Η έντονη συζήτηση που έχει ανοίξει σε επίπεδο υπουργών σχετικά με τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων προκαλεί για ακόμη μια φορά το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η πριμοδότηση των παρανομούντων εις βάρος του φυσικού μας χώρου και η παραβίαση του Συντάγματος που θα συντελεστεί σε ενδεχόμενη τέτοια κίνηση, δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορη την κοινωνία των πολιτών και τους θεσμούς. Η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων και το WWF Ελλάς τονίζουν πως η οποιαδήποτε προσπάθεια νομιμοποίησης ή «τακτοποίησης» παράνομων κτισμάτων είναι:
Παράνομη και αντισυνταγματική: Οποιαδήποτε προσπάθεια νομιμοποίησης αυθαιρέτων κτισμάτων μετά τον νόμο Τρίτση 1337/1983, είναι παράνομη και αντισυνταγματική, κάτι που έχει κριθεί και από το Συμβούλιο της Επικρατείας με μια συνεπή και αυστηρή νομολογία.
Περιβαλλοντικά καταστροφική: Οποιαδήποτε νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε φυσική γη, επικυρώνει την αλλαγή χρήσης των φυσικών εκτάσεων, τη μετατροπή τους σε οικισμούς, χωρίς σχεδιασμό και απαραίτητες υποδομές και την καταστροφή ακόμη και βιοτόπων που είναι απαραίτητοι για μία ισορροπημένη και πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη.
Κοινωνικά άδικη: Η συνεχής άρνηση του κράτους να βάλει φρένο στα φαινόμενα αυθαιρεσίας σε βάρος του φυσικού χώρου αποτελεί ουσιαστικά την αιτία για την εκτεταμένη αυθαιρεσία. Η νομιμοποίηση άλλωστε παρανόμων πράξεων με αυτόν τον τρόπο, αποτελεί θεσμοθέτηση, με επίσημη πράξη της πολιτείας, της άνισης μεταχείρισης όσων πολιτών σέβονται τους νόμους. Τη στιγμή δηλαδή που είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν παρανομήσει σε βάρος των δασών και της δημόσιας περιουσίας, ενδεχόμενη νομιμοποίηση αυθαιρέτων θα σημαίνει ουσιαστικά πριμοδότηση όσων αψηφούν τους νόμους.
Πολιτικά ανέφικτη: Η τεράστια έκταση του φαινομένου της παράνομης δόμησης αποτελεί κοινή ομολογία. Στην πραγματικότητα όμως, οι αποφάσεις κατεδάφισης που έχουν εκδοθεί από τις αρμόδιες δασικές ή πολεοδομικές υπηρεσίες είναι αναντίστοιχα λίγες. Χαρακτηριστικά, για την Αττική εκτιμάται ότι οι σχετικές αποφάσεις για παράνομες κατασκευές εντός δασικής γης, από το 1983 και μετά, δεν ξεπερνούν τις 5.000. Αλήθεια, σε ποιους θα απευθυνόταν μια τέτοια ρύθμιση και ποια έσοδα θα προσδοκούσε το κράτος;
Εάν το κράτος επιθυμεί πραγματικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της τεράστιας αυθαίρετης πληγής που παραλύει τον φυσικό κορμό της Ελλάδας, πρέπει απαραιτήτως να προχωρήσει:
Στην ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών, με εντολή την άμεση καταγραφή των αυθαιρέτων και βεβαίωση των προβλεπόμενων από τον νόμο προστίμων.
Στην ίδρυση και στελέχωση κεντρικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων, η οποία θα μεριμνήσει για την απομάκρυνση των τελεσίδικα αυθαιρέτων κατασκευών, με κόστος που θα βαρύνει τους ιδιοκτήτες τους.
Στην κατάργηση του αναχρονιστικού και περιβαλλοντικά εγκληματικού δικαιώματος για δόμηση εκτός σχεδίου πόλεων και οικισμών, που ανοίγει το πεδίο για ανεξέλεγκτη παρανομία.
Στην επιτάχυνση των διαδικασιών έγκρισης των εκκρεμούντων σχεδίων πολεοδομικής και οικιστικής οργάνωσης.
Στην επέκταση του προγράμματος των δασικών χαρτών, για την αποτύπωση δασών, δασικών εκτάσεων και δημόσιας περιουσίας, σε βάρος των οποίων έχουν γίνει και οι μεγαλύτερες καταπατήσεις.