Χρόνια Πολλά σε όλους,
Εκπρόσωποι Φορέων, συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
και την φετινή Πρωτομαγιά οι συζητήσεις για την
παρατεταμένη οικονομική κρίση που περνά η χώρα κυριαρχούν παντού.
Εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, μαγαζιά
κλείνουν, εισοδήματα μειώνονται, η ανεργία γιγαντώνεται, κοινωνικές κατακτήσεις
αποδιαρθρώνονται.
Από την άλλη οι επαγγελματίες λαϊκιστές, που τα ξέρουν
όλα, κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά παράθυρα, παραδίδουν μαθήματα για την χρεωκοπία,
την αναδιάρθρωση, την επιμήκυνση, το κούρεμα και για το τι προβλέπουν οι ξένοι οίκοι,
που διαχειρίζονται την παγκόσμια κρίση προς όφελος τους.
Οι πολίτες παραζαλισμένοι, ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε
και «κυρίως» τι και πότε μπορεί να γίνει κάτι για να σωθεί ο τόπος.
Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο που
κυριαρχεί εδώ και πάνω από 25 χρόνια στην Ευρώπη και τον κόσμο, που θεοποίησε
τις ανοιχτές και αυτορυθμιζόμενες αγορές, ευθύνεται για τη σημερινή κρίση. Και
γι’ αυτό δεν μιλάει κανείς.
Η κρίση όμως που ζούμε δεν είναι μόνο οικονομική.
Είναι και κοινωνική. Κρίση αξιών και θεσμών. Η μία κοινωνική ομάδα επιτίθεται
στην άλλη κι ο συνδικαλισμός απαξιώνεται καθημερινά, προκειμένου να
εξυπηρετηθεί το ντόπιο και ξένο οικονομικό κατεστημένο.
Αξίες και θεσμοί όπως Αυτοδιοίκηση, δικαιοσύνη,
συνδικάτα αμφισβητούνται.
Τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια, την κρίση την
βλέπουμε να έρχεται πάνω μας. Πιστεύαμε ότι θα περάσει από δίπλα μας, δεν θα
μας αγγίξει, θα πάει κάπου αλλού. Δυστυχώς όμως είναι μπροστά μας.
Το σύνθημα, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, σχεδόν το
ξεχάσαμε.
Σήμερα νόμος είναι το δίκιο του Γιατρού, του Μηχανικού,
του Φαρμακοποιού, του Δικηγόρου, του Συμβολαιογράφου, του Δασκάλου, του
Φορτηγατζή, του ΔΕΗτζή κτλ. Πρώτα και πάνω απ’ όλα οι Συντεχνιακές μας
κατακτήσεις.
Το συμφέρον του τόπου και του διπλανού μας που δεν
είχε ισχυρή ομάδα πίεσης, πολλές φορές περνούσε σε δεύτερη μοίρα.
Όταν συζητάμε μεταξύ μας για τη φοροδιαφυγή και τη εισφοροδιαφυγή,
πάντα δείχνουμε γενικά και αόριστα, τους απέναντι, όμως 6 στους 10 Έλληνες που απαιτούν
και καλά κάνουν να έχουν καλά σχολεία, σωστή περίθαλψη και καλό οδικό δίκτυο,
δεν πληρώνουν ούτε 1€ φόρο.
Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Φαινόμενα όπως οι δημόσιοι προπηλακισμοί ή ξυλοδαρμοί
πολιτικών από δήθεν αγανακτισμένους και αυθόρμητα προσερχόμενους για να διαμαρτυρηθούν
πολίτες ή κινήματα του τύπου δεν πληρώνω, δεν υπακούω, ενισχύουν το
χουλιγκανισμό και αποκαλύπτουν πόσο μεγάλο είναι το κοινωνικό μας αδιέξοδο.
Κοινοβουλευτικός άνδρας δήλωσε στη βουλή τα γιαούρτια
θα γίνουν καλάσνικοφ !!! Έλεος.
Και για να μην παρεξηγηθώ, επειδή εύκολα στις μέρες
μας ανακαλύπτουμε εχθρούς, δεν είμαι οπαδός του όλοι ίδιοι είναι. Σαν επιχείρημα
το θεωρώ φασιστικό, στις κοινωνικές ομάδες που ανέφερα αλλά και που δεν ανέφερα
χάριν συντομίας του χρόνου.
Υπάρχουν, ευτυχώς λίγοι, που για λόγους συντεχνιακών
και προσωπικών συμφερόντων ή κομματικών, εκθέτουν τους πολλούς.
Σαν παράδειγμα θα αναφέρω το δικό μου εργασιακό χώρο,
τη ΔΕΗ. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι χτυπιούνται από παντού καθημερινά,
για προφανείς λόγους. Ισχυρά οικονομικά συμφέροντα θέλουν να βάλουν στο χέρι τα
φιλέτα της ενέργειας, χωρίς να πληρώσουν το ανάλογο τίμημα, κι εδώ η τοπικοί παράγοντες
πρέπει να επαγρυπνούν.
Η απάντηση και πάλη ήρθε από το Συνδικαλιστικό κίνημα,
το οποίο ζήτησε να εφαρμοστεί το Πόθεν Έσχες για όλους και να ανοίξουν οι
τραπεζικοί λογαριασμοί όσων έχουν θητεύσει σε διακριτές θέσεις ευθύνης. Όσοι
έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι να πληρώσουν.
Υπάρχει ελπίδα; ΝΑΙ. Τα δικά μας λάθη μπορούμε να τα
διορθώσουμε μόνο εμείς.
Το 2004 το κίνημα του εθελοντισμού έπαιρνε
συγχαρητήρια παντού.
Μπορούμε και σήμερα να κοιταχτούμε στα μάτια κα να
πούμε Αλήθειες μεταξύ μας, για να σώσουμε την πατρίδα μας πριν είναι πολύ αργά
για όλους μας.
Φλώρινα,
1 Μάη 2011
Ανδρέας
Κεχαγιάς
Γραμματέας
ΝΕ ΠΑΣΟΚ Φλώρινας