Με αφορμή το Κείμενο «Καληνύχτα Φλώρινα και ύπνο ελαφρύ…»
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα».
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα».
«Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου».
Αντόνιο Γκράμσι
Χειρότεροι όμως από τους αδιάφορους, είναι όσοι κρύβουν τον ελιτισμό τους πίσω από την ΑΝΩΝΥΜΙΑ. Όσοι θεωρούν τον εαυτό τους σε πλήρη εγρήγορση και επαγρύπνηση, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, με τα υπνωτισμένα – αδρανή υλικά έξω από το ναρκισσιστικό ΕΓΩ τούς. Τι ειρωνεία, να προκαλεί μια τέτοια θέαση η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
«Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται», αναφωνεί ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι , στο έργο του «Αδελφοί Καραμαζώφ». Προφανώς αν η Κοινωνία κοιμάται συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, είναι το καλύτερο άλλοθι για πορείες δίχως αρχές, για μια απενοχοποιημένη παραμονή στον καναπέ. Μια ιδεολογικοποιημένη αποστασιοποίηση από τη μάχη των ιδεών, ένας στοχασμός της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας.
Η κοινωνία ΔΕΝ κοιμάται, ούτε μπορεί να αποκοιμηθεί μέσα στον ορυμαγδό των μέτρων, της ανεργίας και του κοινωνικού οδοστρωτήρα των Μνημονιακών μέτρων. Η κοινωνία παράλληλα ΔΕΝ ανέχεται τους πουλημένους αγώνες, όσους αγωνίζονται μέχρι τη στιγμή της ατομικής ευθύνης…
«Ακούς πως βρυχάται ο κοσμος της αβυσσου;» θα αναρωτηθεί στη Σιδερένια φτέρνα ο Τζακ Λόντον. Σε μια πανέμορφη παρομοίωση ο Γ. Ρίτσος θα συνδέσει την ανάπτυξη του βολβού κάτω από το έδαφος, με τη λαϊκή οργή στις «Γειτονιές του Κόσμου». Καληνύχτα λοιπόν, σε όποιον εύχεται «καληνύχτα» στον ελληνικό λαό και τη νεολαία! Το ΡΗΓΜΑ παραμένει ΕΝΕΡΓΟ, οι διεργασίες συνείδησης έχουν τους δικούς τους νόμους, τη δική τους ,ιδιαίτερη, διαδικασία διαλεκτικής ανάπτυξης. Σαν τρομερή προφητεία ηχούν οι τελευταίοι στίχοι από τη Μπαλάντα του κυρ Μέντιου…
Οι στιγμές είμαι κρίσιμες και η ευθύνη μοιάζει με τη σκιά, σε ακολουθεί παντού! Οι διαπιστώσεις ΔΕΝ αρκούν, στο βαθμό που δεν οδηγούν σε μια νέα πραγματικότητα. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία Πολιτών Φλώρινας «έριξε» στο τραπέζι του δημοσίου διαλόγου μια συγκεκριμένη πρόταση, μακάρι να υπάρξουν και άλλες. Εδώ κρίνεται ο συλλογικός νους, από τη δημιουργική προσπάθεια υπέρβασης της υπάρχουσας κατάστασης…
https://www.youtube.com/watch?v=hU4h3pMNXfA
Τζώτζης Βασίλης
Μέλος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
(προς επίρρωση της ανθρωποφαγίας ή καλύτερα διαπάλης των ιδεών)