Σελίδες

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ;

 Είναι γνωστό ότι τα καταγγελμένα δάνεια, τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια», που έχουν υποθηκευμένα ακίνητα, ένεκα και της κρίσης,  από καιρό αποτελούν ένα εύλογο  οικονομικό κίνητρο για  διεθνείς κυρίως επιχειρήσεις , που  επιζητούν  την αγορά  τους από Τράπεζες, Δημόσιο, Φορείς κλπ ,  προκειμένου  για την εκμετάλλευση  των ακινήτων, των επιχειρήσεων ή αμφοτέρων!







   Το γεγονός μάλιστα δεν είναι  ούτε κακό ούτε αρνητικό, αφού  η οικονομική δραστηριότητα πολλές φορές  αλλάζει διεθνώς χέρια και μορφές, ώστε αφενός δεν υπάρχει οικονομικό κενό ή οικονομική ασυνέχεια πουθενά, αφετέρου αντίθετα τις περισσότερες φορές  συνεχίζονται  ή  και  ανεβαίνουν οι ρυθμοί ανάπτυξης , η επιχειρηματική δραστηριότητα και η ίδια η αγορά!

  Σαφώς  οι διάφορες εταιρίες , θέλοντας να προωθήσουν  τις εργασίες τους εύλογα θα προσφέρουν κι αμοιβές  για έρευνα της σχετικής αγοράς, λόγω και των σχετικών δυσχερειών ή απορρήτων της!
  Αυτονόητα θα προσεγγίζονται  και όλα τα περιβάλλοντα ,κάθε είδους εξουσίας, χωρίς τίποτα να μπορεί να αποκλείσει και το αντίστροφο!

 Αν λοιπόν  ισχύουν όλα τα παραπάνω και δεν αποτελούν στοιχείο υπερβολής , πολύ λογικό δεν είναι να υπάρχει η σχετική επιφυλακτικότητα ακόμα και στη  ροή πληροφόρησης , όταν  ακούγεται σήμερα ένα ενδιαφέρον… για ανάπτυξη και στήριξη  επιχειρήσεων από κάποιας μορφής εξουσία ή φορείς;

  Πως δηλαδή θα στηριχτούν επιχειρήσεις που έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν τα ακίνητά τους;
  Κι αν είναι να ολοκληρωθεί μια όποια διαδικασία  ελεύθερης αγοράς κάποια στιγμή, τι δουλειά θα είχαν σε αυτό επίσημες δομές, χωρίς μάλιστα κάποιο νομοθετικό έστω περιεχόμενο;

  Πως θα μπορεί να  υπάρχει  έστω η  κάθε επιφύλαξη αν κι εφόσον  ένας ή περισσότεροι  φορείς εξουσίας  έχουν στο στενό ή το ευρύτερο περιβάλλον τους  ..κενά διαρροών ίσως, των σχετικών πληροφοριών;

  Ποίος θα  μπορεί να  διαψεύσει επίσημα, τί;
  Θα υπάρξουν επίσημα και δημόσια ρυθμίσεις από την ίδια την πολιτεία για το θέμα, έστω επίσημη  πληροφόρηση;

                              Η  διαπορούσα κοινή λογική