέλες στις εισόδους να σου τονίζουν ’’προσοχή κίνδυνος είσοδος- έξοδος εργοταξίου’’. Οι βοηθητικές –διαχωριστικές γραμμές του δρόμου μέσα στο ορυχείο δεν υπάρχουν, και δεν έχουν αρχίσει ακόμα οι κακοκαιρίες οι οποίες θα μετατρέπουν τη σκόνη σε γλίτσα . Αυτονόητα προκύπτει το ερώτημα, σε περίπτωση ενός ατυχήματος στον χώρο αυτό, ποιος θ΄ αναλάβει την ευθύνη ?γιατί ως γνωστών η διέλευση IX οχημάτων και οποιουδήποτε άλλου οχήματος μέσα σε εργοτάξιο θεωρείται ‘’παράνομη ‘’, άρα δεν αναλαμβάνει καμία κάλυψη η ασφαλιστική εταιρία. Άραγε η όποια άδεια, εγκατάστασης- λειτουργίας πιθανόν να υπάρχει, με τι τρόπο δόθηκε? Τηρούνται τα όρια ασφάλειας του ορυχείου? μήπως μόνο στα χαρτιά? Υπάρχουν περιβαλλοντολογικές μελέτες , για την κατασκευή του δρόμου ? την εκτροπή του ποταμού ?και όλων αυτών των γεγονότων που ‘’τρέχουν ‘’ και αλλάζουν από μέρα σε μέρα την εικόνα του χωριού? έγινε πρόσφατη αυτοψία από τις αρμόδιες υπηρεσίες για να δουν αν τηρούνται τα όρια? Που βρίσκονται οι αρμόδιοι? Πρέπει να θρηνήσουμε θύματα για ν΄ αφυπνιστούν? Είναι σκόπιμη η απουσία τους? Γιατί τόση αδιαφορία?
Η Νεολαία Τ.Δ. Αχλάδας
