14-6-11 ο Νομός Φλώρινας έχασε μια γνήσια στωϊκή και αριστοφανική πένα, που σημάδεψε την εποχή της έντυπης δημοσιογραφίας και της λογοτεχνίας.Παράλληλα έφυγε ένας παλλόμενα κυματιστός άνθρωπος, ανάμεσα σε 2 σημαίες:
Χριστός και Ελλάς (παλλόμενη δικέφαλη ορθόδοξη και ενάερη καθάρια γαλανόλευκη).
Κι ανάμεσα σε αυτές ένας μοναχικός ευαίσθητος μαχητής φίλος…
Στων εποχών το διάσελο, την ώρα που η ηλεκτρονική πένα ανατέλλει στο διαδίκτυο και στον ακριτικό τόπο μας , το ίδιο πνεύμα και το ίδιο δημιουργικό σπέρμα διαχέεται προς ώσμωση και μέθεξη στον ηλεκτρονικό λόγο, που παίρνει από το χρώμα, τη γεύση , τη θαλπωρή και τη ζέση της ίδιας φλόγας, για αυτό τον τόπο το σημερινό, τον παντοδύναμο και τον τετραπέρατο, μα τον τόσο καταφρονεμένο, τον τόσο έσω εριδεμένο, τον τόσο άδοξα αφιλόδοξο.
Και η ελπίδα η σκλάβα, όμορφη κόρη που χρόνια τη σέρνανε στα πανηγύρια αγύρτες, ξαναγυρίζει στην καρδιά μας, λαχτάρα, όμορφο χτυποκάρδι κι αναστεναγμός, στη μνήμη της δύναμης του λόγου μιας ισχυρής παρόρμησης, μιας παρακαταθήκης, μιας έμπνευσης.
Όχι φίλε Νίκο, δεν έμεινε στο ντουλάπι η ιστορία….
Δεν είναι εδώ το τέλος του δρόμου για τον τόπο μας….
Κων/νος Χ. Μπομπότας