Το τελευταίο διάστημα έχουν αναδειχθεί πολλές πτυχές από τις τραγικές συνέπειες που έχει για τους ασφαλισμένους, τους ασθενείς, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους φαρμακοποιούς, τους εργαζόμενους στα φαρμακεία, το γεγονός ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Συνολικά η επιχειρηματική δράση σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο έχει σαν αποτέλεσμα οι υπηρεσίες Υγείας, η θεραπεία, τα φάρμακα να πωλούνται και να αγοράζονται.
Όλη αυτή η «αγορά» της Υγείας λειτουργεί με τους νόμους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας, με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλους τους «κρίκους». Απόρροια αυτού είναι και το ζήτημα που έχει προκύψει με τους φαρμακοποιούς, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την οικονομική ασφυξία τους, εξαιτίας της αδυναμίας των ασφαλιστικών ταμείων να πληρώσουν τις οφειλές τους. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι το φάρμακο παράγεται από τις φαρμακοβιομηχανίες που είναι μονοπώλια. Αυτές καθορίζουν τις τιμές του, με βάση την αδηφαγία τους για ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος. Δε νοιάζονται για την υγεία του λαού. Το φάρμακο είναι πανάκριβο. Ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο μέρος της πληρωμής του φαρμάκου για έναν ασθενή, εργαζόμενο ή συνταξιούχο γίνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία, λόγω μείωσης εσόδων, λόγω εισφοροδιαφυγής, τεράστιας ανεργίας, ανασφάλιστης εργασίας, μείωσης μισθών, αλλά και των τεράστιων χρεών του κράτους προς αυτά, αδυνατούν να πληρώσουν τους φαρμακοποιούς, ενώ ήδη έχουν κόψει πολλά φάρμακα.
Όμως, ενώ οι φαρμακοβιομηχανίες θησαυρίζουν και το κράτος τούς προσφέρει τα πάντα, όλο και περισσότεροι δεν έχουν να πάρουν τα απαραίτητα φάρμακα, οι άνεργοι δε δικαιούνται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν για όλο και περισσότερα. Επιπλέον, οι φαρμακοβιομηχανίες, είτε αποσύρουν, αν δεν τους συμφέρει, είτε απειλούν ότι θα αποσύρουν φάρμακα από την αγορά - πολλά υψίστης σημασίας - παίζοντας με την υγεία των ασθενών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων έχει άμεσο συμφέρον από την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία και Φάρμακο. Τότε το φάρμακο θα είναι κοινωνικό αγαθό, θα έχουν πρόσβαση όσοι έχουν ανάγκη και θα το έχουν δωρεάν. Στα πλαίσια ενός κρατικού Ενιαίου Φορέα Παραγωγής, Εισαγωγής, Διανομής και Έρευνας Φαρμάκου, η παραγωγή θα σχεδιαζόταν σύμφωνα με τις ανάγκες, η έρευνα θα διεξαγόταν σύμφωνα με την εξέλιξη της επιστήμης και όχι το κέρδος, τα φάρμακα θα ήσαν πιο ασφαλή.
Όσο για την απειλή των φαρμακοποιών να σταματήσουν να δίνουν φάρμακα στους ασφαλισμένους αναγκάζοντάς τους να πληρώνουν ολόκληρο το κόστος τους οι ίδιοι, τη στιγμή μάλιστα που το εργατικό, λαϊκό εισόδημα εξανεμίζεται από τα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα και οι συντάξεις έχουν γίνει προνοιακά επιδόματα, είναι εκβιασμός στο λαό και «βγάζει λάδι» τα μονοπώλια φαρμάκου και την κυβέρνηση. Επομένως, η λύση δεν είναι οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί να μετακυλύουν το κόστος και τον εκβιασμό στους ασφαλισμένους, αλλά να αγωνιστούν μαζί με το εργατικό κίνημα και τις συνταξιουχικές οργανώσεις στην κατεύθυνση της διεκδίκησης των οφειλών των Ταμείων με επιχορήγησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και με προοπτική το φάρμακο να γίνει από εμπόρευμα, κοινωνικό αγαθό.
15 – 12 – 2011
