Και να γιατί:
Ναι μεν η τελική τωρινή κατάληξη στο θέμα του μνημονίου απελευθερώνει ή δημιουργεί νέες πολιτικές δυνάμεις, το ενδεχόμενο όμως εκλογών (όπου το αποτέλεσμα θα αυξήσει τα ποσοστά της κυβέρνησης και θα μειώσει τα ποσοστά της αντιπολίτευσης ) τις φρενάρει, αφού κανένα στρατόπεδο ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν «να χαραμίσουν» άλλον Αρχηγό.
Aπό την άλλη, ακριβώς για αντίθετους λόγους, η πολιτική σταθεροποίηση της χώρας, έστω για ένα εξάμηνο ,απελευθερώνει τις εσωκομματικές πολιτικές διενέργειες για αλλαγή των ηττημένων ηγεσιών στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε περίπτωση αρνητικής για τη χώρα «προσωπικής τους δικαίωσης» , διότι και αυτή εμπεριέχει «ήττα» στη γραμματοσειρά της.
Κανείς δεν θέλει να θυμάται τις αρνητικές, έως αποφράδες, μέρες του μνημονίου, ακόμα κι αν αυτό ήταν το ωφελιμότερο για τη χώρα, ακόμα και χιλιαπόδεικτα.
Αυτό σημαίνει καθηλωμένα εκλογικά ποσοστά και αναζήτηση άλλων λύσεων, στην περίπτωση παραμονής των ίδιων ηγεσιών και των καταστάσεων σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Κι εκεί όμως ακόμα εξαρτάται, ποιές λύσεις, διότι όλοι, προς το παρόν, τηρούν στάση αναμονής.
Κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού ο κ. Αλέξης Τσίπρας, που έχει την πρωτοκαθεδρία των κινήσεων σήμερα, με την οποία επιχείρησε «κυκλωτικές κινήσεις» εθνικής ομοψυχίας και ενότητας, εκλέγοντας τον Καραμανλικής πολιτικής κατεύθυνσης κ. Προκόπη Παυλόπουλο, συνταγματολόγο, ως Πρόεδρο Δημοκρατίας , αφενός πετυχαίνοντας τη μείζονα υπερψήφιση στη Βουλή, αφετέρου εισπράττοντας κεντροαριστερές και αριστερές γκρίνιες, προς το παρόν, από τις συνιστώσες του.
Εμφανώς η εκλογή Παυλόπουλου όμως έφερε τη θετική διαφοροποίηση έναντι της Ελλάδας στη Κομισιόν, σε σχέση με τη Γερμανική αδιαλλαξία και βελτίωσε το ευρωπαϊκό κλίμα.
Βεβαίως το γεγονός επενδύθηκε, πέραν της ευνόητης εθνικής ομοψυχίας την παρούσα φάση, με προγραμματικές πολιτικές κατευθύνσεις, όπως κοινή αντιμετώπιση της διαπλοκής στη χώρα και κοινές συντεταγμένες ανάπτυξης, συμπληρωματικά με την συγκυβέρνηση με κ. Πάνο Καμμένο.
Από τη μια ο κ. Τσίπρας ήθελε να δείξει την πολιτική ευρύτητα σκέψης της σημερινής Αριστεράς στη χώρα, κι από την άλλη να έχει «κυκλωτικές καβάντζες» και πολιτικά άλλοθι ( έως και συνενοχές;) για την περίπτωση της αποτυχίας( το «καράβι» στην ξέρα) ή άλλων ακραίων επιλογών, που υπαγορεύουν οι «πρωτοσυνιστώσες του» , όπως γλώσσα, θρησκεία, εθνικά θέματα κλπ.
Κύριο μέλημα του Πρωθυπουργού, πίσω από τις επίσημες γραμμές της πολιτικής του αφενός η προγραμματική και εθνική πολιτική κάλυψη του υπ αριθμόν 1 σημερινού πολιτικού κινδύνου γιαυτόν, που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής, χωρίς να παραγνωρίζει ότι η πρόσκαιρη πολιτική δεξαμενή του μπορεί να αδειάσει ευκολότερα από μία κεντροαριστερή εκλογική παρουσία, που όμως ,επί του παρόντος τουλάχιστον, δε διαφαίνεται.
Οπότε , εξ αντανακλάσεως το πολιτικό περισκόπιο στρέφεται στην άλλη πολιτική δυναμική που διαφαίνεται, προερχόμενη όχι μόνο από τον Κεντροδεξιό χώρο αλλά από τον χώρο της δημοκρατικής μεταπολίτευσης στη χώρα και της αυτής εθνικές επιλογές, αφού αυτή ακριβώς η πολιτική πλατφόρμα έχει αυξημένης βαρύτητας πολιτικό λόγο σε όλες τις μετέπειτα εθνικές επιλογές, σαφώς και τις σημερινές, την Καραμανλική πολιτική δυναμική.
Ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας κ. Κώστας Καραμανλής εμφανώς είδε όλο το φάσμα των σκοπιμοτήτων, που αναφέρονται παραπάνω , σχετικά με τον Πρόεδρο Δημοκρατίας και τις ευρύτερες πολιτικές λοιπές.
Διατηρεί(κι έχει μάλιστα κι επαυξημένες με την εκλογή του Προέδρου κ. Προκόπη Παυλόπουλου) ,
όλες τις πολιτικές του δυνατότητες, προεξαρχόντων των δικών του κλυκλωτικών κινήσεων , αφού, στην κατάλληλη πολιτική στιγμή , μπορεί να αθροίσει εκτός από τις δυνάμεις της σημερινής ΝΔ, ένα μεγάλο μέρος της αντιμνημονιακής εκλογικής βάσης και του ΣΥΡΙΖΑ και της Ακροδεξιάς , και σαφώς και την μικρή εκλογική βάση και του κ. Καμμένου.
Μάλιστα δε και σε μονοκομματική -πολυσυλλεκτική και σε οικουμενική βάση.
Αυτό, προϊόντος του χρόνου, είναι βέβαιο ότι θα τείνει να δημιουργήσει πολιτικά αντίβαρα στο χώρο της Κεντροαριστεράς , αν και όχι πλέον σε απροκάλυπτη ( αντιγραφική ή παπαγαλική-παπαρδελική) αντικαραμανλική βάση , βεβαρυμένη μάλιστα με αρνητική μνημονιακή , διαπλεκόμενη ή μη, προϊστορία. Επωφελή πολιτικά αντίβαρα, είναι το ζητούμενο για τον τόπο..
Το βέβαιο είναι ότι η (οριζόντια και η διαγώνια ) δια-πολιτική δυναμική στη χώρα τείνει να θέσει ισορροπημένες και ρεαλιστικές πολιτικές επιλογές, μακριά από προγενέστερες διηπειρωτικές «παιδικές πολιτικές ασθένειες» ή ευρωπαϊκές ατελέσφορα ηγεμονικές , κάτι που, προς το παρόν τουλάχιστον , εκπλήσσει ευχάριστα, εκτός ανειδυλλιακών γεγονότων.
Δεν δείχνουν να υπάρχουν αποκλεισμοί στην ελληνική πολιτική σκέψη, δεν δείχνουν να υπάρχουν όμως και άκριτες επιλογές, αφού η νέα διαπολιτική , όπως εξελίσσεται, οπτική αποκλείει μόνο αποικιοκρατικού τύπου πολιτικές οπτικές, και σαφώς όχι συνθετικές ευρωπαϊκές και γενικότερες θεμιτές κρατικού κυριαρχικού τύπου, αμοιβαίου πολιτικού σεβασμού.
Το πολιτικό ζητούμενο είναι: η φυσιολογική ( κάποια στιγμή )αντίστροφη πολιτική κίνηση της Τσίπρειας «άμπωτης», να μη συνεπάγεται όμοιας βραχείας χρονικής διάρκειας με την Τσίπρεια « πλημμυρίδα» ώστε, αφενός η χώρα να ωφεληθεί, αφετέρου να διασωθεί η πολιτική τιμή και της Αριστεράς, στην μετά Τσίπρα εποχή.
Αυτό άμεσα θα γίνει μόνο σε απευκταίες, έτσι κι αλλιώς , τυχόν αρνητικές εξελίξεις για όλους!
Ιδωμεν, όλα τα ενδεχόμενα είναι μπροστά μας.-
Ο γόνιμος προβληματισμός
ΥΓ: 1)Σε κάθε περίπτωση η δεξιάς προέλευσης πολυσυλλεκτικότητα δεν κάνει κακό στο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε κανονικές πολιτικές συνθήκες και σε μικτά νυν σοσιαλδημοκρατικού τύπου , πρώην ροζ ρεφορμιστικά περιβάλλοντα.
Πλείστοι των δεξιών είναι… απολίτικοι «ταύροι σε υαλοπωλείο», γιαυτό εύκολα μένουν εκτός.
2) Το κύριο πρόβλημα είναι η πρόσθεση και «σάπιων δικών σου αχλαδιών»στο εσωτερικό σου, κατά τον Τρότσκι!
Καλύτερα να αδειάσεις κάποια στιγμή προς κεντροαριστερά , μένοντας ο καθαρότερος δυνατός εσύ, παρά να δυαλυθείς εις τα εξ ών συνετέθης, εκ του εισαγόμενου νέου εσωτερικού σου….
Προς χάριν ακραίου πολιτικού παραδείγματος, φαντάζεται κανείς τον εξαίρετο νομικό και πολιτικό κ. Βαγγέλη Βενιζέλο να διαλύει το σημερινό ΠΑΣΟΚ και να προσχωρεί στο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας αύριο και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί όχι, θα πουν πολλοί!!!