Η Επανάσταση του 1821 αποδεικνύει ότι κάθε αγώνας για την Ελευθερία και την ανατροπή τυραννικών καθεστώτων, αργά ή γρήγορα δικαιώνεται, ότι οι λαοί που αγωνίζονται νικούν. Οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δίνονται.
Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε παιδί του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, και θεμελιώθηκε πάνω στις αξίες του. Η Ελληνική Επανάσταση δεν συντάραξε, όμως, μόνο την Ευρώπη της Παλινόρθωσης και της Ιεράς Συμμαχίας. Δεν υπήρξε μόνο μια γνήσια, μαζική, λαϊκή, δημοκρατική επανάσταση. Ήταν γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, ο απόηχος του οποίου έφτασε μέχρι την Αϊτή και την Λατινική Αμερική, και ενέπνευσε κάθε αντίπαλο του απολυταρχισμού. Διέθετε ένα πανευρωπαϊκό και οικουμενικό μήνυμα, τέτοιο που οδήγησε τους προοδευτικούς ανθρώπους της εποχής, όχι μόνο να ιδρύσουν Φιλελληνικά Κομιτάτα, αλλά και, πολλούς, να αγωνιστούν επί τόπου για χάρη των ιδανικών που εξέφραζε.
Στις μέρες μας, όπου φωνές ξενοφοβικές, ρατσιστικές ακούγονται όλο και πιο δυνατά, όπου υπάρχουν κράτη που κλείνουν τα σύνορά τους στους κατατρεγμένους, ας θυμηθούμε ξανά τον Θούριο του Ρήγα, ο οποίος καλούσε να ενωθούν στον Ξεσηκωμό όχι μόνο τους υπόδουλους λαούς των Βαλκανίων, αλλά ακόμα κι όσους «στο Χαλέπι ελεύθερα φρονούσαν».
Οφείλουμε να μην λησμονούμε αυτό το μήνυμα αλληλεγγύης. Και να μην ξεχνάμε ότι η μάχη για Ελευθερία, Δημοκρατία, κοινωνική προκοπή δεν σταματά ποτέ.