Από το ΕΘΝΟΣ
Πριν από περίπου δύο δεκαετίες, η διευθύντρια της Εταιρείας Προστασίας Πρεσπών, Μυρσίνη Μαλακού, έκανε τα πρώτα περιβαλλοντικά βήματά της με την καθοδήγηση του πρωτοπόρου της εγχώριας προστασίας του περιβάλλοντος
«Ελάχιστα πράγματα θα είχαμε καταφέρει χωρίς την αμέριστη συμβολή των ανθρώπων της Πρέσπας», είπε στο «Εθνος» αμέσως μετά την πρόσφατη βράβευσή της με το βραβείο «Βύρων Αντίπας».
Το συγκεκριμένο ετήσιο βραβείο, που θεσπίστηκε το 1998, απονέμεται σε πρόσωπα ή μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν συμβάλει αποτελεσματικά, διαχρονικά και με ανιδιοτέλεια στην προστασία της ελληνικής φύσης. Στους παραλήπτες του συγκαταλέγονται ο Δρ Λικ Χόφμαν, ιδρυτικό μέλος και επί σειράν ετών αντιπρόεδρος της WWF, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Δεδομένης της επιστημονικής της ιδιότητας, η διαδρομή της κ. Μαλακού στο δύσβατο μονοπάτι της προστασίας του ελληνικού περιβάλλοντος ήταν η λογική προέκταση της αγάπης της για την ελληνική φύση.
Από την πεζοπορία, την ορειβασία και την αναρρίχηση βράχου των νεανικών χρόνων πέρασε στα σαφώς πιο περίπλοκα θέματα της «διατήρησης» και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μόνιμη κάτοικος της Πρέσπας ήδη από την ίδρυση της ΕΠΠ, πριν από περίπου δύο δεκαετίες, έκανε τα πρώτα περιβαλλοντικά βήματα με την καθοδήγηση του πρωτοπόρου της εγχώριας προστασίας του περιβάλλοντος Βύρωνα Αντίπα, του ανθρώπου που, πίσω στο 1971, ταξίδεψε με δικά του έξοδα στην τότε Περσία για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Διατήρηση των Υγρότοπων από την οποία προέκυψε η Συνθήκη Ραμσάρ.
Βύρωνας Αντίπας
Ηταν η αρχική ανάληψη της εθνικής υποχρέωσης για την προστασία των έντεκα ελληνικών υγρότοπων, μεταξύ των οποίων και η Πρέσπα. Σε αντίθεση με άλλους, ο αείμνηστος Αντίπας είχε ενθαρρύνει την ενθουσιώδη 23χρονη Μυρσίνη, προσφέροντας απεριόριστη πρόσβαση στην εξαιρετικά εκτεταμένη βιβλιοθήκη του για την ελληνική φύση.
Τα χρόνια πέρασαν. Το αρχικό «χρίσμα» του σκαπανέα διαδέχθηκε το ομώνυμο βραβείο που θέσπισε η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης.
Στην υπέρτατη μάχη της περιβαλλοντικής προστασίας τα «φώτα της ράμπας» είναι διακριτικά. Οι άνθρωποι που εργάζονται αθόρυβα για τους σκοπούς της επιστρέφουν γρήγορα στο καθήκον που οικειοθελώς ανέλαβαν. Καθήκον που στην περίπτωση της κ. Μαλακού εδράζεται σε βαθιά εσωτερική ανάγκη.
Η διευθύντρια της ΕΠΠ βρίσκεται ήδη πίσω στα «πάτρια» εδάφη. Στο μαγικό υψόμετρο των χιλίων μέτρων των ακριτικών λιμνών, όπου συνειδητά επέλεξε να ζήσει. Η μητέρα των μαχών για την αλλαγή νοοτροπίας που οδηγεί σε περιβαλλοντικά υπεύθυνες επιλογές από πολίτες και θεσμούς συνεχίζεται.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ