Αποδίδει τιμή στις γυναίκες που αντιστέκονται σθεναρά στις δυσκολίες της ανισότιμης ζωής τους, απεργούν με τα σωματεία τους, παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες, στις κινητοποιήσεις τους και σε αυτές των αγωνιστικών γυναικείων
οργανώσεων, μετέχουν στις λαϊκές επιτροπές, στις επιτροπές αγώνα, δίνουν το «παρών» στην πάλη κατά των χαρατσιών και της άδικης φορολογίας, στέκονται στο πλευρό των απεργών ανδρών και παιδιών τους, τους δίνουν δύναμη και κουράγιο, υιοθετούν συνθήματα αντίστασης, ανυπακοής και απειθαρχίας στους άδικους αντιλαϊκούς νόμους.
Τιμά τις νέες μητέρες που, παρά την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ρίχνονται στον αγώνα για τα δικαιώματα των παιδιών τους, για κάλυψη όλων των αναγκών σε παιδικούς σταθμούς, διεκδικούν δωρεάν σύγχρονη Παιδεία και Υγεία για την οικογένειά τους, τις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών που δίνουν ηρωικά τη μάχη της ζωής, διεκδικώντας όλα τα δικαιώματα που ανήκουν σ' αυτές και τα παιδιά τους.
Η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας βρίσκει γυναίκες και άνδρες της λαϊκής οικογένειας αντιμέτωπους με μια βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματά τους από την αστική τάξη, τα κόμματά της και την ΕΕ. Είναι επίθεση που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Το καπιταλιστικό σύστημα ένα πράγμα μόνο μπορεί να δώσει: φτώχεια, ανισοτιμία, σχετική και απόλυτη εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.
Οι περισσότεροι από τους βάρβαρους νόμους, στο όνομα της κρίσης και προς χάριν της κερδοφορίας, είναι ίδιοι για άνδρες και γυναίκες. Όμως, στην πράξη, μετατρέπονται σε διπλό ασφυκτικό βάρος για τις γυναίκες, τις αντιμετωπίζουν ως εργαζόμενες για μερικό, συμπληρωματικό μισθό στην οικογένεια. Αναπαράγουν αναχρονιστικές αντιλήψεις για την ισοτιμία των δύο φύλων, για τη «συνευθύνη» στις οικογενειακές υποχρεώσεις.
Το «κούρεμα» του χρέους, τα συνεχή μνημόνια, οι εφαρμοστικοί νόμοι, όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας πάμφθηνης εργατικής δύναμης για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και συνεπώς της φτώχειας του λαού. Παράλληλα, μεθοδευμένα και σταθερά, εδώ και χρόνια, χαράζονται στρατηγικές και εφαρμόζονται πολιτικές από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου για τη δήθεν ισότητα των δύο φύλων που εντείνουν την ανισοτιμία των γυναικών, αφαιρούν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζόμενων γυναικών, όπως είναι η κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση των γυναικών, η άρση της απαγόρευσης της νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία και στοχεύουν να κρατούν τις γυναίκες χειραγωγημένες και μακριά από τη δράση.
Η βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση ήταν η πρόφαση και η αφορμή για μια νέα εκτεταμένη αντιλαϊκή επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων και στη μητρότητα. Καταργούνται οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε μειώσεις μισθών, παροχών και θετικών ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών. Μειώνεται ο κατώτερος μισθός, ιδιαίτερα στους νέους και στις νέες. Γενικεύεται η μερική και η εκ περιτροπής δουλειά. Καταργούνται σταδιακά όσες κατακτήσεις της εργατικής τάξης είχαν απομείνει μέχρι τώρα, κατακτήσεις που άρχισαν να ξηλώνονται στη δεκαετία του 1990. Η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς, με μεγαλύτερα θύματα τους νέους και κυρίως τις νέες γυναίκες που στην ηλικία μέχρι 25 χρόνων αγγίζει το 50%.
Η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, η κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών σε δεκάδες κλάδους και ειδικότητες όπου εργάζονται πολλές γυναίκες, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό, με την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης των γυναικών και τη μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, η δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις νοσοκομείων και κλινικών με τη μείωση των παροχών, την αύξηση των πληρωμών από τους εργαζόμενους για εξετάσεις, φάρμακα, νοσηλεία, θέτουν σε κίνδυνο την υγεία ιδιαίτερα της γυναίκας που χρειάζεται επιπλέον πρόληψη και προστασία της υγείας της λόγω του αναπαραγωγικού ρόλου της. Το επίδομα τοκετού καταργήθηκε για την πλειοψηφία των γυναικών και χορηγείται μόνο σε αυτές που ο τοκετός γίνεται στα ιδιωτικά μαιευτήρια. Μειώθηκε ο αριθμός των εργαζόμενων γυναικών που δικαιούνται άδειες εγκυμοσύνης και τοκετού, εξαιτίας των απολύσεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, της αύξησης της ανεργίας, της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της αύξησης της ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και του εκβιασμού των εργοδοτών προς τις έγκυες να εργαστούν παράνομα.
Οι παράγοντες αυτοί, μαζί με την οικονομική ανέχεια, την έλλειψη πολιτικής για τη λαϊκή στέγη δημιουργούν ανασφάλεια και επιδρούν αρνητικά στην απόφαση του νέου ζευγαριού να κάνει τη δική του οικογένεια.
Οι αυτοαπασχολούμενες, εκτός από το μονοπωλιακό ανταγωνισμό που, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αυξάνεται με αποτέλεσμα να κλείνουν το ένα πίσω από τ' άλλο τα μικρομάγαζα, δεν έχουν στοιχειώδεις παροχές, όπως άδεια μητρότητας, για την προστασία της μητέρας και του παιδιού. Τώρα πια αρκετές δεν έχουν και ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα ασφάλιστρα του ταμείου τους. Το ίδιο καθεστώς ισχύει και για την αγρότισσα που ζει το ξεκλήρισμα του μικρού αγροτικού νοικοκυριού, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και ταυτόχρονα τη μείωση των κοινωνικών παροχών.
Οι αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, η λειτουργία του σχολείου της φωτοτυπίας στην οικονομία της αγοράς, βάζουν περισσότερα εμπόδια στην εκπαίδευση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Τα διαφοροποιημένα προγράμματα σπουδών, με περιεχόμενο που ταυτίζεται με τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, όπως έχουν αποτυπωθεί σε μνημόνια και Συνθήκες, εκτός από τον ανορθολογισμό και τον αντικομμουνισμό που ποτίζουν τις συνειδήσεις των παιδιών, αναπαράγοντας τις σάπιες αξίες του καπιταλιστικού συστήματος, διδάσκουν στη νεολαία και νέες αντιδραστικές θεωρίες, π.χ. περί «κοινωνικού φύλου», ότι δήθεν δε γεννιέσαι άντρας ή γυναίκα αλλά επιλέγεις στην πορεία της ζωής σου αν θα έχεις τον αντρικό ή το γυναικείο ρόλο. Προτάσσεται η διάκριση σε πληθυσμιακές ομάδες, η αναγνώριση της διαφορετικότητας και ο αγώνας κατά των διακρίσεων αυτών των ομάδων, χωρίς να υπολογίζεται η πραγματική κοινωνική θέση τους. Με όλα αυτά μένει στο απυρόβλητο η ταξική ρίζα της ανισοτιμίας των γυναικών, η άρση των όποιων θετικών ρυθμίσεων και δικαιωμάτων που με αγώνα είχαν κατακτηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια. Υπονομεύεται η ανάγκη να υπάρχει γυναικείο κίνημα, για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών, η προοδευτικότητα του οποίου δεν εξασφαλίζεται αν δε συναντηθεί με το εργατικό κίνημα.
Η Κ.Ε. του ΚΚΕ καλεί τις εργαζόμενες, τις νέες γυναίκες να απορρίψουν τους ωμούς εκβιασμούς συγκυβέρνησης, τρόικας και ΕΕ, να πιστέψουν στη δύναμή τους. Μαχητικά να σταθούν απέναντι στα μεγάλα προβλήματα και τις οξυμένες αντιθέσεις του κεφαλαίου που, για να λυθούν, μπορεί να φτάσουν μέχρι τον πόλεμο, τις πολεμικές συγκρούσεις και επεμβάσεις.
Οι γυναίκες, εργατοϋπάλληλοι, άνεργες, μισοάνεργες, αυτοαπασχολούμενες στην πόλη και στην ύπαιθρο, να μην αποδεχτούν την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση. Δεν είναι δικό τους δημιούργημα το χρέος και το έλλειμμα.
Το ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες του λαού μας, που δέχονται αυτήν την πρωτόγνωρη ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά τους, να οργανωθούν στα σωματεία τους, στις επιτροπές αγώνα, στους συλλόγους του γυναικείου κινήματος με αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στις λαϊκές επιτροπές. Να συμμετέχουν αποφασιστικά στις συνελεύσεις, στις εκδηλώσεις, στους κοινούς αγώνες που αναπτύσσονται από τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), στην Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), στην Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), στην Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) και το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Να παλέψουν για την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και μέσα από τις εκλογές, που άμεσα πρέπει να διεξαχθούν, να συμβάλουν στο βάθεμα του ρήγματος που έχει ανοίξει στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Να γυρίσουν την πλάτη σε όσους «αριστερά» και «δεξιά» σπέρνουν αυταπάτες και συγχύσεις για λύσεις εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι μονόδρομος στην προοπτική, στη δυνατότητα να οργανωθεί η παραγωγή και η οικονομία με στόχο την ικανοποίηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών.
Συμπόρευση με το ΚΚΕ σημαίνει εργατική - λαϊκή δύναμη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την κοινωνικοποίησή τους, για πλήρη - μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.
Καλούμε τις γυναίκες που δέχονται μαζί με τις οικογένειές τους τα πιο μεγάλα πλήγματα, να οργανωθούν στο μέτωπο αντεπίθεσης, να παρεμποδίσουν τα νέα μέτρα, ώστε να μην περάσουν στη ζωή, να επιβάλουν με τη δύναμή τους μέτρα ανακούφισης.
Διεκδικούμε με όρους ρήξης και ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων:
• Πλήρη σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς.
• Προστασία των ανέργων.
• Σύνταξη στα 55 χρόνια και στα 50 για βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα στις γυναίκες και στα 60 και 55, αντίστοιχα, για τους άνδρες.
• Επίδομα τοκετού 1.000 ευρώ και άδεια μητρότητας για όλες τις μητέρες, μισθωτές, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες, δυο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα και επιπλέον ένα χρόνο γονική άδεια στη μητέρα ή τον πατέρα.
• Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Καμία πληρωμή και εισφορά για Υγεία, φάρμακα, εξετάσεις, θεραπεία.
• Δημόσια δωρεάν Κέντρα Υγείας, με προσανατολισμό στην πρόληψη με προστασία της γυναίκας και του παιδιού.
• Δημόσιους δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, παιδικές κατασκηνώσεις.
• Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Παιδείας. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.
• Δίχρονη υποχρεωτική δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή.
• Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια και οι φόροι που ξεζουμίζουν ότι απέμεινε από το απόθεμα των λαϊκών νοικοκυριών.
Οι αγώνες μας δεν περιορίζονται μόνο στην άμυνα, ή στην προσπάθεια να επιβληθούν κάποια θετικά μέτρα ανεπαρκή και προσωρινά. Πρέπει να κατευθύνονται στην κοινωνία της εργατικής, λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα καταργήσει μαζί με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ανισότητα και αδικία σε βάρος των γυναικών.
Η Ελλάδα έχει τεράστιο πλούτο που παράγεται από το λαό της, άνδρες και γυναίκες, όπως ορυκτό πλούτο, αγροτική παραγωγή ικανή να θρέψει όλους επαρκώς και ποιοτικά κ.ά. Η κοινωνικοποίησή τους, η ένταξη στον παραγωγικό συνεταιρισμό, στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη συμμετοχή και τον έλεγχο στον οποίο οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών νοικοκυριών θα παίζουν σημαντικό, ισότιμο ρόλο, μπορεί να κάνουν θαύματα.
Στη σοσιαλιστική κοινωνία δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι προϋποθέσεις να συνδυάζεται αρμονικά η δουλειά με την οικογένεια και με το καθοριστικό δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου και για τα δύο φύλα. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος για να μπορεί η γυναίκα όπως και ο άνδρας να ασκούν τον εργατικό έλεγχο, την υλοποίηση των αποφάσεων, να ανακαλούν τους λαϊκούς αντιπροσώπους όταν δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Ο ελεύθερος χρόνος για τη γυναίκα είναι απαραίτητη προϋπόθεση μετέχοντας στον έλεγχο και στους νέους λαϊκούς θεσμούς εξουσίας, να αντιπαλέψει στην πράξη όλες τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και προλήψεις κληρονομημένες από το καπιταλιστικό σύστημα, όσον αφορά την ισοτιμία και την κοινωνική ισότητα, την αδελφοσύνη των λαών, ενάντια σε κάθε μορφής ιμπεριαλιστική επέμβαση και πόλεμο.
Η συμπαράταξη και η κοινή δράση με το ΚΚΕ είναι η ελπίδα και η ευθύνη της κάθε γυναίκας που δοκιμάζεται.