Είμαστε σε έναν μεγάλο οικονομικό παγκόσμιο ανταγωνισμό, αν όχι οικονομικό πόλεμο , Ανατολής και Δύσης. Η δυτικού τύπου παγκοσμιοποίηση φαίνεται να αποτυγχάνει :
Στηρίχτηκε στον έλεγχο των πολυεθνικών, οι οποίες ανήκουν πλέον ιδιοκτησιακά , αρχικά στην ολιγάριθμη μεγαλοαστική τάξη ιδιωτών των ΗΠΑ , αργότερα και της Ευρώπης.
Τα δυτικά κράτη άρχισαν να έρχονται σε 2η μοίρα σε σχέση με το διεθνές πολυεθνικό κεφάλαιο. Πολυεθνικές έχουν σήμερα πολύ μεγαλύτερα κεφάλαια από ότι πολλά κράτη.
Οι ΗΠΑ έχουν σήμερα εξωτερικό χρέος περί των 14, 5 τρις δολλάρια και το μεγαλύτερο μέρος τους το χρωστούν , άμεσα ή έμμεσα , στο διεθνές ιδιωτικό κεφάλαιο.
Οσο όμως κι αν ακούγεται παράξενο , τα δυτικά κράτη χρωστούν σήμερα τεράστια κεφάλαια στα ανατολικά κράτη, διότι τα ανατολικά κράτη συμμετέχουν ως κράτη, κι όχι ως ιδιώτες , στο διεθνές κεφάλαιο. Αφού τους δόθηκε η δυνατότητα οι ανατολικοί προσπάθησαν να συμμετάσχουν στα δυτικά κρατικά δανειακά κεφάλαια (ομόλογα), που οι δυτικοί διέθεταν στους ιδιώτες.
Ας δούμε όμως πως διαμορφώνεται τελικά αυτός ο συσχετισμός του διεθνές κεφαλαίου.
Οι δυτικές, αμερικανικές κυρίως , πολυεθνικές γιγαντώθηκαν υπέρογκα την τελευταία 50ετία, με τζίρους που ξεπέρασαν τα κράτη από τα οποία προήλθαν. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να ελέγχουν έμμεσα σε μεγάλο βαθμό και τις κυβερνήσεις των κρατών ή τουλάχιστον να τις επηρεάζουν.
Αυτό επιτεύχθηκε , εμμέσως ,μέσω του ιδιωτικού διεθνούς κεφαλαίου , ιδιωτικού εμπορικού και χρηματοπιστωτικού και μέσω της ιδιωτικής κατοχής ενέργειας ,τεχνολογίας και τεχνογνωσίας και εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου και μεταφορών . Οι ηγεσίες των δυτικών κρατών δεν αποτέλεσαν πρόβλημα , αντίθετα οι περισσότερες για λόγους οικονομικής ισχύος και συμφέροντος έγιναν φιλικές στις μεγάλες πολυεθνικές( αν δεν εκλέχθηκαν κι όλας με την οικονομική τους στήριξη)
Ποιο κράτος και ποιος ηγέτης σήμερα θα έλεγε όχι σε μια επένδυση στη χώρα του, όπως πχ στη Ζίμενς , αφού αυτή θα προσέφερε, τουλάχιστον (και τυπικό καταρχήν), θέσεις εργασίας;
Τα κράτη , έπειτα, έφτασαν να χρωστούν στην διεθνή αγορά , άρα μέσω αυτής κυρίως στις ιδιωτικές πολυεθνικές , με τον εξής μηχανισμό : έκδοση κρατικών ομολόγων ,τα οποία διαπραγματεύονται ιδιωτικοί( ;) , όμως , διεθνείς οικονομικοί οίκοι, με ιδιωτικά( ;) διεθνή κριτήρια.
Και μετά ήρθαν τα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα: απλά , το στοίχημα.
Ενας ιδιωτικός , για παράδειγμα, θεσμικός πολυεθνικός οίκος συμμετοχών αγοράζει ομόλογα ενός κράτους και την ίδια στιγμή τα ΄΄ασφαλίζει΄΄ τα ομόλογα. Πως; Στοιχηματίζοντας πως θα πτωχεύσει αυτό το κράτος. Το κράτος αναγκάζεται να στοιχηματίζει αντίθετα, δεσμεύοντας τα διπλά κεφάλαια , σε περίπτωση κρίσης. Δεν είχαμε όμως πάντα κρίση, ήρθε μετά, ως επιστέγασμα.
Τα δυτικά κράτη δανείζονταν συνεχώς για τις καταναλωτικές και τις στρατιωτικές τους κλπ δαπάνες . Με δανεικά λεφτά είχαν ρευστότητα και πλούτο ( στην περίπτωση του κράτους του δικού μας κάναμε και …κοινωνική πολιτική με δανεικά και διογκώναμε τον δημόσιο μας τομέα).
Τα ανατολικά όμως κράτη δεν δανείζονταν με τον ίδιο ιδιωτικό τρόπο, διότι δεν ανήκαν στις ανεπτυγμένες δυτικές αγορές. Δανείζονταν ελεγχόμενα και ως κράτη, για επενδυτικές τους δαπάνες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ισλαμιστές δεν δανείζονταν με τόκο, διότι ο τόκος είναι εξαιρετικά ανήθικος για το κοράνιο. Oμοίως , οι Ινδοί. Οι Κινέζοι, όταν δανείζονταν , το έκαναν με μείζονες κρατικές αποφάσεις , αναλόγως και οι Ρώσοι. Από την άλλη οι ανατολικές χώρες και κυρίως ως κράτη, είχαν πόρους , πουλούσαν στη δύση πετρέλαιο , φυσικό αέριο, ορυκτό πλούτο και κυρίως φτηνά εργατικά ,εξειδικευμένα και μη, χέρια.
Πολλές φορές πουλούσαν στη δύση τα δυτικά προϊόντα που παρήγαγαν στη χώρα τους στο 1/3 ή το 1/5 της τιμής. Εισέπρατταν έτσι το δυτικό χρήμα και το έκαναν δυτικά ομόλογα, ακόμα και με zero couron ( 0%) , για να το διασφαλίσουν.
Ετσι η Δύση αρχισε να χρωστάει στην Ανατολή, κι ο πλούτος της ανατολής έμενε άθικτος.
Mια Ανατολή όμως χωρίς ανάπτυξη δυτικού τύπου, έχει φτωχούς πολίτες και πλούσια κράτη, ακριβώς αντίθετα από τη Δύση.
Εχει όμως και αυτοκρατορίες, μύθους και κουλτούρες αιώνων.
Επίπλαστη λοιπόν οι οικονομική ευμάρεια της ιδιωτικής δύσης, κυρίως των ΗΠΑ, που όμως ήθελε συνεχώς και άλλα. Από το πετρέλαιο της Ανατολής-Μεσογείου, μέχρι ακόμα και του λιγνίτη του Κοσσόβου. Ως λύση επιλέχτηκε ο πόλεμος , που οδήγησε όμως στον συνασπισμό των ανατολικών πιστωτών της Δύσης. Συνασπίστηκαν λοιπόν η Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Ισλάμ, Αφρική και Νότιος Αμερική και κατέχουν σήμερα πάνω από το 60% του παγκόσμιου πετρελαίου και της ναυτιλίας (κάτι που δεν ανατρέπεται πλέον, ούτε με τη Λιβύη,ούτε τώρα με τη Συρία).
Τα ανατολικά κράτη σήμερα, ως συνασπισμός, αντεπιτίθενται ως κρατικές οντότητες, μέσα στον ίδιο τον ιδιωτικό δυτικό χώρο: αγοράζουν ομόλογα, παίζουν παράγωγα, αμφισβητούν το δολλάριο, ως μέσο συναλλαγής διεθνώς για το πετρέλαιο και του εμπόριο , που τα ίδια… ελέγχουν.
Οι ανατολικοί μετανάστες εκλέγουν πλέον δυτικές κυβερνήσεις, σχεδιάζουν ενιαίο ανατολικό νόμισμα. Από την άλλη οι κινέζοι εξαπλώθηκαν και δουλεύουν σαν τις μέλισσες, φέρνοντας το μέλι στην χώρα τους. Ηδη σχεδόν η μισή Αυστραλία έχει αγοραστεί από την Κίνα .
Πρόσφατη η δήλωση του κινέζου υπουργού οικονομίας: προϊόν του παρελθόντος η διεθνής οικονομική παγκόσμια τάξη. Η Κίνα , η Ρωσία,το Ιράν ,η Ινδία υποτιμήθηκαν, ως αυτοκρατορίες και τώρα βγαίνουν ξάνα οικονομικά στο διεθνές προσκήνιο.
Η Δύση δεν ακολούθησε στην Ανατολή, το πνεύμα και το ήθος των βημάτων του Αλέξανδρου. Δεν θυσίασε στους θεούς των άλλων, τους επέβαλλε την αθεϊα (ή έτσι νόμιζε).
Προσπάθησε μάλιστα αφενός τον ίδιο να κλείσει σε ψεύτικο ( σκοπιανό), μικρο- κλουβί συμφερόντων, αφετέρου να διώξει το ελεύθερο πνεύμα από τη χώρα που το γέννησε, να το στείλει στο Βορρά και στην Ανατολή, να το διασκορπήσει σε όλη τη γη.
Η μικρή Ελλάδα μας σήμερα καταχρεωμένη ,αλλοτριωμένη, ανομική , ΄΄χτυπημένη βαθιά στις ρίζες της΄΄, οικονομικά σταυρωμένη ,παρέδωκε το σώμα της ,ως κράτος, ήταν εύκολο….
Το υλικό-οικονομικό της σώμα έμεινε ,κι ακολουθεί , το υλικό-οικονομικό σώμα της Δύσης…
Το πνεύμα της όμως ζει, ξαναγυρίζει στη Δύση, μέσα από την επιστροφή των ανατολικών λαών….Αν η Δύση δεν αγκαλιάσει τώρα την Ελλάδα το χάνει οριστικά το παγκόσμιο παιχνίδι, διότι ο Αλέξανδρος, ως πνεύμα, θέλει να γυρίσει από την Ανατολή...
Ο Hφαιστείων