εύπορη και καμαρωτή, ο πλούτος σου.. σε δόσεις.
Για σε, σπιτάκια χάνονται, φαμίλιες με εξώσεις,
με ζούλα πάντα εξωθείς, νεκρούς να μας ξαπλώσεις.
Κοίταξε τώρα να χαρείς, χρυσή μαλαματένια,
γιατί η μοίρα αδημονεί, να γίνεις αχυρένια.
Μας πήγες πίσω στα παλιά, με Χίτλερ, Μουσολίνι,
τότε που σ΄ αναπαύσαμε, στην νεκρική σου κλίνη.
Οχύρωσε τα κάστρα σου, με Γοτθικό ασήμι,
ο Νότος πάλι θα σε βρει, στη Γη.. ή στη Σελήνη.
