Κι αυτό γιατί τουλάχιστον παράκαιρη και σίγουρα παράξενη μοιάζει η αναφορά της ΔΕΗ στη συμβολή της στη δημόσια διαβούλευση της ΡΑΕ για το 10ετές πρόγραμμα ανάπτυξης του ΕΣΜΗΕ στη Μελίτη 2.
Συγκεκριμένα, η ΔΕΗ σημειώνει ότι «θεωρούμε ότι θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία στην αδειοδοτημένη νέα λιγνιτική Μονάδα Μελίτη ΙΙ (450MW) του ΑΗΣ Μελίτης, η οποία αποτελεί μέρος του Ενεργειακού Σχεδιασμού της χώρας και για την οποία έχει υπογραφεί μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ ΔΕΗ και Κινεζικής εταιρείας CMEC. Η νέα αυτή Μονάδα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στο σχεδιασμό ανάπτυξης του Συστήματος Μεταφοράς του υπό διαβούλευση ΔΠΑ».
Το παράκαιρο της υπόθεσης έχει να κάνει με το πότε έγινε αυτή η τοποθέτηση: 7 Ιουνίου είναι η ημερομηνία που φέρει το επίσημο έγγραφο. Δηλαδή, είναι περίπου 3 εβδομάδες μετά το ταξίδι Τσίπρα στην Κίνα και στη συνέχεια τη συνέντευξη Πιτσιόρλα και άλλες κυβερνητικές παρεμβάσεις που ανέδειξαν το «φρένο» που βάζει η κυβέρνηση στα σχέδια της ΔΕΗ για τη σύμπραξη με την CMEC για τη νέα μονάδα στη Μελίτη, καθώς και από τη - με άρωμα μεταμέλειας ως προς το… συγκρουσιακό κλίμα με την κυβέρνηση – τοποθέτηση Παναγιωτάκη στο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ.
Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η αναφορά στην αδειοδότηση της νέας μονάδας θα μπορούσε να γίνει χωρίς να αναφερθεί συνεργασία ΔΕΗ-CMEC, αφού η αναφορά αυτή δεν προσδίδει τίποτα στη συζήτηση για το ΔΠΑ του ΕΣΜΗΕ.
Εδώ έγκειται και το παράξενο της υπόθεσης. Γιατί μόνο ως –τουλάχιστον- παράξενο μπορεί να εκτιμηθεί ότι, σε μια περίοδο που τόσο η ΔΕΗ, όσο και το ΥΠΕΝ, ο καθένας έχοντας προσλάβει το σύμβουλο της αρεσκείας του, πασχίζει να διαμορφώσει τη λίστα με τους προς πώληση λιγνίτες της ΔΕΗ, με την κατάσταση μάλιστα να περιπλέκεται μετά την καταστροφή στο Αμύνταιο, η αναφορά αυτή στη «δέσμευση» της Μελίτης ΙΙ από τη συμφωνία με την CMEC, θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ότι υποσκάπτει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Κι αυτό γιατί η κατάρτιση της λίστας με το 40% των λιγνιτών που θα «αποεπενδυθούν», για να θυμηθούμε τα πρόσφατα… γλωσσοπλαστικά επιτεύγματα, γίνεται ακόμα πιο δύσκολη απ’ όσο ήδη είναι, αν από τη συζήτηση βγει η Μελίτη ΙΙ, κάτι που, όπως αρκετοί εκτιμούν, θα συμπαρέσυρε συνολικά τον ΑΗΣ Μελίτης και τα σχετιζόμενα με αυτόν ορυχεία, αφού δεν είναι λογικό να κατατμηθούν.
Αν, λοιπόν, στην εισαγωγή κάνουμε λόγο απλώς για σύννεφα, το σίγουρο είναι ότι οι εξελίξεις σε σχέση με αυτά τα ζητήματα πολύ εύκολα μπορούν να φέρουν την καταιγίδα.
Δημήτρης Κοιλάκος