Κάθε χρόνο κλάδευε την κερασιά, η ακακία παρακολουθούσε με αγωνία και όταν έφευγε ο αγρότης έλεγε:
Ωωω… πόσο λυπάμαι που σε βασανίζει σε κόβει από εδώ σε κόβει από εκεί θα πρέπει να πονάς και να υποφέρεις, η κερασιά έμενε σιωπηλή δεν απαντούσε.
Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και ήρθε η στιγμή που η κερασιά έβγαλε καρπούς κατακόκκινα κεράσια, ήρθε ο αγρότης με την οικογένεια του και άρχισαν να τα μαζεύουν άλλα στο καλάθι άλλα τα έτρωγαν και τραγουδούσαν γεμάτοι χαρά, ήταν ευτυχισμένοι που η κερασιά έδωσε καρπούς.
Μόλις έφυγαν η κερασιά είπε στην ακακία:
Τους «σύμμαχους» να φοβάσαι, όσοι σε αγαπάν σε πονάν και σε παιδεύουν με σκοπό να σε κάνουν καλύτερο… έτσι είναι οι άνθρωποι!.-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ