Οι προεδρικές εκλογές στα Σκόπια έγιναν και τελεσφόρησαν οι προσδοκίες των ισχυρών. «Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί…». Μόνον όποιος μυωπάζει και δεν βλέπει μακριά, μόνον αυτός δεν αντιλαμβάνεται τι διεργασίες συντελούνται σε αυτήν τη χώρα και γενικά στα δυτικά Βαλκάνια, όπου κάποιοι απεργάζονται κρατικογενέσεις .
Είναι τοις πάσι γνωστό με τίνων τη στήριξη εξελέγη ο εκλεκτός των ισχυρών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τώρα έχει αναγνωρισθεί ως επίσημη η αλβανική γλώσσα σε όλη τη χώρα, όχι μόνο στις περιοχές όπου επικρατεί το αλβανικό στοιχείο. Συνεπώς τέτοια μπαϊράκια δεν θα βλέπουμε μόνο στο Κίτσεβο και αλλού, σε τζαμιά ολοκαίνουργια που προφανώς (ανα)οικοδομούν οι αδελφοί μουσουλμάνοι.
Το έχω πει στους αγαπητούς μου Σκοπιανούς (ο απλός λαός δεν φταίει σε τίποτε, είναι έρμαιο αυτών που κρατούν σπαθί και μαχαίρι) ότι κάποιοι τους περιμένουν στη γωνία. Και τους λυπάμαι πολύ, διότι είναι ευγενικοί, καλοί άνθρωποι, ορθόδοξοι, άσχετα με τον μεγαλοϊδεατισμό που πολλούς διακατέχει, αλλά και πολλοί δεν εμφορούνται από αυτόν. Ο αλβανικός αλυτρω¬τισμός είναι εδώ. Βλάπτει επικίνδυνα όχι μόνον αυτούς, αλλά και τους αδελφούς μας Βορειοηπειρώτες, ημών κοιμωμένων.
Επομένως, το μέλλον που διαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο, θα δείξει αν κάποιοι είναι σωτήρες ή ολετήρες. Στ’ αλήθεια, μπορεί κάποτε να μάθουμε γιατί προ ετών προφυλακίσθηκε κάποιος διατελέσας δήμαρχος που σήμερα είναι ο ηγέτης του παιχνιδιού;
Ούτε μας εκπλήσσει το ότι ο Πάπας περιοδεύει, αυτές τις μέρες, στα Σκόπια. Ο παπισμός πάντα ήταν ανθελληνικός. Αυτό δείχνει η ιστορία της οθωμα¬νοκρατίας, όπου κυριαρχούσε το σύνθημα κατά των Ελλήνων: “Multo bastonato, poco pane”, πολύ ξύλο, λίγο ψωμί. Εξάλλου, στο απόγειο του μεγαλοϊδεατι¬σμού των Σκοπίων, πάμπολλες φορές οι εικόνες από την Gallery της Παναγίας Περιβλέπτου στην Αχρίδα παρουσιάσθηκαν σε εκθέσεις του Βατικανού, κάτι που δείχνει την αγαστή συνεργασία τους με το Βατικανό. Τώρα αν ο Πάπας είναι από αυτούς που πρότειναν τον ημέτερο αρχιτακλαδόρο για το Νόμπελ ειρήνης, αυτό δεν μας ξαφνιάζει. Εδώ και ο Κίσσινγκερ προτάθηκε. Μόνο που οι νεκροί περιμένουν, όπως τιτλοφορούσε ένα βιβλίο της η Διδώ Σωτηρίου. Και όταν οι νεκροί περιμένουν, τότε έπεται η ΄Ατη που τους αναμένει. Θα τους χρειασθούν οι Λιταί για να τους θεραπεύσουν.
Τους χαρίσαμε το όνομα της Μακεδονίας που ανήκει μόνο στην ιστορική Μα-κεδονία, αυτήν που κατέχει η Ελλάδα. Οτιδήποτε άλλο ονομάζεται “Μακεδονία” ανήκει στις κατακτήσεις των Μακεδόνων βασιλέων και στην αλλαγή του όρου στο διάβα των αιώνων.
Στη βυζαντινή περίοδο η χρήση του όρου “Μακεδών” απέρρεε από το ότι η σημασία του ήταν γεωγραφική και εξαρτάτο από το “θέμα”, τη διοικητική περι-φέρεια που έφερε αυτό το όνομα σε ένα χρονικό διάστημα. Τρανταχτό παρά-δειγμα η περίπτωση του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄, ο οποίος απο¬κα-λούνταν “Μακεδών”, επειδή γεννή¬θηκε σε χωριό της Αδριανούπολης, πρω-τεύουσας του “θέματος” της Μακεδονίας, μολονότι η οικογένειά του ίσως κα-τάγονταν από την Αρμενία. Σε αντίθεση με τον Σαμουήλ, ο οποίος –επίσης αρμενικής καταγωγής- ποτέ δεν απεκλήθη “Μακεδών” ούτε από τους βυζαντι-νούς, ούτε από τις σλαβικές-βουλγαρικές πη¬γές.
Στην ευρύτητα της γεωγραφικής έννοιας του χώρου της Μακεδονίας, κατά την οθωμανική περίοδο, ερείδεται η αλυτρωτική προσπάθεια του “μακεδο¬νισμού”, με την επιχειρούμενη ακόμη και σήμερα διαστρέβλωση του όρου “Μακεδονία”, όπως παραδοσιακά έχει διατυπωθεί.
Συνεπώς ό,τι διεπράχθη με τη διεθνή συμφωνία των Ψαράδων, στις 17 Ιουνίου 2018 (τίποτε τυχαίο) θίγει ατομικά μας δικαιώματα, διαστρεβλώνει το πολιτι-σμικό περιβάλλον, προσβάλλει τη μακεδονι¬κή διάλεκτο των αρχαίων Μακεδόνων. Δημιουργεί σύγχυση εθνικών ταυτοτήτων, ασάφεια πολιτισμικών χώρων και προσβάλλει την προσωπικότητά μας. Μας περιφρόνησαν και ό,τι έπραξαν, το έκαναν αγνοώντας το δικαίωμα της πλειοψηφίας.
Ας μας πουν: ΄Ο,τι συνέβη εδώ και ένα χρόνο, έγινε ενώπιον του λαού; ΄Η με περιφρονημένο τον λαό και από τις δύο πλευρές; Coram populo ή contempto populo? Ο ημέτερος έδειξε την περιφρόνησή του ενώπιον και ξένων ηγετών. Ο έτερος οφείλει να πει αν ισχύει για τον λαό του η λατινική ρήση που έθεσα ως τίτλο και κοσμεί τον τοίχο οικοδομής στην κεντρική οδό του Μοναστηρίου.
Εμείς θα μείνουμε ενωμένοι και ας περιέρχονται κάποιοι χωριά της περιφέ-ρειάς μας και υπενθυμίζουν εποχές εμφυλιοπολεμικές. Ενωμένοι και αδιά¬σπα¬στοι χωρίς αλυτρωτισμούς. Ο αλυτρωτισμός δεν θεραπεύεται. Είναι νόσος ανίατη.