Καταρρίπτεται με τον τρόπο αυτό ο μύθος της «πλούσιας περιοχής», που λόγω της ύπαρξης της ΔΕΗ έχει καλλιεργηθεί εσφαλμένα σε μεγάλο μερίδιο της κοινής γνώμης.
Τι μπορούμε και τι πρέπει λοιπόν να πράξουμε;
Να σχεδιάσουμε, να αξιοποιήσουμε και να εκμεταλλευτούμε τα όποια πλεονεκτήματα διαθέτουμε. Ίσως λίγα αλλά σημαντικά. Ένα από αυτά είναι και ο «Τοπικός πόρος» ή αλλιώς ο Νόμος 2446/96 άρθρο 20, που αποτελεί μια σημαντική και ιστορική κατάκτηση της περιοχή μας.
Οι απόψεις αναφορικά με τον τρόπο αξιοποίησης του είναι πολλές και διαφορετικές. Τόσες όσες και οι προσλαμβάνουσες αυτών που τις εκφέρουν. Οι πιο ευαίσθητοι περιβαλλοντικά υποστηρίζουν πως πρέπει να διατεθεί για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, οι πιο φιλελεύθεροι για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και οι πιο κοινωνιστές για την ενίσχυση της απασχόλησης - καταπολέμηση της ανεργίας.
Ποιος έχει δίκιο;
Κατά την προσωπική μου άποψη όλοι, καθώς δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς. Αυτό το μίγμα των τάσεων επιβάλλεται να αναπροσαρμόζεται και να επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τη χρονική συγκυρία και το βαθμό δυσκολίας της κάθε περιόδου.
Αυτό λοιπόν που απαιτείται είναι ο σωστός σχεδιασμός, η τεκμηρίωση των δράσεων και φυσικά ο έλεγχος για την ορθολογική διαχείριση «Τοπικού Πόρου». Στην παρούσα φάση απαιτείται η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα θέτει το θεσμικό πλαίσιο υλοποίησης σε συνάρτηση με την καταπολέμηση της ανεργίας, που αποτελεί και τον υπ’ αριθμό ένα κοινωνικό πρόβλημα για την περιοχή μας.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, αν υπάρχει περίπτωση να διαφωνήσεις:
Με τη στήριξη παρεμβάσεων για τις υποδομές του πρωτογενή τομέα;
Με τη χρηματοδότηση παρεμβάσεων για τη θερμική και ενεργειακή επάρκεια δημόσιων ή κοινωφελών κτηρίων (φωτοβολταικά,pellets κλπ);
Με την υλοποίηση μικρών τηλεθερμάνσεων σε μεταποιητικές μονάδες;
Με την υλοποίηση θερμοκηπιακού πάρκου με χρήση τηλεθέρμανσης;
Με την διευκόλυνση πρόσβασης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) σε χρηματοδότηση;
Με την αξιοποίηση βιομάζας, υπολειμμάτων και υποπροϊόντων γεωργικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων;
Με ενέργειες για την αποδοτική χρήση των υδατικών πόρων με ορθολογικό προγραμματισμό των αρδεύσεων;
Με την ενίσχυση επιχειρήσεων στην έρευνα, την τεχνολογική ανάπτυξη και στην βελτίωση τελικών προϊόντων;
Με δράσεις που αναπτύσσουν την επιχειρηματική συνεργασία, μεταξύ των
βασικών παραγωγικών φορέων;
Με ενέργειες για την βιώσιμη ένταξη στην αγορά εργασίας των νέων;
Με την χρηματοδότηση επιχειρήσεων με εξωστρεφή χαρακτηριστικά;
Με την χρηματοδότηση μικρών εκτροφείων γουνοφόρων ζώων;
Με την επιχορήγηση μικρών βιολογικών καθαρισμών;
Σίγουρα έχω παραλείψει πολλές περιπτώσεις περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές, αυτό όμως που έχει σημασία είναι η κατεύθυνση για την στήριξη της τοπικής οικονομίας. Στην προσπάθεια αυτή επιβάλλεται η σύνδεση των παρεμβάσεων με τις θέσεις απασχόλησης, διότι το κοινωνικό αποτύπωμα πρέπει και οφείλει να είναι ορατό, διακριτό και μετρήσιμο.
Η τοπική αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού έχει την τελευταία και μοναδική ίσως ευκαιρία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλει να μπει σε ένα ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο με όλους τους φορείς, μακριά από σκοπιμότητες και μικροπολιτικά οφέλη. Στην αρχή και όχι κατόπιν εορτής ή προ τετελεσμένων αποφάσεων, διότι έχουμε κουραστεί να κάνουμε ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Είναι η ώρα της ευθύνης και της υπέρβασης του «εγώ», του «κονέ» και των «παρεμβάσεων». Αντί για καυγάδες και κοκορομαχίες για τα ποσοστά και την κατανομή ας προσπαθήσουμε για την περεταίρω αύξηση του λιγνιτικού τέλους (ποσοστό αντίστοιχο άλλων κρατών μελών) και ας επιδείξουμε προτάσεις και σχεδιασμό ουσίας.
Μπορεί να μην το πιστεύετε αλλά ΟΛΟΙ μας αποφασίζουμε για την τύχη και την προοπτική του τόπου.
Βαγγέλης Σημανδράκος
Πρόεδρος ΓΕΩΤ.Ε.Ε./Π.Δ.Μ &
Περιφερειακός Σύμβουλος
*Σημείωση: Οι ιδέες δεν επιβιώνουν αν δεν έχει κανείς την ευκαιρία να παλέψει γι’ αυτές
(Thomas Mann). Όσοι κατάλαβαν… κατάλαβαν!!!
