Στις ράχες και στα πλάγια τους εργατικούς
Στις θέσεις και τις ανέσεις τους τεμπέληδες
Δε λέει κανείς, κάθε οικογένεια είχε και το μαύρο πρόβατο.
Ήρθε όμως κάποια στιγμή η φτώχεια και η αντάρα.
Και το χόρτο δεν έφτανε για όλους τους αμνούς.
Τότε μερικοί αμνοί, οι πιο καλοί από τους άλλους, κι οι πιο τεμπέληδες
Ήταν οι πιο ασυμβίβαστοι στην πείνα.
Για την πάρτη τους ήθελαν ότι καλύτερο υπήρχε ,
Χωρίς να το ξέρουν ήταν υβρίδια λύκων.
Γίναν συμμορία κι έτρωγαν ένα ένα τα πρόβατα.
Κιότευαν κι ένα ένα τα τσομπανόσκυλα.
Και χρόνια υποτάσσονταν και το δεχόταν.
Και οι διάφοροι τσομπάνοι λούφαζαν…θα τους τρώγαν κι αυτούς!
Και τα πρόβατα λιγόστευαν…
Έγινε ποιμενικό συμβούλιο, πήραν μαζί τους και τους ελληνικούς ποιμενικούς.
Ανέλαβε ένας βοσκός, ένας μπαστουνοτσέλιγκας τη λύση.
Όλοι μαζί με τις μαγκούρες να κάνουν ντού κι από κοντά τα σκυλιά.
Και διώξαν μια και καλή τα λυκοπρόβατα, όσα μείναν ζωντανά.
Και το κοπάδι έζησε καλά κι όλοι καλύτερα...
Πάντα προτιμώντας το Πάσχα από τους Λύκους...
ΥΓ: θυμοσοφία και χιούμορ, τα τελευταία καταφύγια των αμνών...