Στην εποχή της… «Πράσινης Ανάπτυξης» ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΔΑΣΗ, «ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ»;

Οι φετινές δασικές πυρκαγιές έχουν ξεκινήσει εδώ και μέρες σε διάφορες περιοχές της χώρας και – όπως φαίνεται από δηλώσεις και ανακοινώσεις των αρμοδίων – ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι ακόμη έτοιμος να ανταποκριθεί στις αυξημένες, πλέον, ανάγκες δασοπροστασίας.

• Οι τεράστιες καθυστερήσεις και παραλείψεις στις απαιτούμενες ενέργειες, που έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, οδηγούν σήμερα σε ελλείψεις στα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, στη συντήρηση και αξιοποίηση των πυροσβεστικών οχημάτων, αλλά και σε υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, που παρουσιάζεται μειωμένο σε μόνιμο και εποχικό προσωπικό.
• Παρά τα σχετικά αιτήματα προς τα αρμόδια υπουργεία, το εθελοντικό δυναμικό δεν έχει ενισχυθεί και αξιοποιηθεί.
• Οι ενισχύσεις προς την αυτοδιοίκηση για εργασίες πρόληψης δασικών πυρκαγιών υπογράφηκαν μόλις πριν 15 μέρες και δεν είναι βέβαιο πόσο καιρό θα πάρει να σχεδιαστούν και υλοποιηθούν.
• Αβέβαιο είναι και κατά πόσο οι ΟΤΑ είναι σε θέση  να εφαρμόσουν τα επιχειρησιακά σχέδια έκτακτων αναγκών σε περίπτωση κινδύνου.

Παράλληλα ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου μας προετοιμάζει ήδη για τα χειρότερα. Με τις δηλώσεις του στη Βουλή για το «τι θέλουμε να είναι δάσος», υποβιβάζει τη δασοπροστασία από θέμα εθνικής σημασίας σε ζήτημα υπό διαπραγμάτευση. Ήδη με την ανάληψη του υπουργείου σηματοδότησε δυστυχώς μια «νέα εποχή» για τα δασικά οικοσυστήματα, με ευνοϊκά μέτρα νομιμοποίησης των αυθαιρέτων αντί για την κατεδάφισή τους και με διαβεβαιώσεις για γρήγορη ανάπτυξη χωρίς περιβαλλοντικά εμπόδια (fast track). Τι κι αν ο ΟΗΕ κηρύσσει το 2011 σε Παγκόσμιο Έτος για τα Δάση και καλεί σε παγκόσμια ευαισθητοποίηση για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής; Η ελληνική κυβέρνηση που κάποτε  υποσχόταν «πράσινη ανάπτυξη», τώρα αναβιώνει τη λογική του 1970 για επενδύσεις «εθνικού συμφέροντος» άνευ όρων παντού.

Αναρωτήθηκε άραγε ποτέ ο υπουργός αν νομιμοποιείται πολιτικά και ηθικά να «κάνει στάχτη» τα δασικά οικοσυστήματα στο βωμό μιας κοντόφθαλμης και αδιέξοδης πολιτικής για την κρίση; ;