Η κοινωνία της Εορδαίας αμύνεται για να διατηρήσει τα κεκτημένα του Μποδοσάκειου, η κοινωνία της Νεάπολης αμύνεται για να μην γίνει το στρατόπεδο υποδοχής, άλλες κοινωνίες αμύνονται για να μην χάσουν τα τμήματα ΤΕΙ, ΕΛΤΑ, τελωνεία κλπ δομές που διαθέτουν στα όρια τους.
δυστυχώς η άμυνα στην επιθετική μείωση του κράτους έχει αντικαταστήσει την όποια διεκδίκηση μεριδίου ποιότητας ζωής στην Δυτική Μακεδονία _
οι πολίτες συσπειρώνονται μόνο όταν κινδυνεύουν να χάσουν κάτι που διέθεταν.... και αυτό δεν αποτελεί δική τους ευθύνη _
απουσιάζει τραγικά μία κοινή περιφερειακή συνείδηση και προοπτική, δεδομένου πως οι χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι οι μόνες που ενδέχεται να διατηρήσουν ψήγματα συνοχής του κοινωνικού ιστού έως το 2020 _
ενώ όμως οι πολίτες βρίσκονται συνεχώς αμυνόμενοι ενάντια στα καθημερινά θέματα και σε ότι με κόπο στήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά, το τοπικό πολιτικό σκηνικό δείχνει επίσης αδύναμο να κινήσει επιθετικές διεκδικήσεις στην δημοσιονομική προσαρμογή της εποχής :
o ανύπαρκτη η υποχώρηση των διεκδικούμενων στρατηγικών στόχων ανάπτυξης στα νέα δεδομένα /
o αποσπασματικές δράσεις κοινωνικής συνοχής
o συνεργασίες και διεκδικήσεις κινούμενες αποκλειστικά στα όρια των προσωπικών λυκοφιλιών και διαπαραταξιακών συνεννοήσεων
o τραγική η παρουσία των εκπροσώπων στο κοινοβούλιο (με τον φόβο της οργής να κρέμεται με κάθε δημόσια εμφάνιση ή παρέμβαση)
o τοπική αυτοδιοίκηση σε παρατεταμένη αργία, μαχόμενη τα εσωτερικά διοικητικά προβλήματα προσαρμογής στον Καλλικράτη και στην άρνηση του μέσου υπαλλήλου να αποδώσει αποτελεσματικό προϊόν, έχοντας δεχτεί δραματικές μειώσεις αποδοχών
οι γενναίες αποφάσεις της αναγκαστικής προσαρμογής των μεγάλων βλέψεων και στόχων δεν έρχονται από πουθενά /
το πολιτικό αυτοδιοικητικό προσωπικό διαθέτει μόνο στοιχειώδη αντανακλαστικά και προσαρμόστηκε ήδη στο να παίρνει απλά θέσεις μαζί με τους αμυνόμενους πολίτες, διεκδικώντας το σύνηθες ανταποδοτικό μερίδιο μετά την όποια πιθανή επίτευξη διατήρησης κεκτημένων _
μπορούμε να προσδοκούμε σε μία σύνθεση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με αποκλειστικό στόχο αυτό των (λογικών) διεκδικήσεων ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης ?
υπάρχει διάθεση άσκησης οργανωμένης επιθετικής πολιτικής πίεσης και διεκδίκησης ή θα ταμπουρωθούμε όλοι μέσα στα όρια του χωριού, της γειτονιάς μας ή του σπιτιού μας, αμυνόμενοι ?
κοζάνη /
Καραμάρκος Κώστας – σύμβουλος περιφερειακής ανάπτυξης
Απρίλιος 2012