Φέτος συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μελά, Έλληνα
αξιωματικού του πυροβολικού, που βρέθηκε στις πόλεις και τα χωριά της Μακεδονίας
για να οργανώσει καλύτερα και πιο επιτελικά τα αντάρτικα σώματα των Ελλήνων στο
διπλό αγώνα απέναντι στην Οθωμανική διοίκηση και τους κομιτατζήδες της
ΕΜΕΟ.
Μην
περιμένετε από εμάς διάφορες αναφορές και διάφορες μεγαλοστομίες. Μην
ανησυχείτε.
Γι αυτές θα φροντίσουν κόμματα, «δήθεν πατριώτες» και διάφοροι άλλοι
που τσακώνονται. Και δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το κείμενο που γράφω θα γίνει
αντικείμενο της νέας μόδας της εποχής: «Σχόλια ανώνυμα ή επώνυμα, τσακωμός και
καβγάς μέσω ίντερνετ». Παρακαλώ ας μη γίνει το συγκεκριμένο κείμενο αφορμή για
να βγάλετε τα κομματικά ή πατριωτικά ή μη πατριωτικά σας απωθημένα στα σχόλια
από κάτω. Ας μη το σχολιάσει και κανείς. Και δεν έχει σημασία ποιος το γράφει
αλλά αν αυτά που γράφονται είναι σωστά.
Ο
Παύλος Μελάς πλέον δεν είναι της μόδας. Δεν μπήκε σε κανένα «πρότζεκτ», δεν
έγινε πρόγραμμα σε κανένα Πανεπιστήμιο και σε κανένα Σχολείο, δεν έγινε
μεταπτυχιακό, δεν είναι διάσημος τραγουδιστής, δεν παίζει σε κανένα σίριαλ, δεν,
δεν, δεν, δεν…
Ο
Παύλος Μελάς ήταν μέλος εύπορης και δημοφιλούς οικογένειας. Πεθερός του ο
Στέφανος Δραγούμης , ο γνωστός πολιτικός και αδελφός της γυναίκας του ο Ίων
Δραγούμης. Σύζυγός του η Ναταλία Δραγούμη. Ανερχόμενος και πολλά υποσχόμενος
αξιωματικός με λαμπρή καριέρα μπροστά του. Πολλοί μελετητές λένε πως αν δεν είχε
μπλέξει με τον Μακεδονικό Αγώνα και τους κινδύνους που είχε να αντιμετωπίσει,
άνετα θα γινόταν σε λίγα χρόνια Αρχηγός του Στρατού.
Παρόλ’
αυτά αφήνει πίσω του σύζυγο, δύο παιδιά, άνετη ζωή, λαμπρή μελλοντική καριέρα
και μια παρουσία στους γνωστούς κύκλους της Αθήνας για να «μπλέξει» με την
ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα. Ίσως να τον χλεύασαν κάποιοι. Σήμερα, οι
περισσότεροι από εμάς θα τον κοροϊδεύαμε…
Ίσως
γι αυτό πιο πολύ πρέπει να προβάλλεται η φυσιογνωμία του. Δεν σκέφτηκε να κάτσει
στις ανέσεις του. Ήρθε εδώ πάνω. Οργάνωσε τις ένοπλες ομάδες,
προστάτευσε πληθυσμούς άοπλους που το είχαν ανάγκη…
Την
επόμενη φορά που θα οργανώσετε κάποιο πρότζεκτ, κάποιο πρόγραμμα, κάποια
παρουσίαση, σκεφτείτε μήπως αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε και μ αυτή την
προσωπικότητα. Μακριά από πατριωτικές κορώνες και διάφορα άλλα.
Πρότζεκτ
μνήμης δεν υπάρχει; Δεν πουλάει; Δε γίνεται σίριαλ; Δε γίνεται πρόγραμμα; Δε
συζητιέται στους καφέδες, στο τσιγάρο ή στα τσιπουράδικα; Δε γίνεται στίχος σε
τραγούδια; Όχι είναι...οπισθοδρομικό, επικίνδυνο για κορώνες, δεν ενδιαφέρει
κανέναν, είναι ολίγον τι "μπαγιάτικο"...
Τελικά,
δεν είναι «μοδάτος» ο Παύλος Μελάς…Μήπως να προβληματιστούμε; Τέτοιους ανθρώπους
μόνο με "πατριωτικές κραυγές" τους τιμούμε τελικά; Τελικά ήταν μεγάλο παλικάρι
και μεγάλος "μάγκας" (όπως θα λέγαμε σήμερα); Τελικά μόνο όσοι θέλουν να δείξουν
"πόσο πατριώτες" είναι, να έχουν κομματικά οφέλη κραυγάζουν στη εποχή μας;
Είναι
πρότυπο ή όχι; Θα τον βάζατε επιφάνεια εργασίας ή όχι; Θα τον κάνατε μάθημα σε
μεταπτυχιακό; Τόσες επιστολές έστειλε στην Νάτα και στον Ίωνα. Δεν αξίζουν
μελέτης; Μήπως ο Γιάννης Σπανός που έγραψε τη μουσική και η Δήμητρα Γαλάνη που
τραγούδησε για τον Μελά είναι κι αυτοί οπισθοδρομικοί; Ο Λάκης Κομνηνός είναι κι
αυτός οπισθοδρομικός;
Μήπως
νομίζουμε ότι εμείς είμαστε οι έξυπνοι; Και για να παραφράσω τους στίχους "Σιγά
μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ...τους Τούρκους και τους κομιτατζήδες"...Μπορεί και να
το ξεστόμισε ο Μελάς κάποια στιγμή...Δε ξέρεις...Ποτέ δε ξέρεις...Άλλωστε ήταν
πραγματικό παλικάρι...Όχι σαν κι εμάς.
Ένας
απλός αναγνώστης...
