Μετά από τρία χρόνια Μνημονίων η Ελλάδα είναι σήμερα μια κατεστραμμένη χώρα. Η φτώχεια και η δυστυχία εξαπλώνονται, η ανεργία καλπάζει, η Υγεία, η Παιδεία και το ασφαλιστικό σύστημα διαλύονται, η νεολαία μεταναστεύει. Όσο η πολιτική της λιτότητας συνεχίζεται, προοπτική εξόδου από την κρίση αυτή δεν υπάρχει. Όμως, όσο περισσότερο μεγαλώνει η καταστροφή, τόσο σκληρότερα μέτρα προωθούν οι δανειστές και η κυβέρνηση.
Την φασιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής»
δεν την μάθαμε εχθές. Όμως η ισχυροποίησή της δεν θα ήταν ποτέ δυνατή χωρίς την καταστροφή που έχει επιφέρει το Μνημόνιο στην Ελληνική κοινωνία.
Για πολλά χρόνια και μέχρι προχτές, οι ρατσιστές μαχαιροβγάλτες με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα χιτλερικά τατουάζ, απολάμβαναν μια πρωτοφανή υποστήριξη. Τα δελτία των 8 τους παρουσίαζαν ως «αγανακτισμένους πολίτες που αυτοδικούν». Εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας τους αγιογραφούσαν ως καλοκάγαθους πρόσκοπους που περνάνε γιαγιάδες απέναντι. Επιχειρηματίες τους ενίσχυαν οικονομικά. Ακροδεξιοί Μητροπολίτες τους ευλογούσαν. Το κράτος τους άφηνε ανενόχλητους να στήνουν τα δίκτυά τους στον στρατό και την αστυνομία.
Γιατί γίνονταν όμως όλα αυτά;
Για έναν και μοναδικό λόγο: Για να χτυπηθούν με κάθε τρόπο οι κοινωνικές αντιστάσεις και το λαϊκό κίνημα, για να αντιμετωπιστεί η άνοδος της Αριστεράς, που είναι ο πραγματικός κίνδυνος για την κυβέρνηση και τα Μνημόνια. Έτσι, τα κόμματα του Μνημονίου με την περίφημη «θεωρία των δύο άκρων», και την εξίσωση «τι αγανακτισμένος, τι φασίστας» εξοικείωσαν ουσιαστικά την κοινή γνώμη με τους οργανωμένους νεοναζί εγκληματίες. Ταυτόχρονα μετέτρεψαν τον εαυτό τους σε ουρά της Χρυσής Αυγής, για να καλοπιάσουν τους ψηφοφόρους της: Κατόπιν απαίτησης της Χρυσής Αυγής, έκλεισαν ιστοσελίδες, απαγόρευσαν θεατρικές παραστάσεις, πάγωσαν τον νόμο για την απόκτηση ιθαγένειας, μπλόκαραν τον εκσυγχρονισμό της αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Η συστηματική εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής εναντίον μεταναστών, συνδικαλιστών και μελών αριστερών οργανώσεων παρέμεινε ανενόχλητη, με την αστυνομία να φτάνει πάντα καθυστερημένη και πολλές φορές να συλλαμβάνει τα θύματα. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη έχουν ψηφίσει κόντρα στην άρση της ασυλίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής, στέλνοντας μηνύματα στην εκλογική της βάση. Μέχρι λίγες ώρες πριν από το έγκλημα στην Νίκαια, στελέχη της ΝΔ, και δημοσιογράφοι και σχολιαστές των καναλιών, έκαναν πολιτικά ανοίγματα προς την Χρυσή Αυγή, φτάνοντας έως και στην πρόταση της κυβερνητικής συνεργασίας. Από την πλευρά της η ΧΑ φρόντισε όλη αυτή την περίοδο να στηρίζει με συνέπεια στην Βουλή τα συμφέροντα και τα εξοργιστικά προνόμια των εφοπλιστών (αλλά και των ιδιοκτητών ΠΑΕ), χτίζοντας προφίλ «υπεύθυνου» κόμματος.
Επιτέλους δικαιοσύνη...
Η δολοφονία του Παύλου Φύσα από τους μαχαιροβγάλτες της ΧΑ δεν ήταν η πρώτη. Ήταν όμως αυτή που ξεσήκωσε την κατακραυγή στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, για την σκανδαλώδη ανοχή της κυβέρνησης των Μνημονίων απέναντι στην Ναζιστική συμμορία. Η κοινωνία απαιτεί να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη, να εξαρθρωθεί η εγκληματική δράση της ΧΑ, να εκκαθαριστούν οι φασιστικοί θύλακες στον στρατό και την αστυνομία.
«Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον»
Όμως το δρόμο στον Φασισμό δεν μπορεί να τον κόψει μόνο η δικαιοσύνη, αλλά απαιτείται ένα μαζικό δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα. Με μαζική παρουσία και δράση εκεί που χτυπάει η κρίση και η απελπισία, στις γειτονιές της ανεργίας και της απόγνωσης, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, σε κάθε χώρο δουλειάς. Με την οργάνωση της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Με εκδηλώσεις και δράσεις ενημέρωσης. Με απελευθέρωση των συνειδήσεων από το σκοτάδι του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, με απελευθέρωση των ανθρώπων και της φύσης από κάθε είδους δεσμά. Με αταλάντευτη υπεράσπιση της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο φασισμός θα επιστρέψει μια και καλή στο περιθώριο και στο σκοτάδι όπου ανήκει, όταν μπει τέλος στην μνημονική εξαθλίωση, όταν η ελληνική κοινωνία ξαναβρεί την αξιοπρέπεια της, και αποκτήσει και πάλι ελπίδα. Γι αυτό ο αγώνας για απομόνωση του φασισμού και ο αγώνας για την απαλλαγή της Ελλάδας από το Μνημόνιο είναι ο ίδιος αγώνας.
Η ελληνική κοινωνία έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους:
Δουλειά, Δημοκρατία και Αξιοπρέπεια, ή Μνημόνιο, Εξαθλίωση και Φασισμός;
Την απάντηση θα την δώσει ο ίδιος ο λαός με ένα μαζικό, πολύμορφο και ενωτικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής και μια κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Βάζουμε τέλος στην καταστροφή. Ανοίγουμε δρόμο στην ελπίδα
