45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΤΘΗΤΩΝΟι απόφοιτοι του Οικονομικού Γυμνασίου Φλώρινας, του έτους 1973, συναντήθηκαν το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 στις 7 το απόγευμα στην αυλή του Σχολείου.
Κατόπιν μετέβησαν σε καφετέρια όπου ήπιαν τον καφέ και τα αναψυκτικά τους.
Τέλος το βράδυ κατέληξαν σε ταβέρνα της πόλης όπου δείπνησαν και τραγούδησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Την παράσταση στο τραγούδι έκλεψαν ο Μάριος Σίμος, ο Γιώργος Δογούλης και ο Φώτης Γιαννακόπουλος συνεπικουρούμενοι από όλους τους συμμαθητές.
ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Έφτανε ένα τοσοδά πάτημα και το κουδούνι ήχησε ξανά μια παράτερη απογευματινή ώρα σ το παλιό Οικονομικό Γυμνάσιο.
Μνήμες σαράντα πέντε χρόνων ξεφύτρωσαν από το πουθενά και απέκτησαν ταυτότητα. Μετά εκείνο το παιδικό παιχνίδι «Βρες ποιος είμαι»! Ξαναγνωριστήκαμε από την αρχή.
Ύστερα από μια πρόχειρη έως και αμφίβολη ετυμηγορία ψηφίσαμε αυτόν που ήταν πιο γαλίφης με τον χρόνο. Όταν όμως ήρθε ο Φώτης από την Γερμανία , η ψηφοφορία ακυρώθηκε και οι κάλπες τον ανακήρυξαν νικητή.
Η εκκλησία είχε πρωτεύουσα θέση στη συνάντηση. Ο Μήτσος ο αστείρευτος Μήτσος έγινε παπάς, από αυτούς που παραμένουν άνθρωποι , που δεν διεκδικούν αγιοσύνη, που κλείνουν στην καρδιά τους τον θεό όπως τον αντιλαμβάνονται και που αφήνουν χώρο στη ζωή να ολοκληρώσει τον δικό της κύκλο.
Ο Παναγιώτης πήρε απουσίες. Οι δικαιολογημένα απόντες κάπου εκεί ψηλά στα αστέρια θα πρέπει να μας παρακολουθούσαν συγκινημένοι.
Οι αδικαιολογήτως απόντες ίσως έχασαν μια τελευταία ευκαιρία , μια ανάσα νιότης από το παρελθόν, που την έφεραν μαζί τους , οι παππούδες του σήμερα.
Οι καθηγητές μας που μας συντρόφευσαν ο κ. Γιώργος και ο κ. Άρης, συγκέντρωσαν στα πρόσωπά τους απολύτως δίκαια το τίτλο των ανθρώπινων δασκάλων , που ακόμα και τώρα παρόλη την προσπάθεια τους απευθυνόμαστε στον πληθυντικό.
Η κυρία Τζένη εκτός συναγωνισμού παρέμεινε νεότατη. Ευτυχώς δεν ήταν υποψήφια στην ψηφοφορία που προηγήθηκε.
Μετά ένα σύντομο καφεδάκι στο «ποτάμι» Οι αποφοιτήσαντες του Οικονομικού Γυμνασίου του μακρινού 1973 κατέληξαν στον Καραγκιόζη.
Οι μεγαλόφωνες συζητήσεις ,οι εικόνες που ορμούσαν από παντού οι χειρονομίες της έμφασης ,κόπασαν όταν ο Μάριος, ο γνωστός, έπιασε την κιθάρα.
Ύστερα μιλήσαμε με τα τραγούδια μας, επικοινωνήσαμε με τις παλιότερες εποχές, ήρθαμε ξανά τόσο κοντά.
Ο Βαγγέλης δάκρυσε , ο Άρης έδωσε μάχη με τον συγκρατημένο εαυτό του και αφού τον κατανίκησε τραγούδησε! Η κ. Τζένη έδειχνε έκπληκτη.
-Είσαστε τέλειοι ψιθύρισε για καληνύχτα!
-Που τους βρήκες αυτούς τους τραγουδιστές; Ρώτησαν δυο θαμώνες τον Βαγγέλη.
Είναι πολύ καλοί να τους ξαναφέρεις!
Πόσο δύσκολο θα είναι αλήθεια να επαναλάβουμε μια τέτοια βραδιά; Υποσχέσεις δόθηκαν, διαβεβαιώσεις και τηλέφωνα.
Αν ο χρόνος μας αγαπήσει λίγο ακόμα ίσως κάποια στιγμή οι διοργανωτές αυτής της συνάντησης να είναι και πάλι στα κέφια τους και να μας αναγκάσουν να παίξουμε και πάλι το παιχνίδι «Βρες με, ποιος είμαι;»
Άλλωστε όπως λέει και το τραγούδι : «Είμαστε ακόμα ζωντανοί στην σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.»
Για αυτό το απρόσμενο θρόισμα νιότης , σας ευχαριστώ όλους.
Γιώργος
