Ο αντεργατικός Αρμαγεδδώνας, που η κυβέρνηση εξαπέλυσε ενάντια σε ολόκληρη την εργατική τάξη, παίρνει χαρακτήρα πραγματικής γενοκτονίας ειδικά απέναντι στους νέους εργαζόμενους. Οι νέοι εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών παραδίδονται στην κυριολεξία θυσία στο βωμό της καπιταλιστικής κρίσης, στο βωμό της πιο σκληρής και βάρβαρης εκμετάλλευσης.
Έτσι, η μείωση των μισθών στους νέους ξεκινά από το 32% όταν αμείβονται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ξεπερνά το 50% όταν αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις. Θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, με μισθούς που με τη βία θα φτάνουν τα 429 ευρώ.
Είναι επίσης εξίσου τρομακτικό, η ομολογία της κυβέρνησης ότι οι συγκεκριμένες μειώσεις στους μισθούς των νέων εργαζομένων έγινε με μοναδικό κριτήριο την ηλικία. Η κυβέρνηση δεν κρύβει λόγια, ούτε τις επιδιώξεις της. Σε συνθήκες που η ανεργία, στην ηλικία των 15 έως 24 ετών ξεπέρασε το 50% και πλέον ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, γνωρίζει ότι εδώ είναι το πιο ευάλωτο τμήμα της εργατικής τάξης, που μπορεί να το ποδηγετήσει, να το εκβιάσει, να το υποτάξει στις ορέξεις της εργοδοσίας. Με σχέδιο λοιπόν και ξεδιάντροπα ξεδιπλώνει τη μεγαλύτερη επίθεση σε βάρος της νέας γενιάς, δημιουργεί τις ιδανικότερες συνθήκες εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο. Πρόκειται για επένδυση με μακρόχρονη στόχευση, που, σε συνδυασμό με τις ανατροπές που επιβάλλει και στο χώρο της εκπαίδευσης, επιχειρεί να συγκροτήσει την πιο ευέλικτη και την πιο φθηνή νέα στρατιά εργαζομένων.
Για να εξυπηρετήσει απροκάλυπτα τα συμφέροντα της μεγάλης εργοδοσίας, επιδιώκοντας να ετοιμάσει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης στα μέτρα των επιδιώξεων του κεφαλαίου, η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στη νέα γενιά. Αυτή την πρόκληση οι νέοι εργαζόμενοι δεν πρέπει να την αφήσουν αναπάντητη. Στον ταξικό πόλεμο που τους κήρυξαν να απαντήσουν με το δικό τους πόλεμο. Να μη σκύψουν το κεφάλι, να μη φοβηθούν. Πρώτο, αποφασιστικό βήμα σε αυτό τον αγώνα: Να απορρίψουν τα μέτρα της κυβέρνησης, να τσαλαπατήσουν τους νόμους της. Να μη δεχτούν να γίνουν βορά στα χέρια των εργοδοτών. Αποφασιστικά, με τη δύναμη της νιότης τους, με το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, με την απαίτηση σε δουλειά με δικαιώματα, να δώσουν τη μάχη για να μην περάσουν οι επιταγές του κεφαλαίου.
Αυτό τον αγώνα μπορεί και πρέπει να τον δώσουν μπαίνοντας μαζικά στα συνδικάτα, πορευόμενοι μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Μέσα στην οργάνωση και στον αγώνα μαζί με το ΠΑΜΕ, να μπολιάσουν τους αγώνες τους με τις καλύτερες παραδόσεις των αγώνων της εργατικής τάξης, να αντλήσουν από την εμπειρία των παλιότερων εργατών και μαζί τους να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη πανεργατική αντεπίθεση. Οι νέοι, δεν είναι μοιραίο να ζούνε στην ανεργία, ούτε και να δουλεύουν σε συνθήκες δουλείας για ένα ξεροκόμματο. Μπορούν και πρέπει να απαιτήσουν ότι τους ανήκει. Να διεκδικήσουν αυτά που τους αρνούνται. Να απορρίψουν τη μιζέρια που τους καταδικάζουν, να σπάσουν τα σιδερένια κλουβιά που τους ετοιμάζουν για το μέλλον τους. Μαζί με την υπόλοιπη εργατική τάξη, σε κοινή πορεία, να ονειρευτούν και να παλέψουν για έναν κόσμο και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
14 – 3 – 2012