Αναλώνει σε μεγάλο βαθμό το εισόδημά του στηρίζοντας από τον εγχώριο ξένο, (πολυκατάστημα ή μη ) μέχρι τις γειτονικές και τις πιο απόμακρες ακόμα αγορές, με αποτέλεσμα την συνεχώς αυξανόμενη έλλειψη ρευστότητας και κυκλοφοριακής ταχύτητας του χρήματος στην τοπική αγορά, με αποτέλεσμα συνεχής υποβάθμιση και συρρίκνωσή της.
Η επίσημη αιτιολογία είναι η ακρίβεια της τοπικής αγοράς, που τελικά είναι μύθος, κι όχι μόνο γιατί απλά δεν είναι αιτία αλλά ακριβές αποτέλεσμα των επιλογών του.
Το κόστος μετακίνησης, διατροφής και ανάλωσης στις γειτονικές ( κι όχι μόνο) αγορές και στα τοπικά καταστήματα ξένων συμφερόντων, σε συνδυασμό με την μετακύλιση σε αυτόν του τελικού κοινωνικού και οικονομικού κόστους των επιλογών του (τοπική ανεργία, τοπική υπανάπτυξη, αστυφιλία και αποδήμηση, κλείσιμο σχολών και υπηρεσιών, αύξηση τιμών λόγω συρρίκνωσης τοπικής αγοράς, μείωση τιμών κινητών και ακινήτων κλπ) καθιστά όχι μόνο οικονομικά ασύμφορες τις καταναλωτικές επιλογές του αλλά και εξόχως κοινωνικά και οικονομικά εγκληματικές.
Σαφώς και η νοοτροπία αυτή σε μεγάλο βαθμό επιτείνεται ή ανακυκλώνεται , αν δεν δημιουργείται ,από την ύπαρξη λίγων γνωστών ανθρώπων σε όλο και μικρότερο κοινωνικό κύκλο, ειδικά όταν υπάρχει αυξανόμενη κρίση και συνεχώς μειούμενο εισόδημα προς ανάλωση.
Το πιο περίεργο , η ύπαρξη 3 αρνητικών ταυτόχρονα :
α) ήδη αρνητικός υπερεπαγγελματισμός υπαρχόντων επιχειρήσεων , λόγω μειούμενου τοπικού εισοδήματος, που οδηγεί σε κάποια κλεισίματα.
β) παράλληλη μείωση των καταναλωτικών επιλογών της αγοράς τοπικών συμφερόντων , με το όποιο κλείσιμο
γ) αγορές από ή σε ξένα συμφέροντα, όπερ φαύλος κύκλος.
Ποια η δέουσα αντίστροφη πορεία;
Σαφώς και δεν είναι η μείωση των τιμών των τοπικών επιχειρήσεων, τουλάχιστον δεν αρκεί μόνη της, ακριβώς γιατί μειώνεται ακόμα περισσότερο ο τοπικός τζίρος, και η οικονομική ευρωστία των τοπικών επιχειρήσεων , χωρίς να είναι βέβαιο ότι επανακάμπτουν οι διαρροές, ειδικά χωρίς παράλληλη βελτίωση ποιότητας.
Το κύριο ζήτημα είναι η εισροή αγοραστών, κεφαλαίων και εισοδήματος στην τοπική αγορά ,με όποιο πρόσφορο τρόπο.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα πολύ συγκεκριμένο :
Εκλήθησαν πχ 300 και τελικά ήρθαν 30 μαγαζάτορες (ας μη σταθούμε στα ακριβή νούμερα) για να κάνουν κάθε Τρίτη 30% έκπτωση στις υπηρεσίες που παρέχουν στο κοινό.
΄Αριστα, κι ας μην είχε η συζήτηση βελτίωση τσελεμεντέ ή έστω τυποποίηση κοινού τσελεμεντέ τοπικής ονομασίας προέλευσης.
Αν στην συγκεκριμένη συγκέντρωση είχε κληθεί πχ: ο Ιβάν Σαββίδης (πώς, άγνωστος είναι;) για ένα μεγάλο τοπικό( ποντιακό ας εν )αντάμωμα το καλοκαίρι
Δεν θα ήταν και οι 300 μαγαζάτορες (να συζητούν για το πόρτς και το ταναμένον συρβάν) κι άς μην ήταν και πόντιοι;
Δεν είναι ωφέλιμο να γραφτούν σήμερα άλλα, μέγας κίνδυνος να χαραμιστούν.
Το συμπέρασμα χρειάζεται, περίτρανο:
Αυτός ο τόπος, για να μη τρώει τις σάρκες του πρέπει να μην έχει χρόνο να ασχολείται με τίποτα άλλο και να μην πηγαίνει πουθενά αλλού.
Πρέπει να είναι φουλ απασχολημένος με εργασία και με δημιουργία.-
Ο τριγενής βιγλάτωρ
