Είναι ο τόπος όπου οι καρδιές ξεκλειδώνονται
και τα συναισθήματα ,βάζουν φτερά και πετούν!Πόσες φορές δεν έχουμε
συναν
τήσει μικρά τοξοτά γεφύρια, στη είσοδο των χωριών μας ,να στέκουν εκεί
μελαγ
χολικά και παραπονεμένα,γεμάτα αναμνήσεις, συναισθήματα,αγάπη και ικεσία
!!!
Λες και μας παρακαλούνε να τα προστατέψουμε,γιατί είναι
γκρεμισμένα,απομει,
νάρια του παρελθόντος,κομμάτια της παράδοσης του τόπου μας,να
θυμίζουν
κάποιες άλλες εποχές! Αξίζει λοιπόν να αφιερώσουμε λίγες στροφές
γιατί σχε
δον σε όλες τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας,υπαρχουν λησμονημένα
γεφύ
ρια!!!!
ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟ ΓΕΦΥΡΙ
Μπορεί να γέρασα πολύ, φωνάζει λυπημένο
στέκομαι όμως όρθιο και ας είμαι λαβωμένο,
μ'έχουν ξεχάσει και πονώ,αλλά δεν την ζηλεύω,
την σιδερένια γέφυρα,την βλέπω,μα δεν κλαίω!..
Ζητώ μόνο πολύ απλά,να γειάνουν οι πληγές μου,
να σεβαστούν τα χρόνια μου, όλες τις ομορφιές μου,
τις πέτρες να μπαλώσουνε,λίγο να με προσέξουν,
αφού στη ράχη μου πολλοί ,στάθηκαν να αγναντέψουν!..
Σε μένα , ξαποστάσανε πολλοί με τα άλογά τους,
πολλά χρόνια περάσανε ,που ήμουν η γέφυρά τους
μπορεί ο πρωτομάστορας να έφυγε εκεί ψηλά
μα οι νέοι ας προσπαθήσουνε ,για την λαβωματιά!.....
