Αξιότιμες, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας πρόσθεσε στον κάθε έναν από εμάς, ένα ακόμη επιπλέον προβληματισμό: «ποιο θα είναι το μέλλον μας»;
Σίγουρα αβέβαιο, για τον κάθε νέο πολίτη που ξεκινά τη ζωή του, αλλά και για κάθε γονέα που θα ήθελε να καμαρώσει για την ευτυχία του παιδιού του.
Για κάποιους γονείς, ο προβληματισμός αυτός είναι μεγαλύτερος, γιατί έτσι ήθελε ο Θεός.
Για τους γονείς των παιδιών με αναπηρία, αλλά και για όλη την οικογένεια αυτών, στο ερώτημα «ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ τα παιδιά μας, όταν εμείς δε θα μπορούμε να τα φροντίσουμε, όταν θα μας εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μας λόγω γήρατος ή ασθένειας, ή όταν εκλείψουμε από αυτήν τη ζωή», η υπεύθυνη για αυτά πολιτεία, πλέον αδυνατεί να μας απαντήσει.
Και αυτό, γιατί αντί να προάγει και να αναβαθμίζει το χώρο της αναπηρίας, μέσα από την μνημονιακή και τροϊκανή επιταγή, επιτρέψτε μου την έκφραση, συρρικνώνει, συγχωνεύει, υποχρηματοδοτεί και στο τέλος καταργεί δομές πρόνοιας που σκοπό έχουν την υποστήριξη των ΑμεΑ και των οικογενειών τους, σαν αυτή του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, την μοναδική για αυτόν το σκοπό στο Νομό μας.
Τα παιδιά μας στο ΚΕΚΥΚΑμεΑ, βρίσκουν αυτό που πρέπει να έχουν, την εκπαίδευση, τη φροντίδα, την υποστήριξη και το δρόμο της Κοινωνικής Ένταξης. Μέσα από πολλές δοκιμασίες για 12 χρόνια, τα Άτομα με Αναπηρία, με τη βοήθεια και την υποστήριξη του ολιγάριθμου προσωπικού αλλά και τη δική τους δύναμη και θέληση για ζωή, κατάφεραν να συμμετάσχουν ισότιμα μέσα στον κοινωνικό ιστό της Φλώρινας αλλά και ακόμα πιο πέρα από αυτήν.
Η πολιτεία, όμως, έρχεται και αδιαφορεί για όλα αυτά. Πρώτα πρώτα με τη συγχώνευση του Κέντρου με το Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας και στη συνέχεια με την υποχρηματοδότησή του.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να αντεπεξέλθει στο δύσκολο αυτό έργο που καλείται το προσωπικό να αναλάβει αλλά και πώς ο σκοπός ίδρυσής του να πραγματοποιηθεί;
Είναι πολύ εύκολο, όμως, και ανέξοδο για όλους μας να ελπίζουμε. Δεν κοστίζει καθόλου και η ελπίδα ζωής έρχεται από το Θεό και στη συνέχεια από τον συνάνθρωπό μας. Έρχεται μέσα από τη σημερινή εκδήλωση, που θα μας χαρίσει ένα δώρο: την ανθρωπιά. Όσο υπάρχει ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει με τους συνανθρώπους του. Με την παρουσία τη δική σας σήμερα εδώ, θα συνεχίσει να έχει ζωή το Κέντρο μας, θα συνεχίσουν να ζουν ισότιμα και τα παιδιά με αναπηρία μέσα στην κοινωνία. Την ελπίδα και τη χαρά που προσφέρετε σήμερα σε μας τους γονείς, ο Θεός να ανταποδώσει σε όλους σας με Υγεία και Αγάπη.
Σας ευχαριστούμε όλους και όλες σας μέσα από την καρδιά μας.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε την κα Αλεξάνδρα και τον κο Νίκο, οι οποίοι συνεχίζουν μέσα από τους δρόμους της αγάπης και της ανθρωπιάς να σκορπούν πάντα ελπίδα.
Ο λόγος ο δικός μας να είναι η Υγεία η δική τους και όλου του κόσμου.
Σιδηροπούλου Αγνή
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων παιδιών με Αναπηρία,
Εκ μέρους όλων των γονέων ΑμεΑ
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας πρόσθεσε στον κάθε έναν από εμάς, ένα ακόμη επιπλέον προβληματισμό: «ποιο θα είναι το μέλλον μας»;
Σίγουρα αβέβαιο, για τον κάθε νέο πολίτη που ξεκινά τη ζωή του, αλλά και για κάθε γονέα που θα ήθελε να καμαρώσει για την ευτυχία του παιδιού του.
Για κάποιους γονείς, ο προβληματισμός αυτός είναι μεγαλύτερος, γιατί έτσι ήθελε ο Θεός.
Για τους γονείς των παιδιών με αναπηρία, αλλά και για όλη την οικογένεια αυτών, στο ερώτημα «ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ τα παιδιά μας, όταν εμείς δε θα μπορούμε να τα φροντίσουμε, όταν θα μας εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μας λόγω γήρατος ή ασθένειας, ή όταν εκλείψουμε από αυτήν τη ζωή», η υπεύθυνη για αυτά πολιτεία, πλέον αδυνατεί να μας απαντήσει.
Και αυτό, γιατί αντί να προάγει και να αναβαθμίζει το χώρο της αναπηρίας, μέσα από την μνημονιακή και τροϊκανή επιταγή, επιτρέψτε μου την έκφραση, συρρικνώνει, συγχωνεύει, υποχρηματοδοτεί και στο τέλος καταργεί δομές πρόνοιας που σκοπό έχουν την υποστήριξη των ΑμεΑ και των οικογενειών τους, σαν αυτή του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, την μοναδική για αυτόν το σκοπό στο Νομό μας.
Τα παιδιά μας στο ΚΕΚΥΚΑμεΑ, βρίσκουν αυτό που πρέπει να έχουν, την εκπαίδευση, τη φροντίδα, την υποστήριξη και το δρόμο της Κοινωνικής Ένταξης. Μέσα από πολλές δοκιμασίες για 12 χρόνια, τα Άτομα με Αναπηρία, με τη βοήθεια και την υποστήριξη του ολιγάριθμου προσωπικού αλλά και τη δική τους δύναμη και θέληση για ζωή, κατάφεραν να συμμετάσχουν ισότιμα μέσα στον κοινωνικό ιστό της Φλώρινας αλλά και ακόμα πιο πέρα από αυτήν.
Η πολιτεία, όμως, έρχεται και αδιαφορεί για όλα αυτά. Πρώτα πρώτα με τη συγχώνευση του Κέντρου με το Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας και στη συνέχεια με την υποχρηματοδότησή του.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να αντεπεξέλθει στο δύσκολο αυτό έργο που καλείται το προσωπικό να αναλάβει αλλά και πώς ο σκοπός ίδρυσής του να πραγματοποιηθεί;
Είναι πολύ εύκολο, όμως, και ανέξοδο για όλους μας να ελπίζουμε. Δεν κοστίζει καθόλου και η ελπίδα ζωής έρχεται από το Θεό και στη συνέχεια από τον συνάνθρωπό μας. Έρχεται μέσα από τη σημερινή εκδήλωση, που θα μας χαρίσει ένα δώρο: την ανθρωπιά. Όσο υπάρχει ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει με τους συνανθρώπους του. Με την παρουσία τη δική σας σήμερα εδώ, θα συνεχίσει να έχει ζωή το Κέντρο μας, θα συνεχίσουν να ζουν ισότιμα και τα παιδιά με αναπηρία μέσα στην κοινωνία. Την ελπίδα και τη χαρά που προσφέρετε σήμερα σε μας τους γονείς, ο Θεός να ανταποδώσει σε όλους σας με Υγεία και Αγάπη.
Σας ευχαριστούμε όλους και όλες σας μέσα από την καρδιά μας.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε την κα Αλεξάνδρα και τον κο Νίκο, οι οποίοι συνεχίζουν μέσα από τους δρόμους της αγάπης και της ανθρωπιάς να σκορπούν πάντα ελπίδα.
Ο λόγος ο δικός μας να είναι η Υγεία η δική τους και όλου του κόσμου.
Σιδηροπούλου Αγνή
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων παιδιών με Αναπηρία,
Εκ μέρους όλων των γονέων ΑμεΑ