Άμεση κατάργηση μνημονίων - εφαρμοστικών νόμων. Ανάκτηση των απωλειών.
Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Η νέα συμφωνία, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
. Η συμφωνία αυτή και η λίστα «μεταρρυθμίσεων» περιλαμβάνει όλα τα αρνητικά για τους εργαζόμενους μέτρα που πήρε το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μαζί με την ΕΕ στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, μέτρα που βοηθούσαν και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Όλα αυτά, δηλαδή, για τα οποία ο ελληνικός λαός τα προηγούμενα χρόνια μάτωσε, αλλά και αντιπάλεψε: Αυστηρή επιτήρηση, αξιολόγηση από την τρόικα, που τώρα ονομάζεται «τρεις θεσμοί», διατήρηση και επέκταση των αντεργατικών και αντιλαϊκών κατευθύνσεων.
Η συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες «σκληρές», που διεξάγονται εντός των τειχών της ΕΕ και με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, έχουν σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Η δήθεν «περήφανη» διαπραγμάτευση ήταν διαφημιστική απάτη.
Η όποια αναθεώρηση του προηγούμενου προγράμματος (π.χ. τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα), δεν θα γίνει για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός, να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές, αλλά για να εξοικονομηθούν κρατικοί πόροι που θα στηρίξουν το κεφάλαιο, τις επενδύσεις και την κερδοφορία του, καθώς και τους δανειστές. Οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν το «μάρμαρο» της όποιας ανάκαμψης, με συνέχιση της λιτότητας, που η κυβέρνηση αποκαλεί «λιτό βίο».
Ακόμη και τα ψίχουλα, κυρίως για την απόλυτη φτώχεια, που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμά της, είναι στον «αέρα» και θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους και με την προϋπόθεση ότι δεν θα τίθενται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Γι' αυτό και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, άλλα κόμματα και κέντρα του συστήματος, όπως ο ΣΕΒ, που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την αντιλαϊκή πολιτική, χαιρέτισαν ως θετική τη συμφωνία της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της κυβέρνησης, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.
Καμιά στήριξη και ανοχή στην κυβέρνηση που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό και βαφτίζει «εθνική» υπόθεση τις ανάγκες του κεφαλαίου, την εξυπηρέτηση αυτού του δρόμου, που δεν είναι όμως προς το συμφέρον του λαού. Άλλωστε, ο λαός έχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει, ότι δηλαδή οι κάθε φορά «εθνικοί στόχοι» των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου κατέληγαν σε μεγάλες θυσίες για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Όσοι είχαν ελπίδες για κάτι καλύτερο, δεν πρέπει να απογοητευτούν, αλλά να αντιδράσουν. Πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.
Η θέληση του λαού να απαλλαγεί από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται με μνημόνια, να απαλλαγεί από τα μέτρα και τους επιτηρητές, μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο, όταν ο λαός διεκδικήσει με τον αγώνα του όσα έχασε, απαιτώντας εδώ και τώρα:
• Λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και προστασίας των ανέργων.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα.
• Πραγματική επαναφορά, τώρα, με νόμο, του κατώτατου μισθού το λιγότερο στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ως βάση για αυξήσεις των μισθών.
• Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των «κλεμμένων» από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της πλουτοκρατίας και του κράτους.
• Απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και το φυσικό αέριο, την αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
• Κανένας πλειστηριασμός σε πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία των λαϊκών οικογενειών. Διαγραφή χρεών από τόκους, δραστική περικοπή των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
• Αύξηση των δαπανών για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορεί να τα καταφέρει, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του, παλεύοντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία.
Αυτός είναι ο δρόμος μιας πραγματικά περήφανης κι αξιοπρεπούς στάσης του ελληνικού λαού.
Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Η νέα συμφωνία, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
. Η συμφωνία αυτή και η λίστα «μεταρρυθμίσεων» περιλαμβάνει όλα τα αρνητικά για τους εργαζόμενους μέτρα που πήρε το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μαζί με την ΕΕ στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, μέτρα που βοηθούσαν και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Όλα αυτά, δηλαδή, για τα οποία ο ελληνικός λαός τα προηγούμενα χρόνια μάτωσε, αλλά και αντιπάλεψε: Αυστηρή επιτήρηση, αξιολόγηση από την τρόικα, που τώρα ονομάζεται «τρεις θεσμοί», διατήρηση και επέκταση των αντεργατικών και αντιλαϊκών κατευθύνσεων.
Η συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες «σκληρές», που διεξάγονται εντός των τειχών της ΕΕ και με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, έχουν σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Η δήθεν «περήφανη» διαπραγμάτευση ήταν διαφημιστική απάτη.
Η όποια αναθεώρηση του προηγούμενου προγράμματος (π.χ. τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα), δεν θα γίνει για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός, να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές, αλλά για να εξοικονομηθούν κρατικοί πόροι που θα στηρίξουν το κεφάλαιο, τις επενδύσεις και την κερδοφορία του, καθώς και τους δανειστές. Οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν το «μάρμαρο» της όποιας ανάκαμψης, με συνέχιση της λιτότητας, που η κυβέρνηση αποκαλεί «λιτό βίο».
Ακόμη και τα ψίχουλα, κυρίως για την απόλυτη φτώχεια, που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμά της, είναι στον «αέρα» και θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους και με την προϋπόθεση ότι δεν θα τίθενται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Γι' αυτό και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, άλλα κόμματα και κέντρα του συστήματος, όπως ο ΣΕΒ, που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την αντιλαϊκή πολιτική, χαιρέτισαν ως θετική τη συμφωνία της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της κυβέρνησης, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.
Καμιά στήριξη και ανοχή στην κυβέρνηση που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό και βαφτίζει «εθνική» υπόθεση τις ανάγκες του κεφαλαίου, την εξυπηρέτηση αυτού του δρόμου, που δεν είναι όμως προς το συμφέρον του λαού. Άλλωστε, ο λαός έχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει, ότι δηλαδή οι κάθε φορά «εθνικοί στόχοι» των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου κατέληγαν σε μεγάλες θυσίες για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Όσοι είχαν ελπίδες για κάτι καλύτερο, δεν πρέπει να απογοητευτούν, αλλά να αντιδράσουν. Πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.
Η θέληση του λαού να απαλλαγεί από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται με μνημόνια, να απαλλαγεί από τα μέτρα και τους επιτηρητές, μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο, όταν ο λαός διεκδικήσει με τον αγώνα του όσα έχασε, απαιτώντας εδώ και τώρα:
• Λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και προστασίας των ανέργων.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα.
• Πραγματική επαναφορά, τώρα, με νόμο, του κατώτατου μισθού το λιγότερο στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ως βάση για αυξήσεις των μισθών.
• Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των «κλεμμένων» από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της πλουτοκρατίας και του κράτους.
• Απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και το φυσικό αέριο, την αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
• Κανένας πλειστηριασμός σε πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία των λαϊκών οικογενειών. Διαγραφή χρεών από τόκους, δραστική περικοπή των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
• Αύξηση των δαπανών για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορεί να τα καταφέρει, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του, παλεύοντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία.
Αυτός είναι ο δρόμος μιας πραγματικά περήφανης κι αξιοπρεπούς στάσης του ελληνικού λαού.