Μια μικρή μειοψηφία σταυροδοσίας, συχνά μερικές εκατοντάδες ψήφων, εκλέγουν τοπικούς άρχοντες. Αυτοί θεωρούν εαυτούς πιό ευνοημένους από τους άλλους, άσχετα αν τα περιθώρια συνεχώς και στενεύουν.
Από την άλλη, χρόνια τώρα, το πελατειακό σύστημα στη χώρα μας και τις τοπικές κοινωνίες ιδιαίτερα εστιάζει και εκπαιδεύεται στην πελατειακή ψηφοθηρία, παραμελώντας και παραγκωνίζοντας την κοινή δράση και την κοινή ωφέλεια.
Προσπαθεί να μετατρέψει την κοινωνία σε προστατευόμενους επαίτες και τον κάθε καλό πατέρα και δίκαιο παππού του λαού μας, αντί για παραγωγό και δημιουργό, θεράποντα των πολιτικών γραφείων και των πέριξ ροντβάϊλερς.
Και δόστου και ολοένα ανακύκλωση των προϊόντων των πολιτικών γραφείων και των κομματικών σωλήνων, κι ολοένα και ευρύτερες κλίκες επί κλικών, ερωδιών και κορμοράνων ΄΄κοινωνικών κριτών΄΄ (έτσι λέν τους πολιτικούς κουτσομπόληδες).
Και να σου και διάδρομοι και κουρτίνες και κολλητοί κι αυτοκόλλητοι και ινστιτούτα και λοιπά μπαλαμούτια του πελατειακού συστήματος.
΄Ομως, όλα αυτά αρχίζουν να μοιράζουν όλο και λιγότερα ή και καθόλου.
Η πολυποίκιλλη κρίση στη χώρα μας αλλάζει πολλά δεδομένα.
Σήμερα οι εκπρόσωποι του πελατειακού συστήματος στη χώρα μας τείνουν να εκλείψουν ή εκλέγονται όλο και με λιγότερους ψήφους.
Ανατέλλουν νέα δεδομένα, μέσα από τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, που δημιουργεί η οικονομική ένδεια.
Η πενία ξανά αντιλέγει , όπως στο έργο ΄΄πλούτος΄΄ του Αριστοφάνη.
Επανεξετάζονται δομές και συστήματα και πρακτικές, κι όχι μόνο το πελατειακό σύστημα.
Η νέα γενιά που έρχεται διαπιστώνει ότι όχι μόνο κανείς δε σχεδίαζε γιαυτή αλλά ότι ακριβώς οι προηγούμενες είχαν προπωλήσει και το μέλλον τους.
΄Οχι, δεν είναι αρνητικά τα νέα δεδομένα, προπαντός δεν είναι απελπιστικά.
Είναι μεγάλη ευκαιρία να σπάσουν δομές και συστήματα.
Είναι μεγάλη ευκαιρία να εκλέγονται για όλο και λιγότερο χρόνο οι άρχοντές μας, για να έχουν κίνητρο να ασχολούνται και να προσφέρουν στις κοινές υποθέσεις, κι όχι στις ατομικές και τις προσωπικές τους.
Παράλληλα πρέπει να επανεξεταστούν οι πάσης φύσεως απολαβές τους, για να μην αποτελούν κίνητρο και αυτοσκοπό, για τη συμμετοχή τους στα κοινά.-\
Ο σκεπτόμενος πολίτης
