ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που στις 12 Φλεβάρη ψήφισαν μαζί τα βάρβαρα μέτρα του νέου μνημονίου, εμφανίζονται προεκλογικά να ψευτοκαυγαδίζουν. Ο ένας διαφωνεί δήθεν με τα νομοσχέδια που καταθέτουν οι υπουργοί του άλλου, τα οποία όμως προβλέπονται από το μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού.
Την ίδια ώρα που συζητούν στο παρασκήνιο για τη μετεκλογική συνεργασία τους και έχουν συνυπογράψει τα βάρβαρα μέτρα που θα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό, να νοθεύσουν και να χειραγωγήσουν την ψήφο του.
Ακόμα και απ' αυτές τις φραστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των στελεχών των δύο κομμάτων ο λαός μπορεί και πρέπει να βγάλει συμπεράσματα:
-- Η ΝΔ καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ ότι προχώρησε σε προεκλογικές οκτάμηνες προσλήψεις υπαλλήλων στα ΕΛΤΑ και το ΠΑΣΟΚ ανταπαντά ότι είναι «εποχιακές» και έγιναν μέσω ΑΣΕΠ. Διαπληκτίζονται για μερικές προσλήψεις με ημερομηνία λήξης και εξευτελιστικούς μισθούς, όταν μέσω του μνημονίου έχουν συμφωνήσει και οι δύο να προχωρήσουν στην απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2012 και συνολικά 150.000 εργαζομένων στο Δημόσιο μέχρι το 2015.
-- Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όλες τις προηγούμενες μέρες, εξέφραζαν δήθεν «διαφωνίες» σχετικά με το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των ταξί, αλλά μόλις προχτές οι βουλευτές των δύο κομμάτων ψήφισαν μαζί «επί της αρχής» το σχετικό νόμο, που θα διευκολύνει τις μεγάλες εταιρείες να μπουν στη συγκεκριμένη αγορά.
-- Οι εταίροι της συγκυβέρνησης διαπληκτίζονται προεκλογικά για τη φορολόγηση των ημιυπαίθριων χώρων που «τακτοποιήθηκαν» και την ίδια ώρα έχουν συμφωνήσει για την προώθηση του συγκεκριμένου μέτρου μετά τις εκλογές, αφού τα έσοδα που προσδοκούν να εισπράξουν έχουν προβλεφθεί στο μνημόνιο που υπερψήφισαν.
Ο λαός το έργο το έχει ξαναδεί, με τους ίδιους πρωταγωνιστές. [Για παράδειγμα, στο πρόσφατο παρελθόν, οι προεκλογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ γίνονταν με φόντο τις αλληλοκατηγορίες για τα σκάνδαλά τους: τις μίζες της «Ζήμενς», που κατέληξαν στα γαλαζοπράσινα ταμεία, τα «δομημένα ομόλογα», με τα οποία λεηλάτησαν τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, το Βατοπέδι, κλπ.] Τα υπαρκτά σκάνδαλα - που πλήρωσαν πανάκριβα τα λαϊκά στρώματα - αφού χρησιμοποιήθηκαν για προεκλογικούς διαξιφισμούς και για να φύγει από το προεκλογικό κάδρο η στρατηγική τους συμφωνία σε μέτρα που τσακίζουν το λαό, στη συνέχεια κουκουλώθηκαν, με συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Αυτό επιχειρείται και σήμερα από τους εταίρους της μαύρης συγκυβέρνησης. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναζητούν προσχήματα για να στήσουν ανώδυνες αντιπαραθέσεις και να συγκαλυφθεί το κύριο: η στρατηγική συμφωνία τους για την επιβολή νέων πακέτων μέτρων τον Ιούνη, που θα φέρουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, νέα χαράτσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, νέες δραματικές περικοπές στην Παιδεία, στην Υγεία και την Πρόνοια. Αυτό το μετεκλογικό σφαγείο μπορεί να το εμποδίσει ο λαός, αν αξιοποιήσει σωστά το όπλο της ψήφου. Αν τους χαντακώσει στις εκλογές και δυναμώσει όσο γίνεται περισσότερο το ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις την επόμενη μέρα να πολεμήσει οργανωμένα την πολιτική τους, μέχρι να την ανατρέψει.
**********
ΙΙ. Ποιοι μιλούν για ενότητα;
Πλησιάζοντας στην κάλπη η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλο και συχνότερα επικαλείται την ενότητα, κατηγορώντας το ΚΚΕ γιατί δεν ανταποκρίνεται στα κελεύσματά του. Προσπερνά τις αγεφύρωτες διαφορές, ανάμεσα στον ίδιο και τη στρατηγική του, διαχείρισης του συστήματος εντός της ΕΕ και στο ΚΚΕ και τη στρατηγική του για συγκέντρωση δυνάμεων για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, κοινωνικοποίησή τους, αποδέσμευση απ' την ΕΕ, για λαϊκή εξουσία.
Οι εκκλήσεις τους για ενότητα είναι προσχηματικές και πέρα για πέρα υποκριτικές. Δεν θέλουν την ενότητα με το ΚΚΕ. Αυτό που θέλουν είναι να πετύχουν τον διαχρονικό τους στόχο: να εξαναγκάσουν το ΚΚΕ να απαρνηθεί τη στρατηγική του. Το 2008 ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε σε συνέντευξή του: «Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης με την υπόλοιπη αριστερά, θα πρέπει να αισθανθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».
Πέραν αυτών χρειάζεται μεγάλο θράσος, – που προφανώς το διαθέτουν, – να μιλούν για ενότητα αυτοί που κακοποίησαν την έννοια, προκαλώντας αναρίθμητες «τρικυμίες» στον «κουβά» του ΣΥΡΙΖΑ. [Τα τελευταία τρία χρόνια: Διασπάστηκε ο ΣΥΝ, διασπάστηκε το «αριστερό ρεύμα» του ΣΥΝ, συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησαν διαμαρτυρόμενες, μία εξ αυτών, η ΚΟΕ, διασπάστηκε επίσης, ενώ ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου ...διασπάστηκε, καθώς οι μισές του συνιστώσες πατάνε με το δεύτερο πόδι στο «μέτωπο» του Αλ. Αλαβάνου].
Τα διάφορα βιλαέτια του χώρου μαζί σέρνουν το χορό του αποπροσανατολισμού του λαού, εξωραΐζοντας το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, – όπου τον θέλουν ενσωματωμένο – και στα χαρακώματα όταν πρόκειται να διαμοιράσουν τα ιμάτιά τους.
[Τσακώθηκαν: Για τη σύνθεση των ψηφοδελτίων, μάλιστα στις εκλογές του 2010 κατέβηκαν στην Περιφέρεια Αττικής δύο ξεχωριστά. Για το μοίρασμα των θέσεων, την εκπροσώπηση στα ΜΜΕ, τον τίτλο του ψηφοδελτίου, τον επικεφαλής. Για τους ομιλητές σε συγκεντρώσεις, μάλιστα προεκλογικά διοργάνωσαν δύο σε διάστημα 20 ημερών, για να μιλήσουν και οι δύο «αρχηγοί».
Αντάλλαξαν «βαριές κουβέντες» όπως οι παρακάτω, που ειπώθηκαν από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για άλλες συνιστώσες: «Διαγκωνισμοί για θέσεις εξουσίας, διαμεσολάβηση, ηγεμονισμοί, συμμαχίες χωρίς αρχές», «κλειστά διευθυντήρια και αρχηγικά/προσωποκεντρικά σχήματα», «διαπαραταξιακή (ή, ακόμα χειρότερα) ηγεμονική αντίληψη», «κομπρεμί και εναγκαλισμοί πτερύγων και τάσεων που μοιάζουν να κονταροχτυπιούνται», «αίσθηση μιας ανελέητης μάχης για την καρέκλα», «ηγετικά στελέχη που πρωταγωνιστούν στην απαράδεκτη αυτή, άνευ αρχών, άνευ κατανοητού πολιτικού διακυβεύματος, φραξιονιστική σύγκρουση για την εξουσία και τους μηχανισμούς», «πολιτική τελεσιγράφων και δορυφοροποίησης των συνεργαζομένων», «βυζάντιο», «αυλικές δολοπλοκίες», «μάχη για την κουτάλα που λερώνει όλο το χώρο»...
Τσίπρας και Αλαβάνος πιάστηκαν στα «χέρια» αφότου ο δεύτερος μετάνιωσε που έδωσε το «δαχτυλίδι» στον πρώτο. Ο Τσίπρας στηλίτευε την «έξω από κάθε προηγούμενο προσπάθεια ενός στελέχους της αριστεράς να επιβάλει εκβιαστικά την υποψηφιότητά του». Κι ο Αλαβάνος κατήγγειλε τον Τσίπρα ότι «εκδίδει απαγορευτικά» στα μέλη και στελέχη του ΣΥΝ για να μη συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του. Ενώ στέλεχος της ΚΟΕ φωτογράφιζε τον Τσίπρα μιλώντας για «golden boys που αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο την αριστερά, η αριστερά δεν είναι εταιρεία»].
Όλα αυτά αποδεικνύουν και το πώς εννοούν την ενότητα και την αφερεγγυότητά τους. Το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για μια ευκαιριακή συγκόλληση - όχημα για τη συμμετοχή στην αστική διαχείριση. Δεν ενδιαφέρεται για μια συμμαχία άρπα - κόλλα που θα διαλυόταν στα εξ ων συνετέθη εν ριπή οφθαλμού, σκορπώντας απογοήτευση σε όσους ανθρώπους του μόχθου εναπόθεταν προσδοκίες σ' αυτήν, αφού όχι μόνο δε θα αποτελούσε αντίβαρο, αλλά θα έφερνε πίσω το λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ παλεύει με βάση τη στρατηγική του για μια στέρεη συμμαχία, της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που θα αντιπαλεύει τα μονοπώλια και την εξουσία τους με στόχο την ανατροπή της.
**********
ΙΙΙ. ΚΚΕ και κυβέρνηση
Μέρος της αστικής προπαγάνδας για να χτυπήσει και να συκοφαντήσει το ΚΚΕ είναι το επιχείρημα που η λογική του συμπυκνώνεται στο εξής: «Το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει», «Τι θα τις κάνει τις ψήφους το ΚΚΕ;». Επαναφέρουν, δηλαδή, με διάφορες παραλλαγές τη λογική της χαμένης ψήφου. Προσφιλής βρώμικη προπαγάνδα για να βάλουν φρένο στο να εκφραστεί στην κάλπη η οργή και η δυσαρέσκεια σε βάρος των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.) αλλά και όσων προτείνουν διαχειριστικές λύσεις στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος (ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέλης κ.ά.).
Κατ' αρχήν, το ΚΚΕ ποτέ δεν έχει πει: «κυβέρνηση του ΚΚΕ και των συμμάχων του». Το ΚΚΕ μιλά για ΕΡΓΑΤΙΚΗ -ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Αυτό δεν σημαίνει εξουσία του ΚΚΕ. Όλα τα άλλα κόμματα λένε: «κυβέρνηση ΝΔ, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.» ή κυβέρνηση «αριστερών, αντιμνημονιακών δυνάμεων». Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, – που θα είναι και κυβερνητική, – για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, δεν υπάρχει προοπτική.
Λαϊκή Εξουσία σημαίνει άλλος δρόμος ανάπτυξης, υπέρ του λαού, που θα καταργήσει τα παράσιτα τους καπιταλιστές. Θα οργανώσει την κοινωνία με τρόπο ώστε ο πλούτος που παράγεται να μοιράζεται σε εκείνους που τον παράγουν, τους εργαζόμενους και τους συμμάχους τους. Σήμερα, διαλύονται άνθρωποι και οικογένειες επειδή δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, δεν έχουν να πάρουν φάρμακα για την υγεία τους. Ηλικιωμένοι που δούλεψαν 40 και 50 χρόνια βγαίνουν στη ζητιανιά γιατί δεν έχουν σύνταξη, μικροί επαγγελματίες έχουν φτάσει στα όρια της απόγνωσης και βλέπουν κόπους μιας ζωής να χάνονται. Τι μπορεί να λύσει οριστικά αυτά και άλλα τόσα δεινά εκτός από τη Λαϊκή Εξουσία;
Ακόμα κι αν το ΚΚΕ πάρει την κυβερνητική εξουσία, ακόμα κι αν αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για «κυβέρνηση αριστεράς» ή «αντιμνημονιακή κυβέρνηση», πάρει την εξουσία, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Μήπως οι καπιταλιστές θα παραδώσουν τα κλειδιά της οικονομίας, τα «κλειδιά» της παραγωγής και θα φύγουν; 'Η μήπως θα τηρήσουν - ας πούμε - τους όποιους νόμους ψηφίζονται στη Βουλή, όσο φιλοεργατικοί και να είναι και θ’ αρχίσουν να αυξάνουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα; Και κυρίως, μια τέτοια κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του λαού και σε βάρος του κεφαλαίου; Πώς θα το κάνει όταν η οικονομία παραμένει καπιταλιστική, δηλαδή κυνήγι του κέρδους ,που απαιτεί να συνθλίβονται οι εργατικές λαϊκές οικογένειες; Το ΚΚΕ δεν κοροϊδεύει το λαό καλώντας τον να ενισχύσει μια αντικειμενικά απραγματοποίητη πολιτική.
Είναι λοιπόν ή δεν είναι σημαντική η ψήφος στο ΚΚΕ, ακριβώς επειδή ισχύουν όλα τα παραπάνω; Η ψήφος στο ΚΚΕ όχι μόνο δεν είναι χαμένη αλλά είναι μια σημαντική παρακαταθήκη στην κατεύθυνση η πολιτική του πρόταση, η στρατηγική του ΚΚΕ να μπαίνει ολοένα και περισσότερο στην ημερήσια διάταξη. Να συζητιέται πιο αναλυτικά στους χώρους δουλειάς, να είναι το όραμα για τα νέα ζευγάρια που σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους και να πειστούν ότι αξίζει να παλεύεις γι' αυτό, να ταυτίζεις τον καθημερινό σου αγώνα με αυτό. Κι αυτό να γίνεται πράξη με συγκεκριμένο τρόπο και σχέδιο σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό. Να μπαίνει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης, των αυτοπαασχολουμένων, των νέων, των φτωχών αγροτών, στη λογική ότι μπορούν με οργανωμένο τρόπο να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, να φτιάξουν και να λειτουργήσουν μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καπιταλιστές, χωρίς θυσίες που θα πηγαίνουν στράφι.
6 – 4 – 2012