Που να στεγάσω τα όνειρά μου,
τώρα που μίκρυνε πολύ, το σπίτι
της Ελπίδας?
Το έκαναν κατάσχεση,οι σύντροφοι
Ευρωπαίοι,και χάθηκαν τα όνειρα,
Άδεια κουφάρια μείναμε,χωρίς
καμμιά ελπίδα και προχωράμε
μόνοι μας, στο δρόμο της Αβύσσου!
Που οδηγεί στα Τάρταρα,και γυρισμό
δεν έχει,χωρίς αγάπη και όνειρα,
με δύσκολο,το πίσω!!!!
Μα πρέπει να ξυπνήσουμε,
να αλλάξουμε πορεία,να κα
θαρίσουμε μαζί,τους βαλτωμένους
δρόμους!
Να φτάσουμε στο ξέφωτο,
γυρίζοντας σελίδα και όλοι μας
να φωνάξουμε ,μακριά εμείς
από όλους!!!
Ο Ποιητής Σεφέρης έλεγε
( Η γη δεν έχει Κρικέλια για να
την σηκάσουν,και να φύγουν)