OI EKΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ : ΕΚΤΟΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΝΕΕΣ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ.

 Δεν έχουν νόημα για τον τόπο μας νέα μέτρα, "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος".
 Από την άλλη, έτσι κι αλλιώς κυβερνήσεις συνεργασίας είχαμε και θα έχουμε ξανά.

    Αναμφίβολα όσα μέτρα έχουν ληφθεί , καθώς και όλη η πολιτεία των μνημονιακών πιέσεων  των τελευταίων ετών έχουν δημιουργήσει  νέες πραγματικότητες, κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις και  τα περισσότερα μέτρα αστυνόμευσης, που αναπόφευκτα   τις  συνοδεύουν.

     Η προσπάθεια  τιθάσευσης  των 2 άκρων(  έτσι κι αλλιώς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τις γης) πρώτα  απαιτεί  μετριοπαθείς  πολιτείες, πρώτα δε οικονομικές πολιτείες, μιας και η χειρότερης μορφής βία είναι η οικονομική στενότητα.

     Οι πιέσεις των δανειστών και της τρόϊκας  γινόμενες επί των κυβερνήσεων, δημιούργησαν  πιέσεις στην κοινωνία και  οι κοινωνικές πιέσεις  εξώθησαν  την πολιτική έκφραση στα άκρα, ένεκα  ένδειας και ανάγκης  έκφρασης διαμαρτυρίας.

     Το oρθό, πλήν, για τους παραπάνω λόγους, άκαιρο  νόημα που ελήφθη ήταν  να τιθασευτούν τα άκρα, διότι ακόμα κι αν αυτό απόλυτα είχε επιτευχθεί  τότε το καζάνι της λαϊκής πίεσης  θα έσκαζε ακριβώς στο κέντρο:

     με  μαζικές, ειρηνικές,  δημοκρατικές , πολιτισμένες  πλην απείθειες  προς τα κυβερνητικά μέτρα και  μαζικές  αμφισβητήσεις  θεσμών  και κανόνων.

    

     Σαφώς  λοιπόν  χρειάζονται  οι εκλογές, για να εκτονώσουν τις λαϊκές πιέσεις, κι ας δημιουργήσουν  στην αρχή  συνθήκες  και πολυκερματισμού  και  τυχόν ακυβερνησίας ή ασυνενοησίας.

     Ισως αυτό είναι  ωφέλιμο στην παρούσα φάση, διότι  με αυτό τον τρόπο θα γίνει  απόλυτα σαφές στους  δανειστές μας  ότι  ΟΙ  ΠΡΟΘΥΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ  έχουν παρέλθει.

     Κι ότι  ο λαός  μας είναι αποφασιμένος  να  μετακυλίσει  πολύ μεγαλύτερο το κόστος  στους δανειστές του  αν  δεν  τον  διεκολύνουν  σε ορίζοντα 50ετίας και παράλληλων μέτρων ανάπτυξης.

    Οι  3  λογιστές  που  «διατάζουν»  φτώχεια και  κοινωνική καταστροφή  άρχισαν να γίνονται ανεπιθύμητοι στη χώρα μας, χωρίς  παράλληλα να μας υποδεικνύουν ή να εισηγούνται  και θετικά μέτρα ανάκαμψης  και  επιμήκυσης του χρέους  μας.

     Κι οι  κυβερνήσεις  «εισπρακτόρων και καρπαζοεισπρακτόρων»  άρχισαν να  γίνονται  εξόχως κοινωνικά απεχθείς , επιδεινωθέντων των καταστάσεων.

    Αρα  λοιπόν οι εκλογές  στην παρούσα φάση  μπορεί  να αποδειχθούν  εξαιρετικά ωφέλιμες.

    Το «ποτάμι»  της λαϊκής  οργής  οδηγεί έτσι κι αλλιώς  σε εκλογικούς «καταρράχτες»  κι  αυτοί  σε μια   «φουρτουνιασμένη  θάλασσα» εκλογικών  αποτελεσμάτων, που  θα  ηρεμήσει, θα ισορροπήσει  και  θα λάμψει  σε όλο της το εύρος και το πλάτος του ορίζοντα.

                     (Παραστατικότατο  το πάνω βίντεο του Σταμάτη Σπανουδάκη)

    Και τότε , όταν όλο το εύρος ηρεμήσει , όλοι θα μπορούν να δούν καθαρότερα, γιατί  τότε κανείς δεν θα είναι άμοιρος επιλογών….και  ευθυνών!!!

                                                                   Ο  γόνιμος  προβληματισμός

    

     

  ΥΓ:  1) Από  την άλλη, αρχίζουν να ωριμάζουν κι οι συνθήκες αλλαγής  και του πολιτεύματος , από  Προεδρευόμενη  Δημοκρατία  σε Προεδρική  Δημοκρατία, με απευθείας  εκλογή  του Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό..αντί  των κυβερνήσεων  συνεργασίας, ακόμα και εθνικής ενότητας.

    Για να μπορεί  ο  Πρόεδρος  να  παίρνει  γρήγορα και άμεσα «Μεταξικού  τύπου »  αποφάσεις

και  να  συνδιαλλάσσεται  απευθείας  με  τους άλλους ηγέτες της γής , αντί  να είναι  «ανθυπάλληλος»  3 «υπαλλήλων» λογιστών.

    Να μιλάει με τη Μέρκελ  αλλά  σε απευθείας  τηλεδιάσκεψη  και με  τους  20  (τουλάχιστον) μεγαλύτερους  ηγέτες της γης, να δούμε  πόσες  «ματσακουνιές»  διεθνώς και φανερά  θα  του έκανε σε τέτοιο δημόσιο ακροατήριο  η έχουσα  (και αυτή )  τόσες  «ανοιχτές τρύπες»  στη δική της χώρα.

    Κι όταν  θα ερχόταν η σειρά του να προεδρεύσει  στην Ευρώπη  θα ήταν Πρόεδρος  της Ευρώπης, κι όχι ένας  υπηρεσιακός Πρωθυπουργός.

    Γιατί  είναι  γεγονός  ότι  η φιλία και ο σεβασμός των λαών και  κερδίζεται  αλλά και επιβάλλεται.

    Είναι επίσης  γεγονός ότι  για όλες τις εκκλησίες και της θρησκείες της  γής  το μεγαλύτερο  αμάρτημα  για τον ηγέτη  δεν ανήκει  στα κοινά  λαϊκά  αμαρτήματα.

    Ο  ηγέτης  αμαρτάνει  απέναντι στο έθνος  του, την πατρίδα του και τον τόπο του, όταν είναι δειλός.

     Ο  ηγέτης  είναι σώφρων, σοφός και  δίκαιος  στην ιδανική πολιτεία του Πλάτωνος και με αυτές του τις αρετές   κερδίζει  το σεβασμό και την εκτίμηση όλων.

      Αν  όμως  η πατρίδα του κινδυνεύει  τότε  αυτό που του απομένει  είναι το τέταρτο χαρακτηριστικό  της Ιδανικής  Πολιτείας του Πλάτωνος, που είναι η Ανδρεία.

       Τότε ο ηγέτης  θωρακίζεται  από την άνω εύνοια και τη θεία χάρη , γιατί ξεφεύγει από  τα γήϊνα, γίνεται σημαία και σύμβολο και Μαρμαρωμένος Βασιλιάς και  Κολοκοτρώνης και Γιούλιαμ Γουάλας.

       Δεν είναι  ένας φυλακισμένος κούρδος ο Αμπτουλάχχ Οτσαλάν.  Είναι ο Προμηθέας Δεσμώτης  για κάποια εκατομμύρια Μήδων  κι ακόμα τόσα Περσών και Αλεβιτών Σύρων.

        ΗΓΕΤΗ  ΤΕΣΣΑΡΩΝ  ΑΡΕΤΩΝ του Πλάτωνος, ζητούν  και οι σημερινοί λαοί της γής….

2)     Mέσα από τη θάλασσα των Ελλήνων  πάντα ερχόταν η θήλεια  Ελπίδα, το Κάλλος, η ψυχική Ανάταση του γένους , καποτε  ως  Λητώς  μητέρα του Απόλλωνα, είτε  ως Αφροδίτη, είτε  ως Παλλάδα Αθηνά, σήμερα δε   ως Μεγαλόχαρη….

        Σε  αυτή  την  ελπίδα πρόσβλεπαν πάντα, ο καθένας από την σκοπιά του , όλοι οι Ελληνες.

        Ομοίως και οι σημερινοί  από το Βάρναλη μέχρι τον  Σπανουδάκη…

             ( Ακόμα παραστατικότερο το δεύτερο κάτω βίντεο )