Στη σκιά της εκδίκασης της προσφυγής της FYROM κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (εδώ), που ξεκινά σήμερα, αλλά και των αποκαλύψεων από τα wikileaks για τον αντιπρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης Θ.Πάγκαλο (εδώ), η Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ, απέστειλε επιστολή προς τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden και την Αντιπρόεδρο Hillary Clinton.
Δείτε μεταφρασμένη στην ελληνική επιστολή προς τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ κ. Μπάιντεν και την Υπουργό Εξωτερικών κ. Κλίντον από την Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ:
Αγαπητέ κύριε Αντιπρόεδρε,
Αγαπητή κυρία Υπουργέ,
Σας γράφουμε εκ μέρους όλων των μελών της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ, μία από τις μεγαλύτερες ελληνοαμερικανικές ενώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), κ. Γκρουέφσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης ενημερωθήκαμε για την επιστολή των δεκαεννέα Αντιπροσώπων του Κογκρέσου οι οποίοι συμβούλεψαν τον Πρόεδρο Ομπάμα να ενθαρρύνει τους συμμάχους μας να προωθήσουν επίσημα την ΠΓΔΜ για να γίνει μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ το Νοέμβριο του 2010 στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισσαβόνα. Η επιστολή των Αντιπροσώπων, με ημερομηνία 1 Οκτωβρίου 2010 τόνισε ότι η «Μακεδονία πληροί όλα τα κριτήρια για ένταξη στο ΝΑΤΟ» και «Παρά το γεγονός ότι η Μακεδονία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η συνεισφορά της στην ειρήνη, τη δημοκρατία, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και αλλού έχει καταστήσει σαφές ότι η Μακεδονία είναι μια στενή σύμμαχος των ΗΠΑ και ενεργεί ως de facto μέλος του ΝΑΤΟ εδώ και αρκετό καιρό».[1]
Η προσπάθεια να ενθαρρύνουν τον Πρόεδρο δεν ήταν επιτυχής, αλλά πριν την άφιξη του Πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ στην Ουάσιγκτον θέλουμε να επισημάνουμε εκ των προτέρων τους λόγους γιατί τα Σκόπια δεν είναι έτοιμα να ενταχθούν ως σοβαρό μέλος του ΝΑΤΟ ακόμα. Η ΠΓΔΜ δεν μπόρεσε να επιτύχει την επίτευξη και τη διατήρηση των τεσσάρων κριτηρίων του ΝΑΤΟ, εν αντιθέσει με τις γραπτές αξιώσεις των μελών του Κογκρέσου. Αυτή δεν είναι απλά η γνώμη μας, αλλά και η γνώμη έμπειρων μελετητών σε τέτοια θέματα: Ο Δρ. Ted Galen Carpenter, Αντιπρόεδρος του Cato Institute αναφέρει: «Είναι μυστήριο γιατί οι υποστηρικτές του ΝΑΤΟ προσκολλώνται στην ιδέα ότι η προσθήκη μικρών, στρατιωτικά ασήμαντων συμμάχων καθιστά τη συμμαχία πιο ισχυρή και ικανή. Το μυστήριο μεγαλοποιείται όταν διαμορφωτές της κοινής γνώμης στις ΗΠΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής πιστεύουν ότι τέτοιοι σύμμαχοι είναι προς όφελος ασφάλειας και ευημερίας των ΗΠΑ. Το αντίθετο ισχύει. Τα εν λόγω μέλη του ΝΑΤΟ φέρουν στρατηγικές ευθύνες και υποχρεώσεις, αλλά δεν γίνονται εταίροι, και μάλιστα πολλά από αυτά φορτίζονται με πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά προβλήματα που η συμμετοχή τους θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ προβληματική για τις Ηνωμένες Πολιτείες». [2]
Όπως γνωρίζετε, προκειμένου να επιτευχθεί η ασφάλεια της Συμμαχίας να αποφύγει ορισμένους κινδύνους, η ένταξη στο ΝΑΤΟ απαιτεί την επίτευξη πολιτικών και στρατιωτικών προϋποθέσεων και κριτηρίων όλων των υποψηφίων μελών, πριν γίνουν μέλη και χωρίς καμιά έκπτωση. Ως εκ τούτου, η προαναφερθείσα δήλωση των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ είναι εσφαλμένη. Η δυνατότητα στρατιωτικής συμβολής στη συμμαχία είναι μία από τις προϋποθέσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ωστόσο, είναι μόνο μία από τις πέντε προϋποθέσεις την οποία η υποψήφια χώρα πρέπει να εκπληρώσει πριν της εντάξεώς της στο ΝΑΤΟ βάσει τεσσάρων άλλων κριτηρίων τα οποία έχουν ήδη τεθεί. Οι πιο σημαντικές προϋποθέσεις είναι οι εξής: Ο χειρισμός των μειονοτικών πληθυσμών σύμφωνα με μια δημοκρατική διακυβέρνηση, ένα λειτουργήσιμο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, και δημοκρατικές πολιτικές-στρατιωτικές σχέσεις.
Πρώτον, ο χειρισμός των μειονοτήτων αποτελεί μείζον θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που η ΠΓΔΜ δεν έχει ακόμη εκπληρώσει. Χρειάστηκε ένας πόλεμος με την Αλβανική μειονότητα για να θεσπίσει τα δικαιώματα των μειονοτήτων μέσω της Συμφωνίας της Οχρίδας, τα οποία η κυβέρνηση της χώρας αυτής κωλυσιεργεί να εφαρμόσει αντί, καθιστώντας έτσι τα μέλη των μειονοτήτων της πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια τους τη χώρα. Είναι σαφές ότι υπάρχουν όλο και περισσότερες διαιρέσεις μεταξύ Αλβανών και της σλαβικής πλειοψηφίας της ΠΓΔΜ. Ως αποτέλεσμα, οι δύο κοινότητες δεν μιλούν μεταξύ τους, δεν μαθαίνουν τη γλώσσα τής άλλης κοινότητας, δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να παίζουν μαζί, μαθαίνουν διαφορετική ιστορία καταλήγοντας στην ύπαρξη έντονου μίσους αναμεταξύ των. Το πρόβλημα των μειονοτικών δικαιωμάτων δεν υπάρχει αποκλειστικά και μόνον με τους Αλβανούς. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, μόνο το 62,5% του πληθυσμού της ΠΓΔΜ θεωρούν τους εαυτούς «Μακεδόνες », ενώ η μεγαλύτερη μειονότητα του πολυεθνικού κράτους είναι η αλβανική (25%).
Η Βουλγαρία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει επανειλημμένως εκφράσει την ανησυχία των δικαιωμάτων των Βουλγάρων και των βουλγαρικών ενώσεων που έχουν παρενοχληθεί στην ΠΓΔΜ για την προώθηση της ταυτότητάς τους. Επιπροσθέτως, είναι ενδιαφέρον ότι κατά την προαναφερθείσα απογραφή δεν επιτράπηκε σε οποιονδήποτε να προσδιοριστεί ως Έλληνας. Αλήθεια, πόσο μεγάλη είναι η ελληνική μειονότητα στην ΠΓΔΜ; Είναι αβέβαιο, αλλά σύμφωνα με τον Δρ. Μιχάλη Χρυσανθόπουλο στο βιβλίο του, Φάκελος Μακεδονία-Υπόδουλοι Έλληνες των Σκοπίων αναφέρει: «Μια αναμφισβήτητα μεγάλη ελληνική κοινότητα έζησε και άκμασε κατά το παρελθόν στην σημερινή γειτονική χώρα ... εξακολουθεί να υπάρχει κάτω υπό απερίγραπτα δύσκολες συνθήκες ... φοβισμένη κάτω από το βάναυσο καθεστώς υπό το οποίο ζει ...» [3] Πρέπει επίσης να αναφερθούμε στις δηλώσεις του πρώτου Προέδρου της ΠΓΔΜ Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος δήλωσε στην Τσεχική εφημερίδα Cesky Denik το 1993 ότι υπήρχαν επίσημα 100.000 Έλληνες που ζουν στη χώρα του [4].
Δεύτερον, αν με ένα «λειτουργήσιμο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα» σημαίνει μόνο εκλογές, τότε η ΠΓΔΜ έχει εκπληρώσει τις απαιτήσεις. Ωστόσο, σε ένα δημοκρατικό σύστημα ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του πεποιθήσεις, συμπεριλαμβανομένων και θρησκευτικών πεποιθήσεων, και να είναι ελεύθερος να εκφράσει και να γράψει ό,τι νομίζει. Δυστυχώς, η ελευθερία του λόγου και του μη καταλογισμού είναι άγνωστες έννοιες στα πανεπιστήμια της ΠΓΔΜ, καθώς και στο Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας. Είναι επειδή ο Μακεδονισμός προστατεύεται από την ΠΓΔΜ βάσει του ποινικού δικαίου των άρθρων #178 και # 179, ενώ η ακαδημαϊκή έρευνα περιορίζεται μόνο στα σχέδια της κυβέρνησης και είναι υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης, σύμφωνα με το άρθρο 6 του νόμου για την Επιστημονική Ερευνητική Δραστηριότητα [5]. Η ελευθερία σκέψης δεν είναι μόνο ενάντια στην ΠΓΔΜ, αλλά είναι μια άγνωστη και αδιανόητη έννοια. Η σημερινή κυβέρνηση έχει κλείσει τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες, και έστειλε τους ιδιοκτήτες και τους συντάκτες τους στη φυλακή. Ακόμη και η σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων παίζει ρόλο στην προώθηση του Μακεδονισμού. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης VI, ο νόμιμος ηγέτης της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Οχρίδας στο πλαίσιο του Σερβικού Ορθόδοξου Πατριαρχείου, δεν αναγνωρίζεται από την Κρατική Θρησκευτική Επιτροπή της ΠΓΔΜ διότι αναγνωρίζει μόνον την σχισματική «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία» η οποία δεν αναγνωρίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ως εκ τούτου, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης βρίσκεται συχνά φυλακισμένος με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον του και ψευδομάρτυρες, και αυτοεξορίζεται συχνά φοβούμενος για τη ζωή του. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα περί ελευθερίας του λόγου στην ΠΓΔΜ. Ένας που παρακολουθεί τα ΜΜΕ της ΠΓΔΜ είναι πολύ εξοικειωμένος με αυτές τις υποθέσεις.
Τέλος, θα θέλαμε να επικεντρωθούμε στην επίσημη αλυτρωτική πολιτική της ΠΓΔΜ και τι σημαίνει αυτή η πολιτική για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν οι Αντιπρόσωποι που συνυπογράφουν την επιστολή δεν βλέπουν τίποτα κακό με τους αλυτρωτικούς χάρτες της Μείζονος «Μακεδονίας» οι οποίοι κρέμονται μόνιμα στους τοίχους των αιθουσών του σχολικού συστήματος της ΠΓΔΜ; Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι αποδέχονται τη στάση της διασποράς της ΠΓΔΜ η οποία χρησιμοποιεί τους ίδιους χάρτες, ενώ παρελαύνουν στους δρόμους διαφόρων πόλεων παγκοσμίως απεικονίζοντας μια ενιαία σλαβική Μακεδονία υπό σλαβικό πολιτισμό και γλώσσα. Οι εν λόγω χάρτες και συνθήματα αναφέρουν θρασύτατα: « Η Solun [Θεσσαλονίκη, Ελλάδα] θα ξαναγίνει η πρωτεύουσα της Μακεδονίας και πάλι»! Όμως, η Θεσσαλονίκη είναι η πρωτεύουσα της περιοχής της Μακεδονίας στην Ελλάδα. Το ερώτημα είναι γιατί λένε «θα ξαναγίνει»; Πότε ακριβώς η Θεσσαλονίκη ήταν η πρωτεύουσα μιας κυρίαρχης σλαβικής Μακεδονίας, όπως η ΠΓΔΜ θα ήθελε να είναι; Αυτό και μόνο δηλώνει άγνοια της ιστορίας εκ μέρους των κυρίων Αντιπροσώπων. Πώς αναμένεται να αισθάνονται οι Έλληνες όταν βλέπουν αγάλματα ελλήνων προκλητικά στημένα στην ΠΓΔΜ, όταν τα κτίρια και οι δρόμοι μετονομάζονται σε ελληνικά ιστορικά πρόσωπα, αλλά προσδιοριζόμενα ως σλαβικά, και χάρτες που απεικονίζουν μια «Ενωμένη Μακεδονία» υπό την ηγεμονία των Σκοπίων; Η επίσημη εχθρική προπαγάνδα της ΠΓΔΜ έχει επιδεινώσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα και ιδιαίτερα έχει εξοργίσει εμάς τους Μακεδόνες σε όλο τον κόσμο γιατί βλέπουμε την ταυτότητα και την εθνική μας κληρονομιά να σφετερίζονται. Η νυν αλυτρωτική προπαγάνδα, οι απειλές και ο φαύλος ρεβιζιονισμός της ελληνικής ιστορίας από την ηγεσία της ΠΓΔΜ έχουν ιδιαίτερα τραυματίσει τις σχέσεις μεταξύ των απανταχού Ελλήνων και Σλάβων της ΠΓΔΜ.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τον Αύγουστο του 2010, δύο μήνες πριν oi 19 Aντιπρόσωποι υπογράψουν την επιστολή προς τον Πρόεδρο, ο «Τουρκικός Συνασπισμός των ΗΠΑ» και η «Ενωμένη Μακεδονική Διασπορά» (UMD), χρηματοδότησαν ταξίδι στην ΠΓΔΜ 18 Αμερικανών Αντιπροσώπων προωθώντας έτσι την ένταξή των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ [6, 7]. Θεωρούμε ότι αυτό το κραυγαλέο παράδειγμα ξένων συμφερόντων που επηρεάζουν Αμερικανούς πολιτικούς με παροχή ταξιδιών δεν είναι τίποτα λιγότερο από realpolitik και προπαγάνδα.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί το γεγονός πως η UMD σχετίζεται με την Maknews.com, μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο που εξυπηρετεί την διασπορά της ΠΓΔΜ και εδρεύει στο Τορόντο του Καναδά. Η Maknews.com συμμετέχει συχνά σε μοχθηρά κηρύγματα μίσους εναντίον των «ρατσιστών» Ελλήνων, Αλβανών, Βουλγάρων, και όποιων αντιτίθενται στο Μακεδονισμό. Αυτό είναι απαράδεκτο. Είμαστε βέβαιοι ότι, αν οι 18 ή 19 Αμερικανοί πολιτικοί γνώριζαν περί αυτών, δεν θα ήταν τόσο πρόθυμοι να χρηματοδοτηθούν από την UMD και να υποστηρίξουν τους σκοπούς της. Είναι απίστευτο να αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους περιστατικά στον 21ο αιώνα.
Ως Αμερικανοί πολίτες που αγαπούμε τη χώρα αυτή και που εκτιμούμε την καταγωγή μας, που ήταν πρόδρομος του Αμερικανικού πειράματος μας, οι εξελίξεις αυτές στα Βαλκάνια μας προκαλούν ανησυχία, ιδιαίτερα για τους κινδύνους οι οποίοι προκαλούνται από μια τόσο μικρή χώρα στην ευρύτερη περιοχή. Πρώτα η ΠΓΔΜ πρέπει να γίνει πραγματικά ένας παράγοντας που συμβάλλει στην ειρήνη, τη δημοκρατία, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Πρέπει να λύσει όλα τα προβλήματά της με τις δικές της μειονότητες, τις γειτονικές της χώρες, ειδικά με την Ελλάδα στο ζήτημα της ονομασίας, και στη συνέχεια να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, κλπ. Εγχώριες αστάθειες, υπόθαλψη αλυτρωτισμού και στιγματισμός των γειτόνων και των μειονοτήτων δεν συμβάλλουν στην Περιφερειακή Σταθερότητα, τη Δυτική Συμμαχία, ή την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε περίπτωση που η ΠΓΔΜ ενταχτεί στο ΝΑΤΟ χωρίς να μεταβάλει τη στάση της, η αρμονική συνεργασία μεταξύ των μελών/χωρών του ΝΑΤΟ σίγουρα θα επηρεαστεί και τα προβλήματα της ΠΓΔΜ με όλους τους γείτονές της θα γίνουν εσωτερικά προβλήματα του ΝΑΤΟ.
Με εκτίμηση,
Δρ. Αντώνιος Παπαδόπουλος Δημήτριος Χατζής
Ύπατος Πρόεδρος Ύπατος Γραμματέας
Παύλος Κοτρότσιος-Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου
Κοινοποίηση: Γερουσιαστή Ολυμπία Σνόου
Γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ
Hellenic Caucus Representatives