«Είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε στους νέους όλα τα εργαλεία, όλες τις δυνατότητες να καλλιεργήσουν τις δυνάμεις τους, ώστε πράγματι να αποκτήσουν εφόδια γι’ αυτή τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα και οικονομία στην οποία ζούμε…
Αυτό που θα είναι πολύ σημαντικό, είναι πώς πιστοποιείται αυτή η γνώση. Άρα, λοιπόν, πάμε πάλι στην αξιολόγηση και στην πιστοποίηση, μια τελείως διαφορετική διαδικασία, δηλαδή μπορεί να έχουμε πολλούς δρόμους, αλλά και πολλούς προορισμούς, πολλές επιλογές. Αυτό σημαίνει, όχι στην τυποποίηση, όχι στην ομοιομορφία, όχι στις τυποποιημένες διαδικασίες του προγράμματος, αλλά μεγάλη ποικιλία, μεγάλη ελευθερία, η οποία βεβαίως πρέπει να αξιολογείται ως προς το αποτέλεσμα, μέσα από τη διαδικασία των πιστοποιήσεων.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από πρόσφατη (27-9-2010) ομιλία του Πρωθυπουργού στους Δελφούς.
Κι αναρωτιέμαι ποιόν κοροϊδεύει σήμερα η ……..
Υπουργός, ή ποιούς κορόιδευε τότε ο Πρωθυπουργός;
Διότι, αν η Δημόσια Εκπαίδευση οφείλει να δώσει όλα τα εργαλεία, τα εφόδια και τις δυνατότητες για εξέλιξη στον σύγχρονου εκκολαπτόμενο πολίτη, τότε δεν μπορεί να αφαιρεί γνωστικά αντικείμενα και επιλογές από τους μαθητές. Ομοίως, αν επιθυμεί να εφοδιάσει εργαζόμενους σε παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία, δεν μπορεί να αφαιρεί τις ξένες γλώσσες και την πληροφορική από τα υποχρεωτικά μαθήματα, ούτε πολύ περισσότερο να μη δίνει δυνατότητα πολλαπλών επιλογών στην ξενόγλωσση εκπαίδευση, αλλά εμμέσως πλην σαφώς να προσανατολίζει στην αγγλική και μόνον γλώσσα.
Οι εργασίες -λέει η Υπουργός- θα μπορούν να παρουσιαστούν εναλλακτικά στη μητρική γλώσσα ή στην αγγλική… Αλήθεια ποιος της είπε ότι η χώρα μας είναι δίγλωσση κοινότητα; Μήπως ο ανώτερός της που έχει άλλη μητρική; Ή μήπως προσπαθεί αιωνίως η Υπουργός να μας επιβάλλει τις απόψεις της αδιαφορώντας για την εκπαιδευτική αλλά και την εν γένει κοινή γνώμη;
Όλες οι έρευνες αποδεικνύουν αύξηση στη ζήτηση ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, τόσο πανευρωπαϊκά όσο και πανελλαδικά. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι στην κορυφή της εκμάθησης και πιστοποίησης της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, τόσο στη γαλλική, όσο και στη γερμανική και την ιταλική γλώσσα. Ωστόσο, και η εκμάθηση και η πιστοποίηση αυτών γίνεται στην πλειονότητα από ιδιωτική πρωτοβουλία και ξένους φορείς, καθώς το σχολικό πρόγραμμα στα Δημόσια σχολεία είναι «ευμετάβλητο» και αναξιόπιστο, ενώ ο φορέας του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας εξακολουθεί να μην έχει καμία αντιστοιχία και συμπόρευση με το σχολικό πρόγραμμα και τα σχολικά βιβλία του ΟΕΔΒ. Κι όμως, αντί η Υπουργός να διορθώσει το πρόβλημα και να εκτιμήσει την επιθυμία γονέων και μαθητών για εκμάθηση ξένων γλωσσών, αλλά και περισσότερες γνώσεις πληροφορικής, προτίμησε να απαξιώσει εντελώς το ζήτημα, θεωρώντας ότι δήθεν η πιστοποίηση γλωσσομάθειας και πληροφορικής τελειώνει στη Γ’ Γυμνασίου (προφανώς μιλάει για άλλη χώρα και άλλο σχολικό πρόγραμμα όπου υπάρχει προετοιμασία μαθητών σε επίπεδα και σε ολιγομελή τμήματα και υπαρκτή ενισχυτική διδασκαλία με σύγχρονα και ανταγωνιστικά εγχειρίδια). Επιπλέον, στο «νέο» λύκειο προγραμματίζει μόνο μια ξένη γλώσσα και αυτή ως επιλεγόμενο μάθημα στη Β και Γ Λυκείου, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα στους εκπαιδευτικούς ξένων γλωσσών και πληροφορικής που έχουν οργανικές στα λύκεια και έτσι θα βρεθούν στη διάθεση ανά εκατοντάδες. Φυσικά, ούτε λόγος για συνέχιση και εξέλιξη της γνώσης στο λύκειο, το οποίο προφανώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προτιμά να καταστήσει ως προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (εξού και η ουσιαστική επαναφορά των δεσμών στη Β και Γ Λυκείου).
Και αναρωτιέται κανείς ευλόγως: αν η Α Λυκείου είναι συνέχιση της παρεχόμενης στο Γυμνάσιο γενικής παιδείας, τότε γιατί δεν προστίθεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση, αφού έτσι και αλλιώς αναζητούμε περισσότερη και πληρέστερη γνώση;
Αν η συνεχής ανανέωση και εξέλιξη της γνώσης μέσω της αξιολόγησης και της πιστοποίησης είναι και ζητούμενο και προσδοκώμενο, γιατί η πιστοποίηση ξένων γλωσσών και πληροφορικής σταματά στο Γυμνάσιο;
Αν τέλος πάντων οφείλει να ολοκληρώσει ο κάθε μαθητής με το ζόρι και ανεξαρτήτως δικαιώματος δεύτερης ευκαιρίας την πιστοποίηση της γνώσης στο Γυμνάσιο, αυτό πώς θα δρομολογηθεί με μειωμένες τις ώρες της δεύτερης ξένης γλώσσας, χωρίς περιθώριο ενισχυτικής διδασκαλίας και με απολύτως κανένα προγραμματισμό στη συνέχιση της γνώσης από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο; Εκτός εάν και πάλι το μόνο που ενδιαφέρει την Υπουργό είναι η εκμάθηση και πιστοποίηση της αγγλικής γλώσσας, που κι από αυτή όμως στερεί τη δυνατότητα ενισχυτικής διδασκαλίας…
Είναι βέβαιο το Υπουργείο ότι το βασικό πρόβλημα του λυκείου είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου των μαθητών; Γιατί οι συνεχιζόμενες έρευνες των ελληνικών πανεπιστημίων αποδεικνύουν ότι οι φοιτητές κάθε χρόνο εισάγονται με τραγικώς μειούμενες γνώσεις και δεξιότητες… Μήπως γιατί προάγονται και εισάγονται χωρίς καμία ουσιαστική βάση στη βαθμολογία τους;
Είναι βέβαιο το Υπουργείο ότι υπηρετεί τους σκοπούς της πολυγλωσσίας, της πολυπολιτισμικότητας, της δημιουργικότητας και της εμβάθυνσης στις νέες τεχνολογίες με την κατάργηση της πληροφορικής, των τεχνών και της β’ ξένης γλώσσας; Ή μήπως μας «δουλεύει ψηλό γαζί» για να βρει τρόπο να μη χρειάζεται καθηγητές ειδικοτήτων στα λύκεια;
Είναι βέβαιο το Υπουργείο ότι με αυτό το «νέο» λύκειο αξιοποιεί καλύτερα τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε αυτά, ενώ με τον τρόπο του θα τους αφήσει με τις εκατοντάδες στη διάθεση των ΠΥΣΔΕ; Μήπως απλά δε δίνει διάρα ούτε για μαθητές, ούτε για εκπαιδευτικούς, ούτε για εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες; Όσο για το ανέκδοτο της έλλειψης ενδιαφέροντος των μαθητών προς ορισμένα μαθήματα που ως τώρα είναι επιλεγόμενα στο λύκειο, μήπως αυτό να το αναζητούσαν καλύτερα στη διαβάθμιση των μαθημάτων σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα και μη;
Αν πρόθεση του Υπουργείου είναι -δήθεν- η αποφυγή της οικογενειακής δαπάνης σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα της αποστήθισης, πώς αυτό εξυπηρετείται από την νέα ανάγκη σε «ερευνητικές» εργασίες που θα γίνονται κατά παραγγελία «copy- paste» από φροντιστηριάδες παντός τύπου, από άρνηση εφαρμογής ενισχυτικής διδασκαλίας το λύκειο και ουσιαστική κατάργηση της Πρόσθετης Διδασκαλικής Στήριξης;
Αν σκοπός του λυκείου είναι να παρέχει εξειδικευμένη γνώση, τότε στα ΑΕΙ τι θα κάνουν; Και ποιά η σύνδεση Λυκείου και Τριτοβάθμιας αν τις εργασίες αυτές, που ωστόσο θα παίζουν ρόλο στη βαθμολογία του λυκείου για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια, θα τις διορθώνουν, άραγε ποιοί; Πάντως όχι τα τμήματα της Τριτοβάθμιας, στα οποία υποτίθεται πώς θα απευθύνονταν…;
Το νέο λύκειο -λέει- δε θα χρειάζεται ΠΔΣ γιατί θα την αντικαθιστά με τη δυνατότητα παροχής επιπλέον διδακτικών ωρών, αλλά δε μας λέει ποιός και πώς θα τις κάνει; Με υπερωρίες; Ποιός και πώς θα προγραμματίσει τις ώρες αυτές; Τα σχολεία μπορούν να τις προγραμματίσουν για παράδειγμα στα «survey» που επισταμένως ζήτησε το ΥΠΔΒΜΘ από φέτος; Γιατί ναι μεν με την υποχρεωτική αποχώρηση των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων και την αύξηση των ωρών των φιλολόγων και φυσικομαθηματικών θα υπάρχει υπερκάλυψη των ωραρίων των εκπαιδευτικών αυτών, αλλά θα κληθούν οι ίδιοι άραγε να κάνουν υπερωρίες;
Τελικά, πώς είναι δυνατόν εν μέσω πολλαπλών αντιδράσεων και διάλυσης του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας να προγραμματίζεται το οτιδήποτε για το «νέο» λύκειο, χωρίς να υπάρχει μπούσουλας για τον τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση; Πάλι σαν τυφλούς μας οδηγούνε; Και πού μας πάνε πάλι; Πότε επιτέλους θα σταματήσει ο/η εκάστοτε Υπουργός Παιδείας να χρησιμοποιεί ολόκληρες γενιές μαθητών ως πειραματόζωα;
Η ξένη γλώσσα στο λύκειο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μία και μοναδική. Σε καμία περίπτωση καμία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μητρική και επίσημη γλώσσα του κράτους που είναι μόνον η Ελληνική. Και επί τη ευκαιρία, η ξένη γλώσσα που επιλέγει -αν επιλέγει- ως υποχρεωτική ο μαθητής στην Α λυκείου θα είναι η ίδια που θα έχει ως επιλογή στη Β και Γ τάξη; Ή όλα πάλι στο «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει»; Πού κι αυτό λάθος είναι…Αμερικανιές στο πόδι, από μάγκες γιαλατζί…
Το «νέο λύκειο» δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση καινοτομία (κακή αντιγραφή των «δεσμών» είναι), ούτε και βελτίωση του υπάρχοντος, καθώς δεν επιλύει κανένα από τα προβλήματα, αλλά απλώς τα αγνοεί και προχωρά σε μια άναρχη και απαίδευτη διαχείριση ισοπεδωτικής απαξίωσης και «μνημονιακής» πολιτικής μείωσης των πάντων. Η γενιά που «εμπνεύστηκε» από αυτήν του 1-1-4 και από αυτήν του Πολυτεχνείου και χάρη σε αυτές ανήλθε στην εξουσία, τώρα κυβερνά και σοσιαλιστικά «δικαιώνεται»… ισοπεδωτικά «δοξάστε» την…
Ν. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Εκπαιδευτικός ΠΕ05
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών.
http://www.tromaktiko.net/2011/04/05/το-«νέο-λύκειο»-και-οι-αυταπάτες-του-πα/