TO ΠΟΤΑΜΙ ΔΕ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ: ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟ.
Εδώ και 2 χρόνια μια αγουροξυπνημένη κοινωνία άρχισε να συνειδητοποιεί που την πήγαινε το ρεύμα του εύκολου ή του στημένου ή του διαπλεκόμενου διαχειρισμού, εγχώριου και μη ή και όλων των παραπάνω μαζί, από το 1981.
Η ψεύτικη άνεση και η χθεσινή μετάθεση στο σημερινό αύριο όλων των καίριων ζητημάτων οργάνωσης της ελληνικής πολιτείας, έφερε τη μείζων ανοχυρωσιά, όταν οι διεθνείς συνθήκες έγιναν οι χειρότερες. Ισως και τη σκόπιμη ανοργανωσιά.
Στον σημερινό 3ο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, Ανατολής και Δύσης , η μικρή μας χώρα , δείκτης-δέκτης στο μεγάλο σταυροδρόμι των μεγαλυτέρων οικονομικών αποφάσεων, χωρίς τις δομικές οικονομικές υποδομές , που θα προαπαιτούνταν.
Καιάδες ανεξέλεγκτοι τα ΝΠΔΔ, οι ΟΤΑ , τα Νοσοκομεία, οι Δημόσιες Υπηρεσίες, χωρίς λογιστικές υποδομές και ανάλογα οργανογράμματα.
Ανειδίκευτοι επικεφαλείς στους οργανισμούς οικονομικού ενδιαφέροντος , πλην με το πολιτικό κριτήριο: υπάκουοι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, βολικοί νομικοί, φιλόδοξοι μηχανικοί,χημικοί,φημισμένοι γιατροί ,υπάλληλοι πολιτικών γραφείων κλπ
Από την άλλη έλλειψη του γιατρού από τα νοσοκομεία, του μηχανικού από την οικοδομή, του γεωπόνου από το χωράφι, του κτηνίατρου από το μαντρί , του δάσκαλου από την ύπαιθρο κλπ καλυπτόταν από την παρουσία τους στην πολιτική.
Στα παραπάνω προστέθηκαν οι ευκαιριακές αρπαχτές όλων των επαγγελμάτων, η χιλιομετάβλητη φορολογική αστάθεια , η έλλειψη υποδομών στον πρωτογενή τομέα η έλλειψη κινήτρων και συνθηκών για τον δευτερογενή τομέα και η έλλειψη προοπτικών για τον τριτογενή τομέα.
Τα πρωτογενή ελλείμματα ήταν τα μικρά ρυάκια, που δημιουργούσαν τον μεγάλο ποταμό ενός τεράστιου χρέους, σιωπηλού, όσο και πλωτού, σαν τον Αμαζόνιο.
Στην παραπάνω πραγματικότητα ήρθε η διεθνής κρίση και η διεθνής οικονομική διαιτησία , για να αντιμετωπίσει όσα ως χώρα δεν τολμήσαμε ποτέ να τα δούμε στα μάτια, πόσο μάλλον να τα αντιμετωπίσουμε.Λύση ανάγκης ή μείζονος σκοπιμότητας.
Κι ήρθαν τα πρώτα μέτρα, απανωτά, καπακωτά, σβουρηχτά, στριφτογυριστά , σφονδυλουρανιστά, για να μας προσγειώσουν στην πραγματικότητα.
Το πρώτο κίνημα των αγανακτισμένων αποκοιμήθηκε στη θερινή ραστώνη.
Το ξύπνημα μέσα στο φθινόπωρο ήταν ήδη μέσα στο μονό ποτάμι του μνημονίου 2, που έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια , να μην είναι καν μνημόνιο αλλά … αρμόνιο.
Και φτάσαμε στην άνοιξη, με υπογεγραμμένο το 2ο μνημόνιο , μπροστά στην νέα εφαρμογή του ,σε φόντο εκλογών και κοινωνικής αναταραχής.
Μια κοινωνία ήδη στα όριά της, μια αγορά να μην κινείται , μια οικοδομή να μη ψηλώνει, μια οικονομία να μην δημιουργεί πλούτο δεν μπορεί πια να ζητείται κι άλλη απόσυρση πλούτου από αυτή. Χρειάζεται ανάπτυξη, παραγωγή κι ελπίδα.
Η κατεύθυνση πρέπει να είναι στην πλευρά της παραγωγής και της δημιουργίας.
Η κίνηση της κοινωνίας προς την κατεύθυνση του χρέους δεν πρέπει να είναι η κατακρήμνιση της κοινωνίας , για να κατακρημνιστεί μαζί και το χρέος.
Η κατακρήμνιση του χρέους πρέπει να καθοδηγείται με τρόπο ώστε να κινεί τις οικονομικές γεννήτριες παραγωγής πλούτου, κι αναθέρμανσης της οικονομίας.
Προς το σκοπό αυτό η κοινωνική αναταραχή προς το παρόν διοχετεύεται στην κάλπη.
Είναι μια δημιουργική ευκαιρία,να γκρεμοτσακίσει ,χωρίς να γκρεμοτσακιστεί.
Ας γίνει ο δημιουργικός αγωγός που θα εξωθήσει το κοινωνικό ρεύμα στη μεγάλη κατακρήμνιση των χθεσινών νοοτροπικών , στην κατεύθυνση όμως κίνησης των δημιουργικών εφεδρειών , για την παραγωγή ρεύματος ανάπτυξης και πλούτου.-
Ο τριγενής βιγλάτωρ
