Ο Ιατρικός Σύλλογος Φλώρινας με λύπη παρακολουθεί τις αντιπαραθέσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο Νοσοκομείο Φλώρινας. Λύπη γιατί με τον τρόπο που εκτίθενται ενώπιον της κοινωνίας υποβιβάζουν το κύρος των ιατρών και των εργαζομένων στο νοσοκομείο, καθώς επίσης και την αξία της εργασίας των. Δεν εκπλησσόμεθα όμως, γιατί ισχύει η ρύση: «ανέμους έσπειρε και θερίζει θύελλες». Εδώ το υποκείμενο της πρότασης είναι το κομματικό κράτος.
Ζούμε σε εποχή που οι έννοιες των λέξεων έχουν χάσει προ πολλού το νόημά τους και τις εκστομίζομε με τόση ανερυθρίαστη ευκολία. Έκφραση αυτής της πολιτικής διολίσθησης, την οποίαν υπέστημεν εδώ και πολλά χρόνια, είναι η εικόνα την οποία παρουσιάζει το νοσοκομείο μας. Δύο είναι οι γενεσιουργές αιτίες της κακοδαιμονίας. Η κομματική παρέμβαση και ο κακώς ασκούμενος συνδικαλισμός. Το νοσοκομείο λειτουργούσε τόσα χρόνια για τους πολιτικούς ως εργαλείο ικανοποίησης της κομματικής τους πελατείας. Ο δε συνδικαλισμός εκτρεπόμενος από τον αρχικό σκοπό της δημιουργίας του ήταν ο μοχλός εξουσίας των πολιτικών, φυσικά με τα ανάλογα ανταλλάγματα. Αποτέλεσμα αυτής της διεστραμμένης πολιτικής ήταν η επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο να ικανοποιείται κάθε επιθυμία του κάθε ψηφοφόρου και να αδιαφορούν για το κύριο μέλημα που οφείλει να έχει ένα νοσοκομείο, το οποίο δεν είναι άλλο από την διακονία των ασθενών.
Θα γίνομε πιο σαφείς. Πως μπορεί να λειτουργήσει μία κλινική ή τμήμα νοσοκομείου, όταν ο Διευθυντής της κλινικής δεν εισακούεται; Όλοι έχουν άποψη, γνώμη και ανυπακοή. Τον πρώτο λόγο οφείλει να έχει ο Διευθυντής της κλινικής, ο οποίος έχει την κύρια ευθύνη και είναι υπόλογος για την καλή ή την κακή λειτουργία της. Πως μπορεί να έχει σωστή λειτουργία το νοσοκομείο όταν ο ρόλος του Επιστημονικού Συμβουλίου είναι υποβαθμισμένος και δεν εισακούεται; Πως μπορεί να ασκήσει καθήκοντα ο Διοικητής του νοσοκομείου, όταν σε λίγους μήνες από τον διορισμό του παύεται από την ίδια κομματική δικτατορία η οποία τον διόρισε, με έναν ασαφή χαρακτηρισμό-συκοφαντία ότι ήταν ανεπαρκής; Πότε τον αξιολόγησε η κατά τα άλλα «επαρκέστατη» πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας; Μπορεί να κριθεί το έργο ενός διοικητού μέσα σε λίγους μήνες και μάλιστα σε ένα τελείως δυσκίνητο γραφειοκρατικό κράτος; Πρόκειται καθαρά περί υπονόμευσης, γιατί δεν εξυπηρέτησε κάποια συμφέροντα. Μόλις ο κ. Κοτοπούλης τόλμησε να ασκήσει διοίκηση και να αρχίζει να αλλάζει τα κακώς κείμενα, έπεσε επάνω στο κομματικό τείχος και τον καταπλάκωσε. Εξ άλλου έκανε και το μεγάλο «ατόπημα» να μη γίνει κλακαδόρος* στην τελευταία επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην Κοζάνη.
Ιδού ο καιρός της συγκομιδής. Τώρα που θερίζουν θύελλες και επίκειται τυφώνας, καλείται ο Ιατρικός Σύλλογος Φλώρινας να πάρει θέση. Θέση περί τίνος πράγματος; Ποτέ δεν κλήθηκε επισήμως για να ενημερωθεί για τον πυρήνα των προβλημάτων, ούτε ο Ιατρικός Σύλλογος έχει καμία αρμοδιότητα για την επίλυση αυτών.
Ο θεσμικός ρόλος του Ιατρικού Συλλόγου είναι η εποπτεία επί της δεοντολογίας και νομίμου ασκήσεως του ιατρικού λειτουργήματος από τους εγγεγραμμένους ιατρούς. Όσον αφορά την σχέση του με την πολιτική εξουσία, ο ρόλος του φθάνει να είναι το πολύ έως συμβουλευτικού οργάνου όποτε του ζητηθεί, χωρίς καμία δέσμευση από πλευράς της πολιτείας στις αποφάσεις των Ιατρικών Συλλόγων και χωρίς ουσιαστική και ενεργή συμμετοχή στις θεσμοθετήσεις της πολιτείας, οι οποίες αφορούν τον τομέα της υγείας.
Στο προσεχές μέλλον αναμένεται να κατατεθεί νομοσχέδιο, στο οποίο θα αναθεωρείται ο ρόλος των Ιατρικών Συλλόγων. Ευχόμαστε να είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα καθιστά τους Ιατρικούς Συλλόγους όργανα με μεγαλύτερες αρμοδιότητες και πιο ενεργό ρόλο στις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας.
Γνώμη μας είναι ότι το Νοσοκομείο Φλώρινας μπορεί να ανταποκριθεί άριστα στις απαιτήσεις της κοινωνίας, αρκεί να μπορούν να ασκήσουν το έργο τους - ανεπηρέαστοι από εξωθεσμικούς παράγοντες – ο Διοικητής, οι Διευθυντές των κλινικών και το Επιστημονικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου ως θεσμικό όργανο των ιατρών, το οποίο και θα πρέπει να έχει πιο ενεργό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων.
Αυτή είναι η εκτίμησή μας για τα προβλήματα του Νοσοκομείου και δεν πρόκειται να επανέλθωμε δημοσίως επ΄ αυτού. Στην ουσία είναι ένα χρονίζον πρόβλημα, χωρίς διάθεση πραγματικής επιλύσεώς του από τους πολιτικούς, γιατί θα χάσουν την πελατειακή τους εξάρτηση με του ψηφοφόρους των.
Το μόνο που έχει αλλάξει τελευταία είναι η δραματική έλλειψη χρηματοδότησης του προϋπολογισμού των νοσοκομείων. Η λαϊκή σοφία έχει αποφανθεί σε παρόμοιες καταστάσεις «όπου φτώχεια και γκρίνια».
*Κλακαδόρος είναι ο επαγγελματίας χειροκροτητής. Η λέξη προέρχεται από την αγγλική «clack», που σημαίνει θορυβώ.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος του Ι.Σ. Φλώρινας