Στις 28 Ιουλίου η European Voice, αδελφή της εφημερίδας Economist, δημοσίευσε το προφίλ του Νίκολα Γκρουέφσκι με την πένα του Tim Judah. Το MacedoniaHellenicLand.Eu μετέφρασε το δημοσίευμα προσθέτωντας κάποιες μάλλον απαραίτητες σημειώσεις, και το παρουσιάζει μέσα από τις σελίδες του.
Οι Σκοπιανοί είτε τον αγαπούν, είτε τον απεχθάνονται. .. Γεννημένος το 1970, ο Γκρουέφσκι μεγάλωσε σε μια οικογένεια που δεν ήταν ούτε προνομιούχα, ούτε όμως φτωχή. Ο πατέρας του σχεδίαζε και κατασκεύαζε έπιπλα ενώ η μητέρα του ήταν νοσοκόμα και, μετά από το διαζύγιο των γονιών του, ήταν εκείνη που τον μεγάλωσε. Όταν ήταν τεσσάρων ετών, η μητέρα του έφυγε μετανάστρια στη Λιβύη, όπως και χιλιάδες άλλοι σκοπιανοί, παίρνοντας τον μαζί της. Ο Γκρουέφσκι ως παιδί ονειρευόταν να γίνει γιατρός, ποδοσφαιριστής ή κοσμοναύτης. Όπως λέει ο ίδιος, δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα ούτε η πολιτική, ούτε και η ιστορία της οικογένειας του πατέρα του. Ο πατέρας του γεννήθηκε στην Βόρεια Ελλάδα (σ.τ.μ.: σύμφωνα με δημοσιεύματα από το χωρίο Αχλάδα της Φλώρινας), ενώ ο παππούς του (σ.τ.μ.: Νικόλαος Γκρούγιος κατά κάποιους), στρατολογημένος από τον ελληνικό στρατό, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου στην Αλβανία μετά την εισβολή της Ιταλίας το 1941. Στη συνέχεια, στον απόηχο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, όπως και χιλιάδες άλλοι Σλάβοι στην ελληνική Μακεδονία, η οικογένεια διέφυγε προς βορά στην τότε γιουγκοσλαβική Μακεδονία (σ.τ.μ: που τμήμα της ονομάστηκε "Μακεδονία" από τον Τίτο, εξυπηρετώντας τα γνωστά του σχέδια). Να αποτελεί αυτό το γεγονός μια συναισθηματική συνιστώσα της ιστορίας της διαμάχης με την Ελλάδα; Όχι, λέει ο Γκρουέφσκι. Μέχρι πρόσφατα δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για αυτό το γεγονός και ούτε αισθάνθηκε ιδιαίτερα συγκινημένος όταν επισκέφτηκε το πατρογονικό του χωριό το 2001. Η οικογένεια του Γκρουέφσκι δεν μιλούσε πολύ για την πολιτική, με μία εξαίρεση. Ο Τζορντάν Μιλγιάκοφ (Jordan Miljakov), ο θείος του, "μιλούσε για την πολιτική συνέχεια". Ο Μιλγιάκοφ ήταν ο εκπρόσωπος της "μακεδονικής" εταιρείας κλωστοϋφαντουργίας στην τότε Τσεχοσλοβακία. Όταν η Γιουγκοσλαβία άρχισε να καταρρέει, ο Γκρουέφσκι σκεφτηκε να μείνει με το θείο του και να φοιτήσει σε σχολή κινηματογράφου εκεί. Αντ' αυτού επέλεξε να σπουδάσει Οικονομία στα Σκόπια. Ο δε θείος του έγινε ο πρώτος υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση που οδήγησε την πΓΔΜ στην ανεξαρτησία της, το 1991. Η μνήμη του Μιγιάλκοφ τιμάται από πολλούς καθώς ήταν αυτός που διέταξε την κατάσχεση των εγγράφων του γιουγκοσλαβικού στρατού, πράγμα που σήμαινε ότι ο στρατός δεν θα μπορούσε να κινητοποιήσει τους σκοπιανούς να πολεμήσουν στην Κροατία. Λίγο αργότερα, σκοτώθηκε σε ένα "ύποπτο", όπως ισχυρίζονται, αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Σερβία. Το περιστατικό αυτό δεν ώθησε τον Γκρούεφσκι σε πολιτικό ακτιβισμό, ωστόσο τον οδήγησε στο να συγχρωτίζεται με μέλη του εθνικιστικού κόμματος που ηγείται τώρα, του VMRO-DPMNE. Μετά το πανεπιστήμιο, όπου ασχολήθηκε με το ερασιτεχνικό θέατρο και την πυγμαχία, ο Γκρουέφσκι μπήκε στον εκκολαπτόμενο τομέα της Οικονομίας και ήταν το πρώτο άτομο που εμπορεύτηκε στο χρηματιστήριο των Σκοπίων. Το 1996 μπήκε στην πολιτική, και έγινε δημοτικός σύμβουλος στην πρωτεύουσα. Την επόμενη χρονιά άρχισε να γράφει για την οικονομία. Έτσι και απέκτησε όνομα ως οικονομολόγος. Το 1998, διετέλεσε Υπουργός Εμπορίου, και το 1999 έγινε υπουργός Οικονομικών. Σήμερα, το όνομα "Γκρουέφσκι" κάνει κάποιον να σκεφτεί το γιγαντιαίο μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που πρόσφατα ανεγέρθηκε στα Σκόπια, ή όλα τα άλλα αγάλματα αγίων και πολιτικών που ανεγείρονται κάθε εβδομάδα ως πολιτική τόνωσης της "εθνικής ταυτότητας" (σ.τ.μ: όπως αρέσκεται να λέει η κυβέρνηση του). Αλλά πριν από λίγα χρόνια ο Γκρουέφσκι ήταν αυτός που απελευθέρωσε την οικονομία, εισήγαγε τον ΦΠΑ, θέσπισε σταθερούς φόρους και κατάφερε την επιστροφή ακινήτων που είχαν πάρει οι κομμουνιστές. Από πολλές απόψεις, ο Γκρουέφσκι ήταν, για το κόμμα του, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή. Με τον κομμουνισμό φευγάτο και την πΓΔΜ ανεξάρτητη, ο τεχνοκράτης, ομιλών την αγγλική Γκρουέφσκι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το κόμμα για να ανανεωθεί. Ωστόσο, λίγοι θα περίμεναν ότι αυτό το επικεντρωμένο στην οικονομία "παιδί-θαύμα" θα ξεγελούσε τους αντιπάλους του, θα ηγούνταν του κόμματος του και θα κέρδιζε τρεις εκλογές στη σειρά. Τα πρώτα χρόνια αφού έγινε πρωθυπουργός το 2006 χαρακτηρίζονταν από αναπτυξιακή πολιτική με εστίαση στην οικονομία. Στη συνέχεια το 2008 ήρθε η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου η πΓΔΜ δεν έλαβε πρόσκληση ένταξης, λόγω του ότι το ζήτημα της ονομασίας δεν είχε επιλυθεί. (σ.τ.μ.: Ως γνωστόν, η πΓΔΜ κατηγόρησε την Ελλάδα για αυτό, άσχετα από το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν χρειάστηκε να θέσει βέτο ακριβώς επειδή η πΓΔΜ δεν έλαβε πρόσκληση ένταξης από τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ.) "Σοκαρίστηκα", λέει ο Γκρουέφσκι. Από τότε, η εστίαση του άλλαξε, ίσως επηρρεασμένη και από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Η ανεργία ανέρχεται σήμερα σε 31,7%, ωστόσο ο Γκρουέφσκι έπαιξε το χαρτί της εθνότητας και κέρδισε. Μπορεί αρκετοί σκοπιανοί έκλαψαν στην κυριολεξία βλέποντας το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σ.τ.μ: που για να αποφύγει η πΓΔΜ την κατηγορία κλοπής ελληνικών συμβόλων ονόμασε " έφιππος πολεμιστής"), αλλά για τη σοσιαλιστική αντιπολίτευση της πΓΔΜ ο Γκρουέφσκι είναι η ενσάρκωση του σατανά. Πάρτε την περίπτωση του τηλεοπτικού σταθμού Α1. Ο σταθμός αυτός ήταν ένας φάρος της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, λένε, και τώρα έχει πεθάνει εξαιτίας της κριτικής του κατά του Γκρουέφσκι. Τρεις εφημερίδες του ίδιου ομίλου έχουν βάλει λουκέτο. Ανοησίες, απαντά το στρατόπεδο του Γκρουέφσκι: Ο Βέλιγια Ράμκοβσκι, ο ιδιοκτήτης, ποτέ δεν κατέβαλε τους φόρους του και στη συνέχεια χρησιμοποίησε τον Α1 και τους δημοσιογράφους του ως ανθρώπινη ασπίδα, όταν δέχτηκε επίθεση από την αστυνομία. Ορισμένοι από τους ακομμάτιστους δεν έχουν πειστεί. "Όταν πρόκειται για την εξουσία είναι πυγμάχος", λέει μια πηγή, "και ο ίδιος δεν θα σταθεί εμπόδιο στο δρόμο εκείνων που βγάζουν από τη μέση τα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης. Είναι εκδικητικός όταν πρόκειται για τα ΜΜΕ και εντελώς επιλεκτικός, όταν πρόκειται για την εφαρμογή του νόμου." Για τέτοιου είδους ευαίσθητα θέματα, ο πρωθυπουργός χρειάζεται κάποιον που μπορεί να εμπιστεύεται πραγματικά, λένε, και τονίζουν πως ο αρχηγός ασφαλείας της χώρας eίναι ο ξάδελφος του Γκρούεφσκι, Σάσο Μιγιάλκοφ (Saso Mijalkov), ο γιος του θείου του Τζορντάν Μιγιάλκοφ. Και η Ελλάδα; Μετά τη σύνοδο του Βουκουρεστίου, ο Γκρουέφσκι έφερε την Ελλάδα ως κατηγορούμενη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά, λέει, οι πιθανότητες συμφωνίας σε αυτό το πολύπλοκο ζήτημα είναι "πολύ καλύτερες από πριν". Τα πηγαίνει καλά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Ωστόσο, η σχέση του με τον προκάτοχο του Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή, ήταν αυτή της αμοιβαίας απέχθειας. Είχε περισσότερη επιτυχία με τον αλβανικό πληθυσμό της ΠΓΔΜ, ο οποίος αποτελεί περίπου το ένα τέταρτο των 2 εκατ. κατοίκων της χώρας. Πριν από δέκα χρόνια, η πΓΔΜ έφτασε στα όρια ενός ολοκληρωτικού εμφύλιου πολέμου με αλβανούς αντάρτες εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας. Τώρα ο Γκρουέφσκι βρίσκεται σε κυβερνητικό συνασπισμό με τον Αλί Αχμέτι, πρώην ηγέτη των αλβανών ανταρτών. Η νέα κυβέρνηση έχει αλβανό υπουργό Αμύνης καθώς και αλβανίδα αναπληρώτρια πρωθυπουργό, αρμόδια για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Τόσο οι Αλβανοί όσο και οι Σκοπιανοί γκρινιάζουν, αλλά όπως παρατήρησε ένας αξιωματούχος της ΕΕ: "Θα σκοτώναμε για μια κυβέρνηση όπως αυτή της Βοσνίας." Το τίμημα για αυτόν τον δεύτερο συνασπισμό, όμως, ήταν κάπως δυσάρεστος: τέσσερις υποθέσεις εναντίον αλβανών για εγκλήματα πολέμου μπήκαν στην άκρη. "Ο Νίκολα είναι απλά ο Νίκολα", λέει ένας φίλος του. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν μαζί του, επειδή είναι σαν τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας- και είναι στην κυριολεξία έτσι, επειδή περιφρονεί την επίσημη κατοικία του, προτιμώντας να ζει στο μικρό διαμέρισμά του, με τη σύζυγό του και τα δύο μικρά παιδιά του. Και, σημειώνει ο φίλος, για να έχει κερδίσει τόσες πολλές εκλογές, σημαίνει ότι κάτι κάνει σωστά τελικά. *Σκίτσο: Ο Γκρουέφσκι με τα μάτια του Marco Villard Σύνδεσμοι πηγής άρθρου: http://www.europeanvoice.com/article/imported/divisive-macedonian-/71749.aspx http://www.economist.com/blogs/easternapproaches/2011/08/macedonias-prime-minister (τα σχόλια του άρθρου είναι άκρως ενδιαφέροντα και σας συνιστούμε να τα διαβάσετε) Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/2057/74/lang,el/
