σε αυτοκράτορες: Ιούλιος, Αύγουστος.
Ούτε είναι τυχαίο ότι η δική μας η ταξιαρχία έχει για σήμα τον πελαργό. Όχι γιατί τάχα θα είχε χορηγό τον Αγγελόπουλο.
Δυστυχώς χρόνια τώρα, κι οι δικοί μας οι αυτοκράτορες, λάτρευαν το μετέωρο βήμα του αποδημητικού αυτού πτηνού: από Αύγουστο την κοπάναγαν για ….το Νότο. Προ τρομερού χειμώνος.
Αφού προηγουμένως εκαλλιεργείτο ,το αυτοκρατορικόν θέρος, όλος ο εσωτερικός μας κόσμος: μέσα σε γκάϊντες και κλαρίνα, να σου κι απόνας δύο μουσταρδί μουσταφά (μπάλκαν τζάζ) ή κανάς προφήτης ( ήλος ).
Περισσότερα ας μη λέγονται. Φτάνει η διαφήμιση της συμφοράς μας.
Κι έτσι οι χρόνοι παρήλθαν , μα λύσεις για το χειμώνα μας, δεν επήλθαν. Σαν τις λύσεις του καλοκαιριού; (Άστο καλύτερα)
Κανείς (των ενσκηπτομένων) δεν έσκυψε , άνευ οσφυοκαμψίας, στα ουσιαστικά προβλήματα του βαρέως χειμώνα εις την περιοχήν μας.
Κι έρθεν κι ο χειμών, ο τεμετέρ, μετά των οδόντων, σαν κομπρεσέρ.
Πάγωσε κι η γραία (η υπομονή μας) , μαζί κι η νέα (η μαία ελπίς μας)
Κι ο χειμώνας δε μας ξέχασε ο παρίας , σα λογαριασμός της εφορίας .
Κι όχι ένας ο λογαριασμός , κι όχι ολοένα και πιο φθηνός :
Θέρμανση , δρόμοι, λούκια, κεραμίδια, σωληνώσεις και χίλια άλλα.
Και χιονολάστιχα, κι αντιψυκτικά και αλυσίδες….
Και ο τζίρος μας πάντα 30% πιο κάτω από τις άλλες περιοχές και 1.500 ευρώ πιο πάνω για κάθε σπιτικό μας…
Και ήρθε κι η κρίση κι έδεσε το γλυκό. Δηλαδή το..θεόπικρο.
Και 40% πιο πάνω φόροι μας(πάει και το.. μεσοφόρι μας) κι οι εισφορές μας (ω , συμφορές μας)
. Και 40% πιο κάτω οι αμοιβές μας (οι θεόστραβές μας)
Και μας βρήκε κι αυτή μόνους. Χωρίς πετρέλαιο, χωρίς Δρόμους, Σχολές, Στρατό, Τράπεζα Ελλάδος, Εργοστάσια ΔΕΗ , Λιγνίτη, Τελωνεία .
Εφυγε κι ο τουρισμός , μας φέραν και κομμάντος της .. νέας taxis…
Και έμεινε σε μας μόνος κι έρημος, ο…τουρτουρισμός.
Και η άσπρη μέρα δεν θα αργήσει: θα είναι ξέξασπρη και παχιά.
Θα σκεπάσει όλη τη γκαντεμιά μας, για να την κάνει μεγαλύτερη ,άμα την παγώσει ή τη λασπώσει. Κι άντε μετά το μαγαζάκι , να ξελασπώσει.
Μετά τον Αύγουστο, πάλι ο χειμώνας, κάθε χρόνο πιο βαρύς.
Τούτο το χειμώνα, άμα τον πηδήξαμε, για άλλα 10 χρόνια καθαρίσαμε.
Τόσα χρόνια μας μάθαιναν να μη κρυώνουμε.
Τώρα προσπαθούν και να μη τρώμε.
Κρατήστε όμως όρεξη, τουλάχιστον να φάμε εκείνους …
Ο Μαύρος Πήτ
