Το κηρύκειο εκ του κηρύσσω, σημαίνει αναγγέλλω δημόσια και μεγαλοφώνως, απαράλλαχτα όπως οι εντόνως φωνασκούντες ποιμένες από τη μία ράχη στη άλλη, άκρως παραστατικότατα.
Ήταν το ραβδί που έφεραν οι κήρυκες όταν ασκούσαν τα καθήκοντά τους, για να προστατεύονται από κάθε λογής εχθρικές ενέργειες, απαράλλαχτα όπως η ποιμενική ράβδος.
Ταυτόχρονα ήταν το σκήπτρο -σύμβολο του κήρυκα αρχαίου θεού Ερμή, απαράλλαχτα όπως των βασιλιάδων, των δεσποτάδων και των τσελιγκάδων.
Οι κήρυκες ήταν μια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων που είχαν καθήκον να εξαγγέλλουν τα μηνύματα της θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας και μεσολαβούσαν μεταξύ της εξουσίας και του λαού.
Το σπουδαιότερο προσόν του κήρυκα ήταν η δυνατή φωνή όπως π.χ του Στέντορα, ήρωα του τρωικού πολέμου, του «χαλκεόφωνου» όπως τον αποκαλεί ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
Είχε δυνατή φωνή όσο 50 ανδρών μαζί, γι’ αυτό και από τ’ όνομά του προήλθε η φράση «στεντόρεια φωνή».
Το σκήπτρο ήταν το σύμβολο εξουσίας όλων των βασιλέων, τονίζοντας έτσι τόσο την εγκόσμια όσο και τη «θεϊκή» δύναμή τους…Αργότερα έγινε και των θρησκευτικών ηγετών…
Το κηρύκειο λοιπόν του πρώτου φύλακα-αγγελιοφόρου Ερμή ( σε παραφθορά «καρλίγκου» στην ύστερη ελληνορωμαϊκή ) έγινε η γνωστή αγκύλη των ελλήνων ποιμένων , η αγκυλίτσα ή αγλίτσα ή γκλίτσα ή κλίτσα, ακριβώς το ίδιο σύμβολο ισχύος και υπερηφάνειας αλλά και σκήπτρο του τσέλιγκα, όπως του βασιλιά και του δέσποτα.
Λειτουργικό εργαλείο στην ποιμενική ζωή ,έπιανε τα ζωντανά από το πόδι αλλά και εργαλείο διοίκησης και όπλο μαζί και σύμβολο εξουσίας και ελληνικής λεβεντιάς και σεβάσμιο σκήπτρο πατρογονικής εξουσίας του τσέλιγκα , από το ψωμί μέχρι το βασιλιά και το Θεό.
Διάφοροι συμβολισμοί πάνω στην γκλίτσα, από τον αετό, τον λέοντα και τον δράκοντα , μέχρι το σταυρό και τους αγίους.
Να πολεμήσω την τουρκιά αλλά δεν έχω όπλο , είπε ο τσομπάνος!
Κι η αγκλίτσα σου δεν είναι όπλο ωρέ; του είπε ο Κολοκοτρώνης!!!
Κων/νος Χ. Μπομπότας
ΥΓ : Στην ελληνική μυθολογία το κηρύκειον , έμβλημα του θεού Ερμή.
Ο μύθος για το πώς προήλθε το κηρύκειο αναφέρει ότι κάποτε ο Ερμής διεχώρισε με το ραβδί του δύο φίδια που πάλευαν άγρια μεταξύ τους. Από τότε λοιπόν το ραβδί με τα δυο φίδια, στολισμένο και με τις φτερούγες του «φτεροπόδαρου» θεού Ερμή, έγινε σύμβολο της ομόνοιας. Στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν ως διακριτικό έμβλημα οι πρέσβεις και οι κήρυκες, κι ως μέσο προστασίας.
Στην ύστερη αρχαιότητα το κηρύκειο άρχισε να συμβολίζει το εμπόριο, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται ως σύμβολο της Ιατρικής, από σύγχυση με το παραδοσιακό ιατρικό σύμβολο, τη Ράβδο του Ασκληπιού, η οποία φέρει μόνο ένα φίδι και όχι φτερούγες.
Β) Το κηρύκειο του Ερμή στα ορεινά ποιμενικά υφαντά
