Για τον εορτασμό 1.700 χρόνων από το Διάταγμα περί Ανεξιθρησκείας από το Μ.Κωνσταντίνο.
Ιστορικής αναδρομής ανάλυση των γεγονότων, πίσω από τις γραμμές της επικαιρότητας.
Σαφώς δεν είναι ευδόκιμο το πεδίο των προφητειών, διότι η ιστορία γράφεται πάντα με γεγονότα.
Είναι όμως αδύνατο να εξηγηθούν σημερινά γεγονότα, χωρίς να έχουν αυτά συνεξετασθεί με τη συνέχεια των πραγματικών ιστορικών γεγονότων, τις ίδιες αιτίες και τις αφορμές της ιστορίας.
Φαινομενικά δε συνδέεται η επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη Σερβία (Βελιγράδι και Νις 5 και 6 Οκτωβρίου 2013) και στο Μαυροβούνιο, με τις απόψεις του Τούρκου Πρωθυπουργού της σύνδεσης λειτουργίας της θεολογικής σχολής της Χάλκης με την ίδρυση τζαμιού στην Αθήνα.
Επίσης δε συνδέεται με την ισλαμική ( άρα αντιουδαϊκή) στροφή της Τουρκίας , ούτε με την επίσημα διακηρυγμένη «οθωμανική πρόθεση» του Λαζού Πρωθυπουργού της Τουρκίας κ.Ερντογάν ομοίως και του ΥΠΕΞ της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου να ξαναγίνει πρωτεύουσα της Τουρκίας η Κωνσταντινούπολη, αναβιώνοντας στην ουσία η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στη θέση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας( νέα διάνοιξη του Βόσπορου, προς Εύξεινο Πόντο) .
Στην σημερινή όμως πράξη ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας επανασυνδέει τα πάντα , επιθυμώντας να μιλάει σαν «μείζων Οθωμανός» πλέον Τούρκος (στη θέση του παλιού αυτοκράτορα του νότιου Βυζαντίου του θαλασσεμπορίου) με τον ηγέτη του «Βόρειου Βυζαντίου των Σιτηρών»
( Ρωσική Ομοσπονδία) είτε και με ηγέτες της Δυτικής Ρώμης, όσο αδόκιμο κι αν ακούγεται με βάση τις σύγχρονες νόρμες.
Μάλιστα δε να μιλάει σαν «ανεξίθρησκος ηγέτης» αφενός, αφετέρου εκφράζοντας τις ευρείες ασιατικές μάζες του Ισλάμ( πρώην Αλεξανδρινές) ενάντια στη Δυτική Ρώμη και το Ισραήλ, καλύπτοντας τον χώρο της πρώην πλέον ελληνικής «καθ ημάς Ανατολής», ως Οθωμανός ηγέτης, αντί του προγενέστερου Βυζαντινού Αυτοκράτορα.
Ακόμα δε χειρότερα, να προσεγγίζει σε αυτή την σύγχρονη «αυτοκρατορική βάση» την σημερινή συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ισλάμ, που έχει διαφοροποιηθεί τουλάχιστον οικονομικά-γεωστρατηγικά από τη σύγχρονη Δύση.
Μάλιστα χωρίς να έχει διδαχθεί από την ιστορία ότι η γεωστρατηγική θέση ήταν αυτή που και ίδρυσε και γκρέμισε το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Κι ότι όταν κι αν κάποιος ποτέ θα έπαιρνε την ίδια γεωστρατηγική πρωτεύουσα θέση, για τους ίδιους λόγους θα ξαναγκρεμιζόταν. (Η θα ξαναχτιζόταν, υπάρχουν όμως οι σημερινές προϋποθέσεις;)
Κι ακόμα ευκολότερα όταν το σημερινό «οθωμανικό κράτος» ματώνει εκεί που μάτωσε και το Βυζαντινό κράτος με τον Αυτοκράτορα Ρωμανό και τον τότε Σελτζούκο Τούρκο Αρπ Ασλάν:
Το Ματζικέρτ, τη σημερινή πρωτεύουσα των ιστορικών Μήδων ,σημερινών Κούρδων, που πάντα έψαχναν διέξοδο και στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο, μέσω Συριακού εδάφους.
Οι σύγχρονη πολιτική της Τουρκίας(οσο και να προσπαθεί) δεν μπόρεσε ποτέ να αφομοιωθεί ούτε να αφομοιώσει πλήρως την παλιά Αλεξανδρινή, ούτε και την Κωνσταντίνεια σκέψη αλλά ούτε καν την σημερινή ισλαμική μεταλεξανδρινή σκέψη των ανατολικών οπαδών του όσιου Ισκαντέρ του Ισλάμ, ούτε καν των Αλεβιτών ( μίγμα Αλεξανδρινών και Βυζαντινών )Σύρων.
Υπάρχουν βέβαια και οι τρανταχτές έσω τουρκικές βαρβαρικές-αντιβαρβαρικές αντιθέσεις.
Ο Λαζός ισλαμιστής πρώην Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης ( που φυλακίστηκε από το βαθύ κεμαλικό κράτος της Αγκυρας ) θα έπρεπε πρώτα να απαλλάξει την Τουρκία από τη μεσαιωνικού τύπου ανεξέλεγκτη έσω στρατοκρατία και μετά να χαράσσει μείζονες οθωμανικές γεωστρατηγικές.
Οι στρατοί στον Εβρο ανάγονται στην εποχή της ΄Αλωσης της Πόλης , κι όχι στις σημερινές εποχές Αλωσης από την Πόλη. Μέσα από τις ίδιες τις πλατείες της, μέσα από την ίδια την κοινωνία.
Οι έσω αντιθέσεις είναι η φυσικά επακόλουθη εκδίκηση της Ιστορίας, στον μεγαλοϊδεατισμό.
Κι όπως είναι φυσικό παρόμοιες ιστορικές αιτίες οδηγούν σε παρόμοια ιστορικά αποτελέσματα:
Γιατί όχι λοιπόν το σημερινό «Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος » να μην ενισχύει , εξ αντανακλάσεως , τις συντεταγμένες και τις συνιστώσες του παλιού «Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους», με τις σημερινές , πάντα , σημειολογικές τους καταβολές, στέλνοντας ξανά (με άλλες συνθήκες) το μήνυμα ότι «σε καμμιά απολύτως περίπτωση δεν είναι ξανά εφικτή μια αναβίωση του Βυζαντίου» , ούτε και με σύγχρονα «Οθωμανικά πρότυπα»;
Οπότε ο Βαρθολομαίος μεταβαίνει στο Βελιγράδιον(πήρε το όνομα από Βυζαντινή συνοικία της Κωνσταντινούπολης ) και στη γεννήτορα του Μέγα Κων/νου το Νις (ιστορική Ναϊσσός) μαζί με το Ρώσο Πατριάρχη και τον προκαθήμενο της Σερβικής Εκκλησίας…
Ακολουθούν εκδηλώσεις για τα 1.700 χρόνια από το Διάταγμα των Μεδιολάνων και ορθόδοξο συλλείτουργο με παρουσία όλων των προκαθημένων των ορθοδόξων εκκλησιών των πραγματικών εθνών, πλην ευλόγως της FYROM .( Με κάθε προοπτική πλήρους Ενωσης της Ευρώπης παραμυθο-Fyrom τέλος).
H μία ανάγνωση είναι ότι ο Βαρθολομαίος ήταν αναγκασμένος να παρευρεθεί, διότι η εκδήλωση είχε ξαναγίνει με πρωτοβουλία των εκκλησιών Ρωσίας και Σερβίας (μισή αλήθεια).
Η άλλη μισή ανάγνωση όμως είναι η πιο σπουδαιότερη, το μήνυμα που στέλνει :
Η Ευρωπαϊκή Τουρκία μπορεί, εξαιρετικά πιο εύκολα , να περιέλθει ξανά στην Ευρώπη, παρά να ξαναγίνει ξανά μεγάλη «μεταβυζαντινή» έστω και «οθωμανική πρωτεύουσα» .
Αλήθεια, ποιος άραγε , εκτός των Τούρκων, θα αντιδρούσε σε ανεξαρτητοποίηση της Ευρωπαϊκής Τουρκίας ; Απολύτως κανείς, όλοι θα το ήθελαν, εκτός των Τούρκων.
Είναι ξανά ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ;
Πολύ εύλογο το ιστορικό ερώτημα, γιατί είναι πολύ απτά και βάσιμα ορατό.
Όμως εδώ προκύπτει εύλογο και το άλλο ερώτημα: πως δεν θα πάνε όλα στο άλλο άκρο;
Δεν οδηγούμαστε στην αναβίωση ξανά της συμμαχίας Βόρειου και Νότιου Βυζαντίου, με στόχο από τη βόρεια πλευρά «προσέγγισης» της Κωσταντινούπολης; (Η δυτική καθαρά οπτική-άγχος )
Οπότε γιαυτό δεν χρειάζονται υπερβολές και χρειάζονται παράλληλες εξισορροπήσεις;
Στόχος σαφώς είναι η ισορροπία, σταθερότητα και ο έλεγχος πάντα, εκ μέρους όλων των κοσμοκρατοριών, χωρίς να εξαιρούνται οι σύγχρονες, σημερινές δυτικές .
Μη ξεχνάμε ότι στην κρίσιμη ιστορική καμπή ενώ η Τουρκία είναι πλήρως ανεξέλεγκτη, στην Ελλάδα υπάρχει , σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, μια μνημονιακή συγκυβέρνηση.
Και στα «ενδιάμεσα» Σκόπια μια άκρως φιλοδυτική κυβέρνηση .
Πόσο τυχαίο είναι η ταυτόχρονη κινητικότητα του Σκοπιανού Ζητήματος με «βολική» προς τη γείτονα προτεινόμενη ονομασία, ως «Βόρεια Μακεδονία» ;
Διότι ενώ μια «μεγάλη ανεξάρτητη Μακεδονία» στην παρούσα φάση είναι παράγων μεγαλύτερης αποσταθεροποίησης, μια σύνθετη ονομασία αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, για να υπάρχει και στο μέλλον η συνέχιση της οριζόντιας φραγής στα Βαλκάνια της ένωσης των 2 ιστορικών Βυζαντίων;
Πόσο τυχαία είναι επίσης η ταυτόχρονη επίσκεψη του Ελληνα Πρωθυπουργού στον άλλο παλιό λαό της Μεσογείου, το Ισραήλ, ανεξάρτητα από τα επιμέρους (και θετικά) δεδομένα της;
Και ακόμα πιο μακριά: πόσο γίνεται( αν γίνεται) εργαλείο γεωπολιτικής το μνημόνιο της Ελλάδας;
Ισως και ως παράδειγμα ανάγκης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής συνοχής ή και διεύρυνσης;
Κινήσεις προετοιμασίας νέας Ευρωπαϊκής πραγματικότητας;
Να άρχισε, λέει, η επιλεκτική υποβάθμιση της Ελλάδας να στέλνει το μήνυμα ότι ανατρέπεται η ισορροπία στην περιοχή από μια πρωτόγονων αντιλήψεων Τουρκία;
Παράλληλα άρχισε να συνειδητοποιείται ότι τα ελληνικά ιδεώδη ακόμα και εντελώς να εξαφανιζόταν η Ελλάδα θα γινόταν πολύ ισχυρότερα(και πιο ανατρεπτικά) στους λαούς ;
Πχ: το πρώην βομβαρδισμένο από το ΝΑΤΟ Νις γίνεται , λέει, διεθνές σύμβολο ανεξιθρησκείας, αυτή τη φορά και με την ενεργητική ανοχή των πρώην βομβαρδιστών του;
Σαφώς και βεβαιότατα η γεωστρατηγική και η γεωοικονομική αποτελεί πάντα τον σημαντικότερο παράγοντα της γεωπολιτικής και της ιστορίας.
Με βάση το παραπάνω γνώμονα αν η Κωνσταντινούπολη ( και η οριζόντια γραμμή της στα Βαλκάνια ) οδήγησε κάποια στιγμή την πτώση της , τους δύο πρώην κόσμους και μπλοκς (ανατολικά και δυτικό) και τη δημιουργία του σκοπιανού κρατιδίου ακριβώς κάτω από το Νις. ( και το πιθανότερο, αντί του Νίς;)
Ακριβώς για τον ίδιο λόγο η Κωνσταντινούπολη μπορεί να αποτελεί την αιτία για ακριβώς τις αντίστροφες κινήσεις, αν κάποιος πχ. Οθωμανός , δε γνωρίζει( ή δεν θέλει)την πραγματική ιστορία.
Κι όμως:
ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΟΛΟΜΩΝΤΕΙΑ ΛΥΣΗ;
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΛΦΙΚΗ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ;
(Ο Δικέφαλος Αετός έχει πολλές παραδεκτές εκδοχές σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο,
από δελφικό σύμβολο των 2 αετών του Διός, τη μανιχαϊκή αντίληψη του δυϊσμού καλού και
κακού , μέχρι τόσους επιμέρους εθνικούς και λοιπούς διεθνείς συμβολισμούς …)
Με τελική διοίκηση ξανά από τους (ελεγχόμενους πλέον) Ελληνες ιδρυτές της , ως παράγοντας ισορροπιών και νέας σταθερότητας της περιοχής , κάποια στιγμή;
Για να μπορέσει , άραγε, να αποτελέσει εκείνη ξανά το σημείο ισορροπίας της μακρόχρονης σταθερότητας ξανά του ΟΛΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ , με άλλες συνθήκες ;
Η Ελλάδα πρέπει να ασκεί τη σωστή πολιτική ισορροπιών, αν θέλει κάποια στιγμή να της δοθούν ξανά τα κλειδιά της γεωπολιτικής ισορροπίας, αυτή τη φορά ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ;
Όχι, δεν είναι κάποιο βυζαντινό όνειρο, δεν είναι προφητεία ή ευσεβής πόθος, μπορεί να είναι μια βάσιμη πιθανότητα νέων ισορροπιών της γεωπολιτικής. Και να μη γίνεται αλλιώς…
Ο γεωπολιτικός αναλυτής
ΥΓ : 1) Αρετές της Ιδανικής Πολιτείας του Πλάτωνα ήταν μεν η Ανδρεία, μαζί όμως με Σοφία,
Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο κάθε Ιδανικής Αυτοκρατορίας….
Σαφώς δεν είναι ευδόκιμο το πεδίο των προφητειών, διότι η ιστορία γράφεται πάντα με γεγονότα.
Είναι όμως αδύνατο να εξηγηθούν σημερινά γεγονότα, χωρίς να έχουν αυτά συνεξετασθεί με τη συνέχεια των πραγματικών ιστορικών γεγονότων, τις ίδιες αιτίες και τις αφορμές της ιστορίας.
Φαινομενικά δε συνδέεται η επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη Σερβία (Βελιγράδι και Νις 5 και 6 Οκτωβρίου 2013) και στο Μαυροβούνιο, με τις απόψεις του Τούρκου Πρωθυπουργού της σύνδεσης λειτουργίας της θεολογικής σχολής της Χάλκης με την ίδρυση τζαμιού στην Αθήνα.
Επίσης δε συνδέεται με την ισλαμική ( άρα αντιουδαϊκή) στροφή της Τουρκίας , ούτε με την επίσημα διακηρυγμένη «οθωμανική πρόθεση» του Λαζού Πρωθυπουργού της Τουρκίας κ.Ερντογάν ομοίως και του ΥΠΕΞ της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου να ξαναγίνει πρωτεύουσα της Τουρκίας η Κωνσταντινούπολη, αναβιώνοντας στην ουσία η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στη θέση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας( νέα διάνοιξη του Βόσπορου, προς Εύξεινο Πόντο) .
Στην σημερινή όμως πράξη ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας επανασυνδέει τα πάντα , επιθυμώντας να μιλάει σαν «μείζων Οθωμανός» πλέον Τούρκος (στη θέση του παλιού αυτοκράτορα του νότιου Βυζαντίου του θαλασσεμπορίου) με τον ηγέτη του «Βόρειου Βυζαντίου των Σιτηρών»
( Ρωσική Ομοσπονδία) είτε και με ηγέτες της Δυτικής Ρώμης, όσο αδόκιμο κι αν ακούγεται με βάση τις σύγχρονες νόρμες.
Μάλιστα δε να μιλάει σαν «ανεξίθρησκος ηγέτης» αφενός, αφετέρου εκφράζοντας τις ευρείες ασιατικές μάζες του Ισλάμ( πρώην Αλεξανδρινές) ενάντια στη Δυτική Ρώμη και το Ισραήλ, καλύπτοντας τον χώρο της πρώην πλέον ελληνικής «καθ ημάς Ανατολής», ως Οθωμανός ηγέτης, αντί του προγενέστερου Βυζαντινού Αυτοκράτορα.
Ακόμα δε χειρότερα, να προσεγγίζει σε αυτή την σύγχρονη «αυτοκρατορική βάση» την σημερινή συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ισλάμ, που έχει διαφοροποιηθεί τουλάχιστον οικονομικά-γεωστρατηγικά από τη σύγχρονη Δύση.
Μάλιστα χωρίς να έχει διδαχθεί από την ιστορία ότι η γεωστρατηγική θέση ήταν αυτή που και ίδρυσε και γκρέμισε το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Κι ότι όταν κι αν κάποιος ποτέ θα έπαιρνε την ίδια γεωστρατηγική πρωτεύουσα θέση, για τους ίδιους λόγους θα ξαναγκρεμιζόταν. (Η θα ξαναχτιζόταν, υπάρχουν όμως οι σημερινές προϋποθέσεις;)
Κι ακόμα ευκολότερα όταν το σημερινό «οθωμανικό κράτος» ματώνει εκεί που μάτωσε και το Βυζαντινό κράτος με τον Αυτοκράτορα Ρωμανό και τον τότε Σελτζούκο Τούρκο Αρπ Ασλάν:
Το Ματζικέρτ, τη σημερινή πρωτεύουσα των ιστορικών Μήδων ,σημερινών Κούρδων, που πάντα έψαχναν διέξοδο και στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο, μέσω Συριακού εδάφους.
Οι σύγχρονη πολιτική της Τουρκίας(οσο και να προσπαθεί) δεν μπόρεσε ποτέ να αφομοιωθεί ούτε να αφομοιώσει πλήρως την παλιά Αλεξανδρινή, ούτε και την Κωνσταντίνεια σκέψη αλλά ούτε καν την σημερινή ισλαμική μεταλεξανδρινή σκέψη των ανατολικών οπαδών του όσιου Ισκαντέρ του Ισλάμ, ούτε καν των Αλεβιτών ( μίγμα Αλεξανδρινών και Βυζαντινών )Σύρων.
Υπάρχουν βέβαια και οι τρανταχτές έσω τουρκικές βαρβαρικές-αντιβαρβαρικές αντιθέσεις.
Ο Λαζός ισλαμιστής πρώην Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης ( που φυλακίστηκε από το βαθύ κεμαλικό κράτος της Αγκυρας ) θα έπρεπε πρώτα να απαλλάξει την Τουρκία από τη μεσαιωνικού τύπου ανεξέλεγκτη έσω στρατοκρατία και μετά να χαράσσει μείζονες οθωμανικές γεωστρατηγικές.
Οι στρατοί στον Εβρο ανάγονται στην εποχή της ΄Αλωσης της Πόλης , κι όχι στις σημερινές εποχές Αλωσης από την Πόλη. Μέσα από τις ίδιες τις πλατείες της, μέσα από την ίδια την κοινωνία.
Οι έσω αντιθέσεις είναι η φυσικά επακόλουθη εκδίκηση της Ιστορίας, στον μεγαλοϊδεατισμό.
Κι όπως είναι φυσικό παρόμοιες ιστορικές αιτίες οδηγούν σε παρόμοια ιστορικά αποτελέσματα:
Γιατί όχι λοιπόν το σημερινό «Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος » να μην ενισχύει , εξ αντανακλάσεως , τις συντεταγμένες και τις συνιστώσες του παλιού «Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους», με τις σημερινές , πάντα , σημειολογικές τους καταβολές, στέλνοντας ξανά (με άλλες συνθήκες) το μήνυμα ότι «σε καμμιά απολύτως περίπτωση δεν είναι ξανά εφικτή μια αναβίωση του Βυζαντίου» , ούτε και με σύγχρονα «Οθωμανικά πρότυπα»;
Οπότε ο Βαρθολομαίος μεταβαίνει στο Βελιγράδιον(πήρε το όνομα από Βυζαντινή συνοικία της Κωνσταντινούπολης ) και στη γεννήτορα του Μέγα Κων/νου το Νις (ιστορική Ναϊσσός) μαζί με το Ρώσο Πατριάρχη και τον προκαθήμενο της Σερβικής Εκκλησίας…
Ακολουθούν εκδηλώσεις για τα 1.700 χρόνια από το Διάταγμα των Μεδιολάνων και ορθόδοξο συλλείτουργο με παρουσία όλων των προκαθημένων των ορθοδόξων εκκλησιών των πραγματικών εθνών, πλην ευλόγως της FYROM .( Με κάθε προοπτική πλήρους Ενωσης της Ευρώπης παραμυθο-Fyrom τέλος).
H μία ανάγνωση είναι ότι ο Βαρθολομαίος ήταν αναγκασμένος να παρευρεθεί, διότι η εκδήλωση είχε ξαναγίνει με πρωτοβουλία των εκκλησιών Ρωσίας και Σερβίας (μισή αλήθεια).
Η άλλη μισή ανάγνωση όμως είναι η πιο σπουδαιότερη, το μήνυμα που στέλνει :
Η Ευρωπαϊκή Τουρκία μπορεί, εξαιρετικά πιο εύκολα , να περιέλθει ξανά στην Ευρώπη, παρά να ξαναγίνει ξανά μεγάλη «μεταβυζαντινή» έστω και «οθωμανική πρωτεύουσα» .
Αλήθεια, ποιος άραγε , εκτός των Τούρκων, θα αντιδρούσε σε ανεξαρτητοποίηση της Ευρωπαϊκής Τουρκίας ; Απολύτως κανείς, όλοι θα το ήθελαν, εκτός των Τούρκων.
Είναι ξανά ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ;
Πολύ εύλογο το ιστορικό ερώτημα, γιατί είναι πολύ απτά και βάσιμα ορατό.
Όμως εδώ προκύπτει εύλογο και το άλλο ερώτημα: πως δεν θα πάνε όλα στο άλλο άκρο;
Δεν οδηγούμαστε στην αναβίωση ξανά της συμμαχίας Βόρειου και Νότιου Βυζαντίου, με στόχο από τη βόρεια πλευρά «προσέγγισης» της Κωσταντινούπολης; (Η δυτική καθαρά οπτική-άγχος )
Οπότε γιαυτό δεν χρειάζονται υπερβολές και χρειάζονται παράλληλες εξισορροπήσεις;
Στόχος σαφώς είναι η ισορροπία, σταθερότητα και ο έλεγχος πάντα, εκ μέρους όλων των κοσμοκρατοριών, χωρίς να εξαιρούνται οι σύγχρονες, σημερινές δυτικές .
Μη ξεχνάμε ότι στην κρίσιμη ιστορική καμπή ενώ η Τουρκία είναι πλήρως ανεξέλεγκτη, στην Ελλάδα υπάρχει , σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, μια μνημονιακή συγκυβέρνηση.
Και στα «ενδιάμεσα» Σκόπια μια άκρως φιλοδυτική κυβέρνηση .
Πόσο τυχαίο είναι η ταυτόχρονη κινητικότητα του Σκοπιανού Ζητήματος με «βολική» προς τη γείτονα προτεινόμενη ονομασία, ως «Βόρεια Μακεδονία» ;
Διότι ενώ μια «μεγάλη ανεξάρτητη Μακεδονία» στην παρούσα φάση είναι παράγων μεγαλύτερης αποσταθεροποίησης, μια σύνθετη ονομασία αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, για να υπάρχει και στο μέλλον η συνέχιση της οριζόντιας φραγής στα Βαλκάνια της ένωσης των 2 ιστορικών Βυζαντίων;
Πόσο τυχαία είναι επίσης η ταυτόχρονη επίσκεψη του Ελληνα Πρωθυπουργού στον άλλο παλιό λαό της Μεσογείου, το Ισραήλ, ανεξάρτητα από τα επιμέρους (και θετικά) δεδομένα της;
Και ακόμα πιο μακριά: πόσο γίνεται( αν γίνεται) εργαλείο γεωπολιτικής το μνημόνιο της Ελλάδας;
Ισως και ως παράδειγμα ανάγκης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής συνοχής ή και διεύρυνσης;
Κινήσεις προετοιμασίας νέας Ευρωπαϊκής πραγματικότητας;
Να άρχισε, λέει, η επιλεκτική υποβάθμιση της Ελλάδας να στέλνει το μήνυμα ότι ανατρέπεται η ισορροπία στην περιοχή από μια πρωτόγονων αντιλήψεων Τουρκία;
Παράλληλα άρχισε να συνειδητοποιείται ότι τα ελληνικά ιδεώδη ακόμα και εντελώς να εξαφανιζόταν η Ελλάδα θα γινόταν πολύ ισχυρότερα(και πιο ανατρεπτικά) στους λαούς ;
Πχ: το πρώην βομβαρδισμένο από το ΝΑΤΟ Νις γίνεται , λέει, διεθνές σύμβολο ανεξιθρησκείας, αυτή τη φορά και με την ενεργητική ανοχή των πρώην βομβαρδιστών του;
Σαφώς και βεβαιότατα η γεωστρατηγική και η γεωοικονομική αποτελεί πάντα τον σημαντικότερο παράγοντα της γεωπολιτικής και της ιστορίας.
Με βάση το παραπάνω γνώμονα αν η Κωνσταντινούπολη ( και η οριζόντια γραμμή της στα Βαλκάνια ) οδήγησε κάποια στιγμή την πτώση της , τους δύο πρώην κόσμους και μπλοκς (ανατολικά και δυτικό) και τη δημιουργία του σκοπιανού κρατιδίου ακριβώς κάτω από το Νις. ( και το πιθανότερο, αντί του Νίς;)
Ακριβώς για τον ίδιο λόγο η Κωνσταντινούπολη μπορεί να αποτελεί την αιτία για ακριβώς τις αντίστροφες κινήσεις, αν κάποιος πχ. Οθωμανός , δε γνωρίζει( ή δεν θέλει)την πραγματική ιστορία.
Κι όμως:
ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΟΛΟΜΩΝΤΕΙΑ ΛΥΣΗ;
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΛΦΙΚΗ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ;
(Ο Δικέφαλος Αετός έχει πολλές παραδεκτές εκδοχές σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο,
από δελφικό σύμβολο των 2 αετών του Διός, τη μανιχαϊκή αντίληψη του δυϊσμού καλού και
κακού , μέχρι τόσους επιμέρους εθνικούς και λοιπούς διεθνείς συμβολισμούς …)
Με τελική διοίκηση ξανά από τους (ελεγχόμενους πλέον) Ελληνες ιδρυτές της , ως παράγοντας ισορροπιών και νέας σταθερότητας της περιοχής , κάποια στιγμή;
Για να μπορέσει , άραγε, να αποτελέσει εκείνη ξανά το σημείο ισορροπίας της μακρόχρονης σταθερότητας ξανά του ΟΛΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ , με άλλες συνθήκες ;
Η Ελλάδα πρέπει να ασκεί τη σωστή πολιτική ισορροπιών, αν θέλει κάποια στιγμή να της δοθούν ξανά τα κλειδιά της γεωπολιτικής ισορροπίας, αυτή τη φορά ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ;
Όχι, δεν είναι κάποιο βυζαντινό όνειρο, δεν είναι προφητεία ή ευσεβής πόθος, μπορεί να είναι μια βάσιμη πιθανότητα νέων ισορροπιών της γεωπολιτικής. Και να μη γίνεται αλλιώς…
Ο γεωπολιτικός αναλυτής
ΥΓ : 1) Αρετές της Ιδανικής Πολιτείας του Πλάτωνα ήταν μεν η Ανδρεία, μαζί όμως με Σοφία,
Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο κάθε Ιδανικής Αυτοκρατορίας….
