Δεν είναι η πρώτη φορά που επισημαίνουμε πως βιώνουμε τη δυσκολότερη χρονιά μεταπολιτευτικά. Αυτό δεν είναι ένα λεκτικό σχήμα υπερβολής, αλλά η σκληρή πραγματικότητα έτσι όπως τη ζούμε όλοι.
Οι μνημονιακές πολιτικές αναλγησίας και ισοπέδωσης καταργούν ότι κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια, στο βωμό μιας μαύρης τρύπας ελλειμμάτων που δεν έχει πάτο και στην οποία καταβυθίζεται καθημερινά ο Έλληνας μισθοσυντήρητος πολίτης.
Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, οι μισθοί έχουν μεταβληθεί σε προνοιακά επιδόματα, η ακρίβεια καλπάζει ανεξέλεγκτα, το ίδιο και η κερδοσκοπία των μεσαζόντων και των ισχυρών. Στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχεί η απόλυτη αυθαιρεσία του εργοδότη ενώ στο δημόσιο υπάρχει τεράστιο κύμα φυγής χωρίς να υπάρχει αναπλήρωσή του ούτε καν στο χώρο της εκπαίδευσης.
Είναι χαρακτηριστικό πως την τελευταία τριετία στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση συνταξιοδοτήθηκαν 7.517 εκπαιδευτικοί και διορίστηκαν μόλις 1.573, με αποκορύφωση τη χρονιά 2012 όπου ενώ έφυγαν σε σύνταξη 1.674 εκπαιδευτικοί, διορίστηκαν μόλις 40! Δηλαδή 1 πρόσληψη για κάθε 42 αποχωρήσεις!!
Μπορεί φέτος η πολιτεία να πέτυχε(!) να στείλει τα σχολικά βιβλία έγκαιρα στις τάξεις – όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα του πολιτισμένου κόσμου – αλλά μια σειρά άλλων προβλημάτων με κυρίαρχο την υποχρηματοδότηση των σχολείων βάζουν εμπόδια στην ομαλή έναρξη και λειτουργία των σχολείων.
Κοινή είναι η αγωνία μας όταν: Κάθε Σεπτέμβρη, υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού Πολλά σχολεία εξακολουθούν να λειτουργούν σε διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.) Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες Οδηγείται σε απαξίωση το ολοήμερο σχολείο και ουσιαστικά μετατρέπεται σε «παιδοφυλακτήριο» Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας, υλικά νηπιαγωγείου) Πολλαπλασιάζεται η ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και εγκατάλειψης Υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών
Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι οι αγώνες είναι μάταιοι και πως πρέπει πειθαρχημένα και άβουλα να υποταχθούμε στην αναλγησία των ισχυρών, ορθώνουμε το ανάστημά μας ως οφειλόμενο χρέος στη νέα γενιά που διαπαιδαγωγούμε.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ανοιχτή επιστολή προς τους γονείς των μαθητών μας
Αγαπητοί γονείς,
Δεν είναι η πρώτη φορά που εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας με την έναρξη της σχολικής χρονιάς επικοινωνούμε μαζί σας -ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας – για να μοιραστούμε τους φόβους και τις αγωνίες μας για τη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση που ολοένα και περισσότερο βρίσκεται στο στόχαστρο βίαιων περικοπών, συρρίκνωσης, υποβάθμισης και απαξίωσης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επισημαίνουμε πως βιώνουμε τη δυσκολότερη χρονιά μεταπολιτευτικά. Αυτό δεν είναι ένα λεκτικό σχήμα υπερβολής, αλλά η σκληρή πραγματικότητα έτσι όπως τη ζούμε όλοι.
Οι μνημονιακές πολιτικές αναλγησίας και ισοπέδωσης καταργούν ότι κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια, στο βωμό μιας μαύρης τρύπας ελλειμμάτων που δεν έχει πάτο και στην οποία καταβυθίζεται καθημερινά ο Έλληνας μισθοσυντήρητος πολίτης.
Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, οι μισθοί έχουν μεταβληθεί σε προνοιακά επιδόματα, η ακρίβεια καλπάζει ανεξέλεγκτα, το ίδιο και η κερδοσκοπία των μεσαζόντων και των ισχυρών. Στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχεί η απόλυτη αυθαιρεσία του εργοδότη ενώ στο δημόσιο υπάρχει τεράστιο κύμα φυγής χωρίς να υπάρχει αναπλήρωσή του ούτε καν στο χώρο της εκπαίδευσης.
Είναι χαρακτηριστικό πως την τελευταία τριετία στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση συνταξιοδοτήθηκαν 7.517 εκπαιδευτικοί και διορίστηκαν μόλις 1.573, με αποκορύφωση τη χρονιά 2012 όπου ενώ έφυγαν σε σύνταξη 1.674 εκπαιδευτικοί, διορίστηκαν μόλις 40! Δηλαδή 1 πρόσληψη για κάθε 42 αποχωρήσεις!!
Μπορεί φέτος η πολιτεία να πέτυχε(!) να στείλει τα σχολικά βιβλία έγκαιρα στις τάξεις – όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα του πολιτισμένου κόσμου – αλλά μια σειρά άλλων προβλημάτων με κυρίαρχο την υποχρηματοδότηση των σχολείων βάζουν εμπόδια στην ομαλή έναρξη και λειτουργία των σχολείων.
Κοινή είναι η αγωνία μας όταν: Κάθε Σεπτέμβρη, υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού Πολλά σχολεία εξακολουθούν να λειτουργούν σε διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.) Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες Οδηγείται σε απαξίωση το ολοήμερο σχολείο και ουσιαστικά μετατρέπεται σε «παιδοφυλακτήριο» Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας, υλικά νηπιαγωγείου) Πολλαπλασιάζεται η ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και εγκατάλειψης Υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών
Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι οι αγώνες είναι μάταιοι και πως πρέπει πειθαρχημένα και άβουλα να υποταχθούμε στην αναλγησία των ισχυρών, ορθώνουμε το ανάστημά μας ως οφειλόμενο χρέος στη νέα γενιά που διαπαιδαγωγούμε.
ΑΓΩΝΙΖΩΜΑΣΤΕ ΓΙΑ...
αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη
Γιατί είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και
βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν την
αγοραστική τους δύναμη
Γιατί αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή
της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της
παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και
περισσότερο, όλο και σκληρότερα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας
Γιατί θυμώνουμε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες
δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της
απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών
Συμβάσεων) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.
Γιατί κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει
ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε
βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε
την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.
Γιατί αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται
πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και
περισσότεροι.
Αγωνιζόμαστε για:
Επένδυση στην παιδεία ως μοναδική ελπίδα εξόδου από την κρίση
Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και
κατηγοριοποιήσεις
Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο
Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία
Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την
ολόπλευρη γνώση
Μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς. Οι αποδοχές των 645 ευρώ για τον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό που
είναι αναγκασμένος να υπηρετήσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είναι ντροπή για την ελληνική κοινωνία οδηγούν στην
απόλυτη εξαθλίωση και απαξίωση του ρόλου του
Αγαπητοί γονείς,
Όλα αυτά μας προϊδεάζουν για μια χρονιά χειρότερη από την προηγούμεη και δεν μπορούμε
να μένουμε απαθείς. Είναι χρέος μας να αντιδράσουμε, να αγωνιστούμε, να παλέψουμε
γι΄αυτό και αποφασίσαμε συμβολικά
να ξεκινήσουμε τη φετινή σχολική χρονιά με μία 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση.
Γιατί τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να υπάρχουν χρήματα ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους
(πετρέλαιο, γραφική ύλη, λογαριασμοί κλπ)
Γιατί οι εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι νέοι αδυνατούν να ζήσουν με μισθούς εξαθλίωσης των 640 ευρώ
Γιατί τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστια
Το οικονομικό κόστος που επωμιζόμαστε ως συνέπεια των αγώνων μας είναι δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα στις συνθήκες της
σημερινής κρίσης, όμως δεν μπορεί να είναι φραγμός στα οράματά μας για μια καλύτερη παιδεία.
Σας ζητούμε να σταθείτε συμπαραστάτες στον αγώνα μας και να σας καλούμε να παραμερίσετε όσους «καλοθελητές»
θελήσουν να συκοφαντήσουν αυτό τον αγώνα. Να είστε σίγουροι πως με την απεργία μας αυτά που έχουμε να κερδίσουμε
εμείς, οι μαθητές μας και το δημόσιο σχολείο είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε να «χάσουμε».
Αγώνας όλης της κοινωνίας για δημόσια και δωρεάν Παιδεία
για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού
Όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα
Δ Ι Δ Α Σ Κ Α Λ Ι Κ Η Ο Μ Ο Σ Π Ο Ν Δ Ι Α Ε Λ Λ Α Δ Α Σ
