Σε κεντρικό σημείο του Αμυνταίου ένα περιφερόμενο αδέσποτο σφάδαζε από τους πόνους , έτρεμε , ριγούσε και στριφογυρνούσε , με εμφανή τα σημάδια δηλητηρίασης.
Το γεγονός δεν άφησε αδιάφορους τους περαστικούς. Ειδοποιήθηκαν οι πάντες:
Το γειτονικό τραπεζικό κατάστημα, το γειτονικό φαρμακείο, κι ο Δήμος Αμυνταίου, ο κοντινότερος γιατρός. Μερικές ενέσεις, λίγο γάλα, σκέπασμα και σιγά-σιγά το σκυλί άρχισε να συνέρχεται. Μαζί άρχισε να ξυπνάει κι η συμπόνια κι η αγανάκτηση του κόσμου.
Το 2ο σκυλί θα ήταν, που παραλίγο να πεθάνει έτσι. Τι γίνεται;
Ποίος πάει να δηλητηριάσει τα σκυλιά του Αμυνταίου; Ελεγαν οι περαστικοί.
Την γλύτωσε ο Πάρης, είπε ένας άλλος. Αντε να δούμε τι άλλο θα δούμε…
Από ότι μάθαμε ο Δήμος Αμυνταίου δεν έχει κυνοκομείο. Εντάξει, να κάνει..
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποιοι, αυθαίρετα, πρέπει να ρίχνουν και φόλες…
Η συμπεριφορά μας στα ζώα είναι που δείχνει την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας…
H στιγμή που το ζωντανό συνήλθε πλήρως και του δίνουν κάτι για να στηλωθεί…
