ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ
Κι όμως , η φτωχή Φλώρινα , προβλέψιμα όταν θα τελειώσει το κάρβουνο, θα είναι σε καλύτερη θέση κι από την πιο πλούσια , πλην σχεδόν « αδειάστρα» Κοζάνη, στο θέμα της «Μικρής ΔΕΗ».
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν, να μη στεναχωριόμαστε : θα μας μείνουν στο τέλος τα εδάφη.
Είναι αλήθεια ότι μετά από 40 χρόνια επί “στείρων” εδαφών (απόβλητα ορυχείων ΔΕΗ) θα ζούμε.
Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι πολύ λιγότερο θα αφορά εμάς και πολύ περισσότερο άλλους.
Και δυστυχώς, χωρίς ολική ενεργειακή πρόβλεψη της χώρας προς τούτο, από την επίσημη πολιτεία.
Ευτυχώς τώρα, στα τελευταία του κάρβουνου, που η κρίση στερεί ευκαιρίες αλλού, ανακάλυψαν το κάρβουνο στη Δυτική Μακεδονία τα διάφορα συμφέροντα.
Κι ακόμα περισσότερο ευτυχώς, που μαζί με το κάρβουνο θα τελειώσει και η όποιας μορφής παλιού τύπου κακοδαιμονία , αναγόμενα τα πάντα στα πραγματικά τους υπόλοιπα.
Παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ διάστημα θα θέλουν να συναγωνίζονται , διαχειριστές των ρεταλιών του παλιού συστήματος , ποιος θα το εξυπηρετήσει περισσότερο.
Ρετάλια του παλιού συστήματος που φεύγει , για ρετάλια εναπομείναντος κάρβουνου, που εξαντλείται…. Η λογική της «μικρής ΔΕΗ» από μια όμοια λογική της «μικρής Βουλής».
Η Φλώρινα ούτε έπρεπε, ούτε πρέπει στο μέλλον να στηριχτεί στο κάρβουνο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να μετέλθει τα υπερπάντα , στη διεκδίκηση των υπερπάντων, όσο αυτά διαρκούν.
Βεβαιότατα , δεν πρέπει να περιμένουμε τα 40 χρόνια εξάντλησης του κάρβουνου, για να σχεδιάσουμε ένα μέλλον, χωρίς το κάρβουνο και τα ρετάλια του.
Πλάνο θέλει , σχέδιο και όραμα, δικό μας, κατάδικό μας, μαζί με τεχνογνωσία και βούληση.
Να μην το ξέρουν οι πιο κάτω , να μας στείλουν αυτοί ότι θέλουν, για να νέμονται τα δικά μας, ακόμα και χωρίς εμάς.
Να μη τους χρειαζόμαστε καθόλου ,αντίθετα μόνο να μας χρειάζονται.
Ετσι κι αλλιώς τα «κονέ» στην Αθήνα, χωρίς χρήμα, θα είναι πολύ χειρότερα από τα «κονέ» με αφρικανούς (που λέει το άσμα) , διότι τουλάχιστον αυτοί δεν απομυζούν το δικό μας.
Χρήμα στο βαθμό που δεν θα έχουν να μας στείλουν (κι ίσως ευτυχώς) , στον ίδιο βαθμό δεν θα μας στέλνουν και τα ρετάλια τους. Να τα πάρουν πίσω.
Τα χρίσματα και τα βύσματά , άδειους τενεκέδες , με ονομασία προέλευσης και χωρίς πια εμπόρευμα…
Διαχειριστές έχουμε, δε θέλουμε άλλους, παραγωγούς, δημιουργούς και πωλητές θέλουμε…
Και δικούς μας, όχι υποεργολάβους άλλων.
΄Οσο μόνο για τις υπογραφές τους, εκεί στο κέντρο, όταν κι όπως θα χρειάζονται, δεν θα υπάρχει πρόβλημα, θα είναι από πολλές πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια, όσα κιλά θέλουμε θα έχουμε.
Οσο μεγαλύτερη ακυβερνησία στην Αθήνα, τόσο μεγαλύτερη ευκαιρία για μια σοβαρά οργανωμένη Επαρχία., που στηρίζεται στα πόδια της. Αυτή θα τροφοδοτεί , κι όχι αντιστρόφως.
Κι οι δυνατότητές μας; Τί μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας;
Τα πάντα, η περιοχή μας δεν έχει μόνο κάρβουνο, έχει τα πάντα, κι εμείς είμαστε 400 χιλιάδες σε όλο τον κόσμο, ενώ στον Νομό μας είμαστε περί των 55 χιλιάδων.
Ότι θεωρείται αδυναμία μας, η απομόνωσή μας, ο χειμώνας μας , η φθήνεια των εδαφών και της εργασίας μας, οι ελλείψεις μας ,όλα είναι μόνο πλεονέκτημα στα χέρια « χειρούργων της ανάπτυξης» ,ενώ είναι , χρόνια τώρα, το άλλοθι αποτυχίας των χρόνιων διαχειριστών μας.
Ότι διοίκησε το χθές ,με έτοιμα πλούσια κονδύλια , δεν θα έχει βάση αύριο να διοικήσει σε εποχή με λιγοστά κονδύλια, όσο κι αν στο μεσοδιάστημα πρέπει να εξαντληθούν όλες μας οι δυνατότητες, κι όλα τα εναπομένοντα κοδύλια και προγράμματα.
Κι ακόμα περισσότερο, να δίνεται η μάχη διεκδίκησης για κάθε ζήτημά μας.
To παιχνίδι όμως δεν παίζεται εκεί, αφού το σήμερα θα γίνει έτσι κι αλλιώς χθές.
Ετσι κι αλλιώς δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από όσα μας έφεραν εδώ….
Μετά την , έτσι κι αλλιώς, «κατραπακιά» του συστήματος στις επικείμενες εθνικές εκλογές και την αδυναμία και πολυδιάσπαση όλου του σημερινού συστήματος , πρέπει να αρχίσουν να μπαίνουν οι βάσεις της τοπικής μας αυτοδύναμης ανάπτυξης, με όραμα, σχέδιο και πλάνο !
Ο επιβεβλημένος σκεπτικισμός μας
Κι όμως , η φτωχή Φλώρινα , προβλέψιμα όταν θα τελειώσει το κάρβουνο, θα είναι σε καλύτερη θέση κι από την πιο πλούσια , πλην σχεδόν « αδειάστρα» Κοζάνη, στο θέμα της «Μικρής ΔΕΗ».
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν, να μη στεναχωριόμαστε : θα μας μείνουν στο τέλος τα εδάφη.
Είναι αλήθεια ότι μετά από 40 χρόνια επί “στείρων” εδαφών (απόβλητα ορυχείων ΔΕΗ) θα ζούμε.
Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι πολύ λιγότερο θα αφορά εμάς και πολύ περισσότερο άλλους.
Και δυστυχώς, χωρίς ολική ενεργειακή πρόβλεψη της χώρας προς τούτο, από την επίσημη πολιτεία.
Ευτυχώς τώρα, στα τελευταία του κάρβουνου, που η κρίση στερεί ευκαιρίες αλλού, ανακάλυψαν το κάρβουνο στη Δυτική Μακεδονία τα διάφορα συμφέροντα.
Κι ακόμα περισσότερο ευτυχώς, που μαζί με το κάρβουνο θα τελειώσει και η όποιας μορφής παλιού τύπου κακοδαιμονία , αναγόμενα τα πάντα στα πραγματικά τους υπόλοιπα.
Παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ διάστημα θα θέλουν να συναγωνίζονται , διαχειριστές των ρεταλιών του παλιού συστήματος , ποιος θα το εξυπηρετήσει περισσότερο.
Ρετάλια του παλιού συστήματος που φεύγει , για ρετάλια εναπομείναντος κάρβουνου, που εξαντλείται…. Η λογική της «μικρής ΔΕΗ» από μια όμοια λογική της «μικρής Βουλής».
Η Φλώρινα ούτε έπρεπε, ούτε πρέπει στο μέλλον να στηριχτεί στο κάρβουνο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να μετέλθει τα υπερπάντα , στη διεκδίκηση των υπερπάντων, όσο αυτά διαρκούν.
Βεβαιότατα , δεν πρέπει να περιμένουμε τα 40 χρόνια εξάντλησης του κάρβουνου, για να σχεδιάσουμε ένα μέλλον, χωρίς το κάρβουνο και τα ρετάλια του.
Πλάνο θέλει , σχέδιο και όραμα, δικό μας, κατάδικό μας, μαζί με τεχνογνωσία και βούληση.
Να μην το ξέρουν οι πιο κάτω , να μας στείλουν αυτοί ότι θέλουν, για να νέμονται τα δικά μας, ακόμα και χωρίς εμάς.
Να μη τους χρειαζόμαστε καθόλου ,αντίθετα μόνο να μας χρειάζονται.
Ετσι κι αλλιώς τα «κονέ» στην Αθήνα, χωρίς χρήμα, θα είναι πολύ χειρότερα από τα «κονέ» με αφρικανούς (που λέει το άσμα) , διότι τουλάχιστον αυτοί δεν απομυζούν το δικό μας.
Χρήμα στο βαθμό που δεν θα έχουν να μας στείλουν (κι ίσως ευτυχώς) , στον ίδιο βαθμό δεν θα μας στέλνουν και τα ρετάλια τους. Να τα πάρουν πίσω.
Τα χρίσματα και τα βύσματά , άδειους τενεκέδες , με ονομασία προέλευσης και χωρίς πια εμπόρευμα…
Και δικούς μας, όχι υποεργολάβους άλλων.
΄Οσο μόνο για τις υπογραφές τους, εκεί στο κέντρο, όταν κι όπως θα χρειάζονται, δεν θα υπάρχει πρόβλημα, θα είναι από πολλές πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια, όσα κιλά θέλουμε θα έχουμε.
Κι οι δυνατότητές μας; Τί μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας;
Τα πάντα, η περιοχή μας δεν έχει μόνο κάρβουνο, έχει τα πάντα, κι εμείς είμαστε 400 χιλιάδες σε όλο τον κόσμο, ενώ στον Νομό μας είμαστε περί των 55 χιλιάδων.
Ότι θεωρείται αδυναμία μας, η απομόνωσή μας, ο χειμώνας μας , η φθήνεια των εδαφών και της εργασίας μας, οι ελλείψεις μας ,όλα είναι μόνο πλεονέκτημα στα χέρια « χειρούργων της ανάπτυξης» ,ενώ είναι , χρόνια τώρα, το άλλοθι αποτυχίας των χρόνιων διαχειριστών μας.
Ότι διοίκησε το χθές ,με έτοιμα πλούσια κονδύλια , δεν θα έχει βάση αύριο να διοικήσει σε εποχή με λιγοστά κονδύλια, όσο κι αν στο μεσοδιάστημα πρέπει να εξαντληθούν όλες μας οι δυνατότητες, κι όλα τα εναπομένοντα κοδύλια και προγράμματα.
Κι ακόμα περισσότερο, να δίνεται η μάχη διεκδίκησης για κάθε ζήτημά μας.
To παιχνίδι όμως δεν παίζεται εκεί, αφού το σήμερα θα γίνει έτσι κι αλλιώς χθές.
Ετσι κι αλλιώς δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από όσα μας έφεραν εδώ….
Μετά την , έτσι κι αλλιώς, «κατραπακιά» του συστήματος στις επικείμενες εθνικές εκλογές και την αδυναμία και πολυδιάσπαση όλου του σημερινού συστήματος , πρέπει να αρχίσουν να μπαίνουν οι βάσεις της τοπικής μας αυτοδύναμης ανάπτυξης, με όραμα, σχέδιο και πλάνο !
Ο επιβεβλημένος σκεπτικισμός μας
