Η ομοβροντία νέων μέτρων της κυβέρνησης δεν αφήνει άλλα περιθώρια για αυταπάτες ότι υπάρχει ατομική λύση. Την ίδια ώρα που μας κρατούν από το μισθό τις "ειδικές εισφορές", και παραλαμβάνουμε τα νέα χαράτσια του κεφαλικού φόρου, η κυβέρνηση εξαγγέλλει μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, μέσω της εργασιακής εφεδρείας, με στόχο να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων κατά 50 %.
Η κυβέρνηση έχει κάνει ήδη στάση πληρωμών στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, στην υγεία και στην πρόνοια, στις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι έχουμε ήδη χρεοκοπήσει. Ποιον, λοιπόν, εξυπηρετούν οι θυσίες των εργαζομένων; Η αλήθεια είναι ότι οι θυσίες αφορούν τη σωτηρία των κερδών και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Γίνονται για να έχουν οι επιχειρηματίες και το κράτος φθηνό, ευέλικτο και υποταγμένο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα. Γι' αυτό δε θα μας επιστρέψουν κανένα από τα δικαιώματά μας μετά την κρίση. Δε θα σταματήσουν την επίθεση ακόμη και αν μειωθεί το χρέος και το έλλειμμα. Η παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων είναι πράξη νόμιμη για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Δεν θα υπάρξει τέλος στην κόλαση, αν ο λαός οργανωμένα δε βάλει τέρμα! Δεν έχουμε και δεν θέλουμε να πληρώσουμε ούτε τα χαράτσια ούτε την κρίση συνολικά.
Συνάδελφε.
Τους ανησυχεί και εδώ και στο εξωτερικό η ικανότητα του λαού μας να βάζει εμπόδια στην πολιτική τους, μικρά για την ώρα, αλλά ιδιαίτερα ενοχλητικά για την πλουτοκρατία. Γι' αυτό επιστρατεύουν όλα τα εργαλεία ενάντια στη μαζικοποίηση και τον προσανατολισμό του αγώνα. Τέτοια εργαλεία του συστήματος είναι και η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ, οι πλειοψηφίες στα διοικητικά συμβούλια, τα στελέχη των διοικήσεων των υπηρεσιών υγείας. Δεν είναι τυχαία η στάση τους στις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των δημόσιων νοσοκομείων που έγιναν τις προηγούμενες μέρες. Η ΠΑΣΚΕ κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να μην πραγματοποιούνται. Εκεί όπου δεν τα καταφέρνει, τις μεταθέτει όσο πιο αργά γίνεται ή με οργανωμένο τρόπο φροντίζει να τις διαλύει για να μην καταλήγουν σε αποφάσεις. Αλλού, μαζί με τη ΔΑΚΕ, αλλάζουν με πραξικοπηματικό τρόπο τις αποφάσεις των Γ.Σ., επειδή ψηφίστηκε το πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Συκοφαντούν, εξαπολύουν ψευδείς κατηγορίες και ύβρεις ενάντια σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν φόβο και μοιρολατρία απέναντι στο κάλεσμα για οργανωμένη λαϊκή άρνηση πληρωμής των χαρατσιών (π.χ. ότι δε μπορούν να ωθήσουν εργαζόμενους σε παράνομες πράξεις ή ότι τα ειδοποιητήρια είναι ατομικά και δε θα παίρνει φορολογική ενημερότητα όποιος δεν πληρώσει). Δηλαδή, στα λόγια καταδίκη των χαρατσιών, στην πράξη σπρώχνουν τον κόσμο να πληρώσει. Παρότι πιέζονται από την αγανάκτηση των εργαζομένων να κηρύσσουν απεργίες και στάσεις εργασίας, τις υπονομεύουν, εντείνοντας τη λογική ότι η απεργία είναι χαμένο μεροκάματο, ότι θα γίνουν απολύσεις.
Θέλουν να εμποδίσουν τη μαζικότητα, τη συνέχεια, την κλιμάκωση και πολιτικοποίηση των αγώνων. Έτσι μπορούν να ελέγχουν ότι οι όποιες αντιδράσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική θα περιορίζονται ως εκεί που δε δημιουργούν ιδιαίτερο πρόβλημα στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Θυμηθείτε: Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που μας καλούσαν τόσα χρόνια να βοηθήσουμε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, εκθείαζαν την ΕΕ. Τώρα, πετάνε κορόνες ενάντια στην κυβέρνηση, την τρόικα, οργανώνουν κινητοποιήσεις, αφήνοντας και πάλι στο απυρόβλητο το σύνολο των υπεύθυνων και το λόγο για τον οποίο λαμβάνονται τα μέτρα. Δηλαδή, ότι αυτά υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα κέρδη των μονοπωλίων. Ότι αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ, της κυβέρνησης αλλά και όλων των κομμάτων του αστικού συστήματος (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, ΛΑΟΣ) και εκεί πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη μας.
Σε αυτό τον υπονομευτικό ρόλο μέσα στο κίνημα δίνουν πολύτιμες υπηρεσίες στην κυβέρνηση και στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό οι διάφοροι «αριστεροί» στους χώρους υγείας (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ- ΚΚΕ). Στο όνομα της ενότητας συνδιαμορφώνουν πλαίσια αγώνα με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην παραπάνω λογική. Στην πράξη, πειθαρχούν στα μέτρα (π.χ. λένε ότι η μη πληρωμή των χαρατσιών είναι πράξη συμβολική). Δε διστάζουν να διαδίδουν ψέματα στην εκστρατεία συκοφάντησης που έχουν εξαπολύσει. Αρνούνται εδώ και καιρό τη συγκρότηση και λειτουργία του ΔΣ και του σωματείου των μισθωτών γιατρών στον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι πλειοψηφία. Το αγαπημένο τους σύνθημα, μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, είναι "έξω τα κόμματα, οι παρατάξεις από τις κινητοποιήσεις, από τα συνδικάτα και τις σχολές", εννοώντας κυρίως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη μάσκα του "ανεξάρτητου", τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΠΟΕΔΗΝ. Να συνεχίσουν ανώδυνα την προσπάθεια αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των εργαζομένων και των αγώνων. Να τσουβαλιάσουν τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μαζί με αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, για να βάλουν εμπόδια στη συσπείρωση με το ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα, στελέχη των διοικήσεων των υπηρεσιών Υγείας στα νοσοκομεία εντείνουν την προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού των εργαζομένων. Ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση. Στο κλίμα τρομοκρατίας είναι "κοινό μυστικό" ότι βοηθάνε και συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ σε διάφορα νοσοκομεία που εκφοβίζουν ή και πουλάνε εκδούλευση σε εργαζόμενους γύρω από το ζήτημα με τις λίστες ονομάτων για την εργασιακή εφεδρεία.
Στάσου όρθιος. Πάλεψε!
Οφείλεις να μπεις μπροστά. Να περιφρουρήσεις το δικαίωμα να γίνουν Γ.Σ. Να απαιτήσεις να γίνεται συζήτηση, να καταλήγει η Γ.Σ. σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Να μην επιτρέπεις σε κανέναν να τις διαλύει. Η συζήτηση στις Γ.Σ. δεν μπορεί να αφορά μόνο την περιγραφή του προβλήματος, ή το ποια μορφή θα έχει μία κινητοποίηση (συγκέντρωση, πορεία, κατάληψη κ.λπ.). Πρέπει να γίνεται καθαρό για ποιο λόγο λαμβάνονται όλα αυτά τα μέτρα, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος των εργαζομένων, ποια αιτήματα και στόχους θα έχει ο αγώνας. Γι' αυτά τα ζητήματα υπάρχουν δύο γραμμές μέσα στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα: από τη μία η γραμμή του συμβιβασμού με την αντιλαϊκή πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια, την ΕΕ, της ανώδυνης αγωνιστικότητας και από την άλλη η γραμμή της απειθαρχίας και ανυπακοής σε αυτούς, που παλεύει για να παρεμποδιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αντεπιτεθεί ο λαός.
Οι εργατικοί, λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, δεν μπορεί να είναι μόνο αμυντικοί και να διεκδικούμε μόνο να μη χάσουμε ότι απέμεινε. Μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αυτό είναι δυνατό με βάση τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Με την πάλη μας, που να στοχεύει στην ανατροπή, σε ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν θέση, έχουν ευθύνη. Όλοι μαζί να σπάσουμε τη μιζέρια, το φόβο, τη λογική ότι δεν γίνεται τίποτα. Κανένας μόνος του. Σ' αυτές τις συνθήκες πρέπει να δυναμώσει ο ρόλος και η ευθύνη των σωματείων. Να απαντήσουμε στην τρομοκρατία, τις απαγορεύσεις, τις απειλές, τις απολύσεις. Μπορούμε, με καλή οργάνωση, να υψώσουμε τείχος στη βαρβαρότητα της αντιλαϊκής πολιτικής. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική. Για να γίνει αυτό πρέπει να γυρίσουν οι εργαζόμενοι την πλάτη στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Να απομονώσουν τους διάφορους αριστερούς που τους δίνουν χέρι βοήθειας και χτυπάνε μαζί το ΠΑΜΕ. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα σωματεία.
Ενίσχυσε τις ταξικές δυνάμεις, τις επιτροπές αγώνα του ΠΑΜΕ. Δραστηριοποιήσου ενεργά.
Δώσε αποφασιστικά τη μάχη στις απεργίες στις 5 και 19 Οκτώβρη μαζί με το ΠΑΜΕ.
