Το κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ συμπύκνωσαν τις διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου έγιναν οι συνεχιστές της διαρκούς θυσίας του ελληνικού λαού στο βωμό του αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της χούντας των συνταγματαρχών και αναμφισβήτητα υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης σε μια σκοτεινή επταετία για τον τόπο.
Η 17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό ορόσημο, αλλά πολύ περισσότερο ένα διαχρονικό σύμβολο διεκδικήσεων του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο. Οι αγώνες της δεκαετίας του ’60 ενάντια στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς αλλά και η άνοιξη της Πράγας και ο γαλλικός Μάης του ’68 είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας μαζικών διεκδικήσεων των λαών για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Σήμερα, τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Σήμερα οφείλουμε να διατρανώσουμε τη διαφοροποίησή μας στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και τους πολιτικούς τους ομοϊδεάτες. Οι πολιτικές τους απέτυχαν και οδήγησαν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών, επιτείνοντας την ύπαρξη ενός κόσμου με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικές αφετηρίες.
Στον αντίποδα λοιπόν των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων και επιλογών, προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ιδίως της νέας γενιάς και αφύπνισης των νεανικών συνειδήσεων, η ανάγκη να αγωνιστούμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, για αυτοδιάθεση των λαών, εκδημοκρατισμό και ειρηνική συνύπαρξη. Η ανάγκη να αγωνιστούμε για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών για έναν κόσμο με ισότητα ευκαιριών και κοινωνική αλληλεγγύη