Α.«Βάλαμε κάτω» τον οικογενειακό μας οικονομικό προϋπολογισμό και ξεπερνώντας όλα τα όρια ανοχών και αντοχών, εκτιμήσαμε απλά ότι είναι αδύνατο να «δώσουμε και να σώσουμε» στις έκτακτες «εισφορές» που μας υποχρεώνουν οι κυβερνώντες.
Ήδη βαίνει ο προϋπολογισμός να εξελιχτεί σε ελλειμματικό το 2011 και το 2012 ακόμη πιο χειρότερα, με την ανεργία του ενός εκ των δυο (βρέ που γίναμε και οικονομολόγοι!).
Συνεπώς καταλήξαμε «ομόφωνα» στο ένα και μοναδικό, ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στην «κατάσχεση» του εισοδήματος και στην «δήμευση» της κατοικίας μας που προβλέπεται από τα διαρκή και συνεχιζόμενα κυβερνητικά μέτρα και νόμους.
(Δεδομένα: Απαλλοτρίωση της εργασίας κατά 50%. Ένα άτομο εργαζόμενο στην οικογένεια. Ένα άνεργο μετά από 30 χρόνια εργασίας. Ένα «πολυπτυχιούχο» - πως λέμε πολυμηχάνημα! Ένα σε σπουδές- με ποια προοπτική; Λογαριασμοί στις τράπεζες, μόνο οι δόσεις του μήνα. Κρυμμένα στα σεντούκια για ώρες ανάγκης, δεν έχουμε σεντούκια! Τιμαλφή, χρυσά δόντια και τέτοια, δεν έχουμε δει ούτε το χρώμα τους! Καλά, υπάρχουν μπαξές και αμπέλι, έτσι να τρώμε κάνα πράσο και να πίνουμε και κάνα κρασάκι, όχι που θα μας το κόψουν και αυτό!)
Β. Με απόλυτη νηφαλιότητα, αποφασιστικότητα και σαφή ατομική αλλά και πολιτική επίγνωση, λέμε ως οικογένεια «δεν πληρώνουμε». Συμπλέουμε έμπρακτα στο ποτάμι των αντιδράσεων και ρήξεων που κατακλύζει όλη την κοινωνία. Προσυπογράφουμε διαμαρτυρίες, συμμετέχουμε σε απεργίες, σε διαδηλώσεις με στόχο την απόσυρση των μέτρων, του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου – όπως τα αποκαλούν- που μας στραγγαλίζουν οικονομικά, κοινωνικά, ψυχικά, πολιτισμικά.
Γ. Ταυτόχρονα βέβαια εκφράζεται η πολιτική και ιδεολογική μας αντίθεση στα «σύγχρονα χαράτσια» που επιβάλλονται στον κόσμο της εργασίας σε πιο συλλογικές μορφές αντίστασης. Μας καλύπτουν ήδη πολιτικά ο Συνασπισμός και όλη η Αριστερά και οι κοινωνικοί φορείς που έχουν εκφράσει την αντίθεση τους και τις εναλλακτικές τους θέσεις και προτάσεις.
Δ. Πάντως η σε παγκόσμιο επίπεδο «ιδεολογική νεοφιλελεύθερη μονομανία» - ο πλούτος για τον πλούτο - με τόσο φανατικούς «φονταμενταλιστές» τοπάρχες σε κάθε χώρα όπως και στην δική μας που επιβάλλουν σε όλους μας συνέπειες πολέμου, πρέπει να ανατραπεί.
Δρούμε συλλογικά, σε κάθε τόπο, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο, κοινωνικοί φορείς, ενώσεις πολιτών, πολιτικά κόμματα, συνδικάτα.
Δένουμε τις προσωπικές μας ενστάσεις, αντιδράσεις σε ένα κίνημα, αλληλεγγυης του κόσμου της εργασίας, και των θυμάτων των διαρκών κρίσεων του κυριάρχου συστήματος – οι επιστήμονες το αποκαλούν καπιταλισμό- που γεννά πλέον μόνο φτώχεια, ανισότητα, διακρίσεις και καταστροφή κοινωνική και οικολογική. Υπερασπιζόμαστε όρους στοιχειώδους δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, περιβαλλοντικής προστασίας, την σύγχρονη μορφή της προσωπικής μας αξιοπρέπειας.
Εν τέλει, θα «δώσουμε» !- ένα τίποτα - και είμαστε στην διάθεση της συνολικής Αντίστασης.
Υστερόγραφο 1. τα πρόσωπα και η οικογένεια είναι φανταστικά. Κάθε ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.
Υστερόγραφο 2. ας γίνει ο καθένας και η κάθε μια ο «Σόλων» της σύγχρονης Ελλάδας. Εφαρμόζοντας ατομικά μια μορφή «σεισάχθειας» - με την άρνηση πληρωμής – την επιβάλλουμε στο σύνολο της κοινωνίας. Είναι εξάλλου ο μόνος δρόμος διαφυγής από το τέλμα που βρίσκεται η κοινωνική προκοπή. ( η Ιστορία μας γράφει ότι ο Σόλων – πολιτικός αναμορφωτής και μεταρρυθμιστής στην Αρχαία Ελλάδα- κατάργησε τα χρέη – εξ ου και «σεισάχθεια»- μοίρασε τα χωράφια και τις μεγάλες περιουσίες και η κοινωνία "πήρε Μπρος» και έχτισε αυτό που λέγεται Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία και πολιτισμός – που τόσο κοπτόμαστε σήμερα.
«Σεισάχθεια» λοιπόν.