Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Βλάχοι της Πρεμετής Βορείου Ηπείρου και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Σταύρου (Νέστωρα της Δημοσιογραφίας και μεγάλου πατριώτη) και της Ευθυμίας Κωνσταντινίδη. Ήταν η μεγαλύτερη γραφίδα της γενιάς του και από τον τρόπο γραφής του επηρεάστηκαν πολλοί και σημαντικοί δημοσιογράφοι και λόγιοι της Φλώρινας. Η προσωπικότητα του Στέφανου Κωνσταντινίδη, ο χαρακτήρας του και η ιστορία του «Έθνους» ήταν τα στοιχεία εκείνα που έκαναν το τυπογραφείο του «Έθνους» να γίνει η κυψέλη όπου μαζεύονταν η αφρόκρεμα των λόγιων, καλλιτεχνών και πολιτικών της Φλώρινας.
Χαρακτηρίζονταν για το προοδευτικό, και πατριωτικό του πνεύμα που αποτυπώνονταν πάντοτε στα άρθρα του. Δεν δίστασε πολλές φορές να συγκρουστεί με την εκάστοτε εξουσία.
Από το 1930 ο Στέφανος Κωνσταντινίδης εργάστηκε στο τυπογραφείο του πατέρα του Σταύρου, όπου εξελίχτηκε σε δεινό στοιχειοθέτη και μεγάλο δάσκαλο της τυπογραφίας. Από τα χέρια του βγήκαν όλοι οι γνωστοί τυπογράφοι της Φλώρινας. Ήταν δε τόσο μεγάλη η αγάπη του για την τυπογραφία και τη δημοσιογραφία, αλλά και η ανάγκη να εργάζεται για να ζήσει την οικογένειά του, ώστε δούλεψε σκληρά στο τυπογραφείο μέχρι τα 80 του χρόνια, παρότι είχε βγει στη σύνταξη 16 χρόνια πριν.
Το 1946 ανέλαβε την Διεύθυνση του «Έθνους» και μαζί με κεντρώους και προοδευτικούς πολίτες και πολιτικούς της περιοχής που αγκάλιασαν την εφημερίδα αγωνίστηκε με την πέννα του σε δύσκολους καιρούς για το φρόνημα και την πρόοδο της περιοχής.
Διετέλεσε για χρόνια Πρόεδρος του Βορειοηπειρωτικού Συλλόγου Φλώρινας, υπήρξε δε από τους πυρήνες των φλωρινιωτών που ίδρυσαν τον Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης» και δημιούργησαν τα σημαντικά τμήματά του.
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης ήταν πολυμαθής με τεράστιες γνώσεις για την ιστορία της χώρας και της Φλώρινας. Γνώριζε πολλές και άγνωστες πτυχές γεγονότων της περιοχής που ωστόσο δεν φρόντισε ποτέ να καταγράψει στο χαρτί. Στη μνήμη του κουβαλούσε όλη την ιστορία της Φλώρινας, και φρόντιζε πάντα να διηγείται μοναδικά.
Τιμήθηκε επανειλημμένα για το ήθος, τις αξίες και την προσφορά του στην Φλώρινα.
Υπήρξε άνθρωπος που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το χρήμα, ούτε για την υστεροφημία τη δική του ή της οικογένειάς του. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων, με μοναδική ευγένεια, ήπιος και άριστος οικογενειάρχης που έχαιρε της εκτίμησης της τοπικής μας κοινωνίας.
Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του, τα δύο γιούς του και τέσσερα εγγόνια.
Πηγή: ethnosflo.blogspot.com
