σε κακόφημη περιοχή
κρύβω το πρόσωπο μου,
μέσα στη νύχτα κραυγές
συντρίβουν το σκοτάδι
με πλησιάζουν οι πόρνες
με τραβούν απ΄το χέρι
δώσε όσα θες
έχω να φάω από χθες.
σκοντάφτω στα σκουπίδια,
για να περάσω τον δρόμο θέλει θάρρος
την ασφάλεια μου κανείς δεν εγγυάται,
κανείς μόνο η ατσάλινη λεπίδα που κρατώ στο χέρι
το φως του φεγγαριού πέφτει πάνω
την βλέπουν οι παρείσακτοι
κάνουν πίσω δεν ξέρουν ποιος είμαι.
-Τα μάτια μου δεκατέσσερα
ψάχνω να βρω την Ἐραστή, την μικρή πόρνη.
Το κορμί της ξεπουλά
το διαπραγματεύεται το παζαρεύει
το δίνει στους περαστικούς
ξαπλώνει σε σάπια κρεβάτια
μουχλιασμένα σεντόνια βρώμικα λερωμένα.
-Λάλησε ο πετεινός ξημερώνει,
στην άκρη της γωνιάς μια λεπτή σιλουέτα
ημίγυμνη γερασμένη σπασμένη
ένα «σκουπίδι» έτοιμη να καταρρεύσει
μια σύριγγα στο χέρι μάτια γουρλωμένα,
την πλησιάζω η ατσάλινη λεπίδα στο χέρι μου
την υψώνω την καρφώνω με δύναμη στην πλάτη.
-Ψιθυρίζει ημιθανής
με ραγισμένη φωνή,
σ΄ αυτή την ζωή ήμουν ξερό χορτάρι στην φωτιά
στην άλλη θα είμαι δυνατή σαν το νερό
θα με φοβάται το σίδερο
θα τρυπώ σταγόνα σταγόνα την πέτρα
θα είμαι ο εφιάλτης της φωτιάς!
-Με γρήγορα βήματα απομακρύνομαι
ψάχνω να βρω διέξοδο καθαρό αέρα,
Βλέπω παντού πεινασμένες αρκούδες
λαβωμένους λύκους.
Στην άκρη του δρόμου υπάρχει φως
εκεί ανήκω είπα και πέρα στη άλλη πλευρά
…στην Ελευθερία!
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ