Ορθή άποψη της εποχής του κρατικού διαχειρισμού , παίρνω τόσα, μοιράζω τόσα, με φύρα τόση, το κράτος πληρώνει το οποίο, ως γνωστόν, είναι και αστείρευτη πηγή( δηλαδή ήταν).
Τί γίνεται όμως αν το επίσημο Κράτος δηλώσει κάποια στιγμή ότι δεν βγαίνει και ζητήσει κλείσιμο ή απολύσεις ή τροφείες; Θα τα φορτωθεί όλα ο Δήμος;
Κι αν θα πρέπει , δεν πρέπει να υπάρχουν από αλλού οι καβάντζες ;
Ας δούμε τα νούμερα : 380 min παιδάκια προσχολικής ηλικίας, τέκνα χαμηλόμισθων, φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς της Φλώρινας.
Το συνολικό κόστος λειτουργίας είναι 210 περίπου ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, δηλαδή συνολικά για τα 380 παιδιά : 210Χ 380= 79.800 ευρώ το μήνα Χ 12= 957.600 ετησίως min.
Aλήθεια αυτό το σεβαστό ποσό που είναι το 1/12 ενός ετήσιου τοπικού πόρου της ΔΕΗ αν κάποια στιγμή η Κεντρική Κυβέρνηση το περάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση , έχει γίνει κάποια στιγμή κάποια , ελάχιστη έστω , οικονομομέτρηση αυτόνομης λειτουργίας;
Κι ακόμα, εναλλακτικής λειτουργίας , για κάθε ενδεχόμενο;
Ο ίδιος ο φορέας, αφενός, έχει σήμερα πλήρη εικόνα των παροχών που δίνουν σε επίδομα βρεφονηπιακών σταθμών τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία;
Αναλαμβάνει τη γραφειοκρατία-μηχανοργάνωση της είσπραξης ή το αναμένει «εκ του κασίδεως» γονέως ; Εχει μήπως την καλύτερη δυνατή λογιστική-οικονομική οργάνωση;
Εχει σκεφτεί κανείς τη δυνατότητα παροχής σε είδος εκ μέρους τοπικών μας παραγωγών, από τα αδιάθετά τους με άλλη τιμή , με προσφορές ή με δωρεές;
Από ξύλα, μέχρι ψωμί , τυρί, κρέας, γάλα, όσπρια, ακόμα και πρακτική εξάσκηση με επιδότηση ΟΑΕΔ φοιτητριών βρεφονηπιοκόμων ;
Από ένταξη με τοπική συμφωνία στο ειδικό νυχτερινό τιμολόγιο ,ως χορηγία της ΔΕΗ;
Κι ακόμα , το πιο εξαιρετικό, που δείχνει ότι πάμε σε κοινωνία παραγωγών και δημιουργών:
Ειδική παραγωγή και παραγγελίες για τη χρήση αυτών των Σταθμών, με άλλη τιμή , κάθε είδους.
Στόχος η μείωση του κόστους λειτουργίας , που κάνει το ίδιο, αντί για τροφεία.
Να γίνουν ειδικές συμφωνίες με τοπικούς παραγωγούς , τοπικούς εμπόρους, τοπικούς παροχείς υπηρεσιών. Με πρωτοβουλίες των γονέων-κηδεμόνων όλων.
Να αγκαλιάσει και να στηρίξει η κοινωνία το θεσμό, κι από την άλλη ο θεσμός να δείχνει αλληλέγγυος στην τοπική παραγωγή και την τοπική αγορά.
Να γίνονται ετήσιες εκδηλώσεις, συμβολικού τιμήματος , με λιλιπούτειους θεατρίνους και θεατρίνες, χορευτές και χορεύτριες, καρικατούρεν ζωγράφους κλπ, αθλητικές , με παράλληλη ορθή διαπαιδαγώγιση άμιλλας ; Να μάθει ο σπόρος κι η σπορίνα την βράβευση της προσπάθειας.
Εχει κανείς την εντύπωση ότι τα μικρά παιδιά της προσχολικής ηλικίας δεν έχουν προσωπικότητα, πέρα από τη μοναδική χάρη της ηλικίας;
Εχει κανείς την εντύπωση ότι άλλες κοινωνικές δομές, όπως τα ΚΑΠΗ θα αδιαφορήσουν, αν τους ζητηθεί οργανωμένα;
Αλλά μήπως οι έμποροι, οι ομάδες εργαζομένων και όλοι δεν θα ανταποκριθούν σε σωστή οργάνωση στην παραπάνω κατεύθυνση;
Αναμβίβολα η κοινωνία σήμερα δεν έχει, κανείς όμως δεν είπε ότι δε διαθέτει…..Θέλει τρόπο!
Κων/νος Χ. Μπομπότας
ΥΓ: Αν είχε η τοπική κοινωνία πορεία εξαιρετικής οικονομική ανάπτυξης, τότε κανείς δε θα διαμαρτυρόταν για τα οποιαδήποτε τροφεία, αντίθετα θα τα χορηγούσε η ίδια αυτοβούλως …
Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο, αυτό κάνει τη διαφορά …